สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 809

ทั้งสองเข้าไปล้างหน้าแปรงฟันในมิติ เย่จิ่งอวี้คุ้นเคยกับการใช้แปรงสีฟันและยาสีฟันแล้ว มีดโกนก็ใช้ได้อย่างคล่องแคล่ว

เมื่อออกจากวัง ทำทุกอย่างด้วยตัวเอง เป็นประสบการณ์ที่แตกต่างสำหรับเย่จิ่งอวี้

หลังจากล้างหน้าล้างตาแล้ว ทั้งสองก็แลกหม้อไฟเล็กๆ ที่ทำความร้อนได้เองมาสองหม้อ และแลกเครื่องเคียงจากร้านค้าสะสมคะแนน ไปปรุงกินอย่างง่ายๆ บนพื้นหญ้า

เมื่อออกมา ฮวาเชียนและลูกศิษย์คนอื่นต่างก็ยุ่งกันอยู่

“มีคนมาเยี่ยมหรือ”

อินชิงเสวียนเข้าไปช่วย แล้วถือโอกาสถามระหว่างที่เดิน

ฮวาเชียนยิ้มกล่าวว่า “เป็นศิษย์ที่ได้รับการแนะนำจากเพื่อนเก่าของเจ้าสำนัก ไม่มีที่พัก จึงมาอยู่ที่นี่สักพักหนึ่ง”

ขณะที่กำลังพูด โมริตะคาวาสึบาเมะก็เดินออกจากห้องข้างๆ

“สวัสดีแม่นางฮวา ท่านนี้คือ...”

ฮวาเชียนแนะนำ “เรียกว่าแม่นางอินก็ได้ นี่คือหลานสะใภ้ของเจ้าสำนักเซี่ยว นี่คือศิษย์ของนักพรตเทียนจี เถียนเซินหลิน”

“สวัสดีจอมยุทธ์เถียน”

อินชิงเสวียนมองประเมินแวบหนึ่ง แล้วถอนสายตาคืน

ดวงตาของโมริตะคาวาสึบาเมะกวาดมองทั่วตัวอินชิงเสวียน ผู้หญิงคนนี้เป็นเด็กบ้านั่นที่สามารถเล่นพิณการเวกได้ ถ้าไม่สามารถทำลายพิณได้ เช่นนั้นก็แค่ทำลายนาง ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องมาที่นี่ให้ไม่เสียเปล่า

“สวัสดีแม่นางอิน ต้องการให้ช่วยอะไรไหม”

ฮวาเชียนรู้จักผู้เฒ่าเทียนจี คนผู้นี้รู้จักเจ้าสำนักเซี่ยวมาตั้งแต่เด็ก มิตรภาพยาวนานหลายสิบปี เมื่อรู้ว่าเถียนเซินหลินเป็นลูกศิษย์ของเขา ก็อดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมอง

“ขอบคุณจอมยุทธ์เถียน ทั้งหมดนี้เป็นเพียงงานเล็กๆ เราทำเองได้ ถ้าจอมยุทธ์เถียนไม่มีอะไรทำ ก็ไปเดินเล่นในเมืองก็ได้ สองวันนี้ถือว่าเงียบสงบดี”

“ได้ งั้นไม่รบกวนแล้ว”

ทันทีที่โมริตะคาวาสึบาเมะพูดจบ ก็เห็นเด็กชายอายุเจ็ดแปดขวบเดินออกมาจากทางด้านขวา

เมื่อเห็นเย่จิ่งหลาน โมริตะคาวาสึบาเมะรู้สึกยินดี ได้ยินมาว่าพวกเขากำลังสร้างเรือเหล็ก กำลังอยากตีสนิทอยู่พอดี เด็กเปรตนี่อายุยังน้อย คงหลอกง่ยา