สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 762

เมื่อเห็นเก่อหงยวนยื้อยุดไม่ยอมเลิก ชายชุดดำก็อดโกรธไม่ได้

เขาพูดเสียงอ้างว้างเย็นชา “ในเมื่อเจ้ารนหาที่ตายเอง ข้าจะช่วยเจ้า”

ทันใดนั้นเขาก็ลงมา ซัดฝ่ามือใส่กระหม่อมของเก่อหงยวน

เมื่อเห็นว่าเก่อหงยวนกำลังจะตายด้วยน้ำมือของศัตรู เหล่าศิษย์ทั้งหมดก็ตื่นจากภวังค์ ต่างวิ่งไปปกป้องเก่อหงยวน

ศิษย์คนหนึ่งที่แอบชอบเก่อหงยวนรวบรวมความกล้ามายืนอยู่ตรงหน้านาง แต่กลับถูกโจมตีอย่างแรงจนสมองระเบิด และตายไปโดยที่ไม่ทันได้ร้องด้วยความเจ็บปวดด้วยซ้ำ

เก่อหงยวนอดไม่ได้ที่จะกรีดร้อง

“ศิษย์น้องหลิว!”

ชายคนนั้นจับอินชิงเสวียนด้วยมือข้างเดียว มองด้วยสายตาราวกับมองฝูงมด

“วันนี้ พวกเจ้าทุกคนต้องตาย!”

เขาโบกมือขวา ลูกพลังงานที่ไร้ร่างก็โผล่ออกมาจากฝ่ามือของเขา เหมือนแผ่นเหล็กขนาดใหญ่ ที่ซัดใส่ทุกคนอย่างแรง

ทุกคนตกตะลึง ใช้วิชาตัวเบาเหาะหลบไปข้างๆ ทันที ในไม่ช้าพวกเขาก็พบว่า เท้าของตัวเองเหมือนจะถูกตอกตะปูติดกับพื้น จนขยับไม่ได้เลย

ดวงตาของทุกคนฉายแววสิ้นหวังอย่างลึกซึ้ง

เจ้าสำนักและผู้อาวุโสก็กำลังเผชิญหน้ากับคนระดับแม่ทัพ ไม่มีเวลามาช่วยพวกเขาด้วยซ้ำ คราวนี้พวกเขาต้องตายแล้วจริงๆ

ในขณะนี้ ก็ได้ยินเสียงดังปังๆ ชายชุดดำก็ยั้งมือทันที บนแขนพลันปรากฏรูเลือด

เขามองตามเสียงนั้น ก็มีเด็กชายอายุเจ็ดแปดขวบสะท้อนสู่สายตา

เด็กชายมีใบหน้าประณีต กำลังมองเขาอย่างเย็นชาด้วยดวงตาสีเข้ม ยังถือวัตถุสีดำอยู่ในมือ มีควันสีเงินจางๆ ลอยอ้อยอิ่งขึ้นท่อเหล็ก

“ปล่อยอินชิงเสวียนเดี๋ยวนี้”

เด็กชายยิงออกไปอีกสองนัด

ชายชุดดำโบกแขนเสื้อ กระสุนก็ลอยไปทันที ชายคนนั้นรู้สึกหงุดหงิดอย่างมากกับความเจ็บปวดที่แขน

“เจ้าเด็กเปรต ข้าจะส่งเจ้าไปพบยมบาลเดี๋ยวนี้”

ซึ่งเด็กชายคนนี้คือเย่จิ่งหลานที่ต่อสู้แบบกองโจรมาโดยตลอด ถ้าเจอหลายคน เขาจะซ่อนตัวอยู่ในมิติ เมื่อมีคนน้อย เขาจะออกมายิงอีกสองนัด

ระหว่างทางเขาฆ่าไปแล้วหกเจ็ดคน ซึ่งทำให้เย่จิ่งหลานมีความมั่นใจมากขึ้นในทันที และไม่รู้สึกกังวลใดๆ

เขาเดินมาจนสุดทาง ตนมาถึงในเมือง ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกรีดร้อง จึงซ่อนตัวอยู่มุมหนึ่งทันที เมื่อเห็นอินชิงเสวียนคอตก ถูกใครบางคนจับไว้ ก็รีบออกไปโดยไม่ได้คิดอะไร

เมื่อเห็นว่าการยิงนัดนั้นสำเร็จ เย่จิ่งหลานก็ดีใจ อย่างไรก็ตาม ยังไม่ทันที่เขาจะแสดงความดีใจได้ ก็เห็นกระสุนพุ่งออกมาจากร่างของชายชุดดำ

สีหน้าของเย่จิ่งหลานเปลี่ยนไปพลัน ระหว่างทางล้วนราบรื่นทุกอย่าง แต่ทันใดนั้นเรือก็พลิกคว่ำอย่างไม่คาดคิด

เมื่อเขาตกใจ ชายคนนั้นก็อยู่ตรงหน้าเขาแล้ว เย่จิ่งหลานรู้ว่าตัวเองได้เผชิญหน้ากับคนที่ร้ายกาจ เขาจึงใช้ความคิด หมายจะกลับเข้าไปในมิติ

แต่ครั้งนี้เขาล้มเหลว

รู้สึกว่ามิติถูกห่อหุ้มด้วยลมปราณที่แข็งกร้าวไร้เหตุผล ไม่สามารถเปิดได้

เมื่อก่อนคิดว่าอินชิงเสวียนขู่ให้กลัวไปอย่างนั้นเอง แต่ตอนนี้เย่จิ่งหลานก็เชื่ออย่างนั้นจริงๆ

ด้วยความสิ้นหวัง เขาจึงยิงออกไปอีกหลายนัด แต่ก็ถูกชายในชุดดำแขนกว้างสะบัดปลิวว่อน

เมื่อถูกขัดขวางครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้ความอดทนของชายชุดดำหมดลง นิ้วมือทั้งห้าจิกไปที่หัวของ เย่จิ่งหลาน

ในช่วงเวลาวิกฤติ เสียงดนตรีเร็วถี่ๆ ก็ดังมาแต่ไกล ในไม่ช้าร่างที่คล่องแคล่วแข็งแรงก็ปรากฏขึ้นในคลองสายตาของเย่จิ่งหลาน

เมื่อเห็นคนผู้นี้ เย่จิ่งหลานก็ยินดีปรีดาอย่างอดไม่ได้ ตะโกนเสียงดัง “ผู้คุมตราเซี่ยว ช่วยอินชิงเสวียนก่อนเร็ว!”

เมื่อได้ยินสามคำว่าผู้คุมตราเซี่ยว ชายชุดดำก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย ก็กระโดดขึ้นไปในอากาศทันที และหายตัวไปในพริบตา