“ทำไมหรือเจ้าคะ หรือว่าติดตั้งไว้ไม่ได้แล้ว?”
อินชิงเสวียนเบิกตากว้าง รีบถามขึ้นมา
“ไม่ต้องกังวลไป ข้าเพียงถามดูเท่านั้น วันนี้ของสิ่งนั้นของเจ้าทำประโยชน์ได้ดีมาก ชาวตงหลิวกว่าสิบคนที่เข้ามาลอบโจมตี ลอยอยู่เหนือผิวน้ำทะเลราวกับปลาตาย”
อินชิงเสวียนตื่นเต้นดีใจขึ้นมาในทันที
“จริงหรือเจ้าคะ?”
เจ้าสำนักเซี่ยวหัวเราะแล้วพูดว่า “แน่นอน ตอนนี้มีลูกศิษย์กำลังไปที่ริมทะเล เพื่อนำศพเหล่านั้นขึ้นมา”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ อินชิงเสวียนก็เปลี่ยนสีหน้าทันที
“ไม่ได้ ตอนนี้ลงทะเลไม่ได้นะเจ้าคะ”
สิ่งของอย่างแหไฟฟ้าไม่แยกแยะมิตรหรือศัตรู หากลงไปตอนนี้ อย่างน้อยก็จะมึนงง หรืออย่างเลวร้ายที่สุดก็ถูกไฟฟ้าช็อตจนตาย
อินชิงเสวียนเพิ่งพูดจบ ลูกศิษย์นอกสำนักคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาจากด้านนอดด้วยความลนลาน
“เจ้าสำนักเซี่ยว แย่แล้วขอรับ ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดทุกคนที่ลงทะเลจึงเจ็บปวดกันเป็นอย่างมาก ยังมีลูกศิษย์อีกสองคนสลบอยู่ในน้ำ เจ้าสำนักเฮ่อลงไปช่วยก็เกือบได้รับบาดเจ็บเช่นกันขอรับ”
เมื่อได้ยินว่าเฮ่ออวิ๋นทงก็เสี่ยงที่เป็นอันตราย เจ้าสำนักเซี่ยวก็ร้อนใจขึ้นมาอย่างอดไม่ได้
“ชิงเสวียน นี่มันเรื่องอะไรกัน?”
“หากอธิบายด้วยภาษาอาจจะซับซ้อนเล็กน้อย พูดง่ายๆ ก็คือเป็นปัญหาของเปิดปิด เมื่อระบบถูกเปิดอยู่ก็จะมีกลไกในน้ำ ต้องปิดระบบก่อนจึงจะสามารถลงไปช่วยชีวิตคนได้”
“เช่นนั้นก็รีบไปปิดก่อนเถอะ”
“เจ้าค่ะ”
อินชิงเสวียนขานรับ สองพี่น้องตระกูลเย่ก็เดินออกจากศาลาในสวนเช่นกัน
“พวกเราจะไปกับเจ้า”
“เพคะ”
อินชิงเสวียนไม่มัวพูดพร่ำ รีบแลกความเร็วจากในมิติโดยทันที
เย่จิ่งอวี้ก็ใช้วิชาตัวเบา พาเย่จิ่งหลานตรงไปยังริมทะเล
ขณะนี้มีคนยืนอยู่ที่ริมทะเลเป็นจำนวนไม่น้อย แต่ไม่มีผู้ใดกล้าเข้าใกล้น้ำเลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
ยังอัพไม่จบเลย หลายเรื่องเลย อัพมาครึ่งทางแล้วทำไมหยุดอัพดื้อๆค่ะ...
จะอัพเมื่อไหร่คะ...
มาต่อเร็วๆนะแอด...
หยุดอีกแล้ว...
กระหม่อม หม่อมฉัน สลับมั่วไปหมด...
มาอ่านต่อกันเร็วๆ แอดกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณค่ะ...
สนุกมาก น่าติดตามมาก เขียนและแปลได้ดีจริงๆ ดีใจที่กลับมาลงต่อ อัพเดตเรื่อยๆ วันละหลายๆ ตอน นะคะ...
หยุดชะงักลงตรงบทนี้ ต่อหรือพอเพียงแค่นี้😁...
หยุดแค่นี้หรือไปต่อ😁...
อัพต่อรออยู่ค่ะ...