สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 827

ทั้งคู่หมกมุ่นอยู่กับความคิดของตัวเอง เพียงชั่วพริบตาก็รุ่งสางแล้ว

เสียงหัวเราะของเซี่ยวอิ๋นหวนและเสี่ยวหนานเฟิงมาจากนอกประตู

อินชิงเสวียนสวมรองเท้าและลุกจากเตียงทันที เดินไปที่ประตู แล้วหยุดชะงัก

นางไม่ใช่แม่ผู้ให้กำเนิดที่แท้จริงของเสี่ยวหนานเฟิง จะมีสิทธิ์อะไรไปกอดเขา

ครั้นได้ยินเสียงหัวเราะใสๆ ประหนึ่งกระดิ่งเงินของเด็ก อินชิงเสวียนก็กัดริมฝีปากโดยไม่รู้ตัว

ในเวลานี้ เสียงเคาะประตูดังขึ้น

เสียงของต่งจื่ออวี๋มาจากข้างนอก

“แม่นางชิงเสวียน อยู่หรือไม่ พวกเราจะกลับแล้ว”

อินชิงเสวียนรีบกลืนความขมขื่นในลำคออย่างรวดเร็ว ลูบผมให้เรียบแล้วเปิดประตู

ฝืนยิ้มถามว่า “ทำไมถึงกลับไปเร็วนัก”

“เรากินเลี้ยงมาทั้งคืนแล้ว ได้เวลากลับแล้ว”

ต่งจื่ออวี๋หัวเราะอย่างซื่อบื้อ แล้วถามอีกว่า “แม่นางชิงเสวียน เจ้าร้องไห้รึ ทำไมตาของเจ้าถึงแดงขนาดนี้”

ต่งจื่ออวี๋ซื่อบื้อเกินไป คิดอะไรก็พูดอย่างนั้น ทั้งยังพูดจาโผงผาง เซี่ยวอิ๋นหวนจึงอุ้มเสี่ยวหนานเฟิงเข้ามาหาทันที

เมื่อเห็นดวงตาที่บวมแดงของอินชิงเสวียน นางก็ถามด้วยความเป็นห่วง “เกิดอะไรขึ้น อวี้เอ๋อร์รังแกเจ้าหรือเปล่า”

อินชิงเสวียนพูดโดยเร็ว “ไม่ใช่เจ้าค่ะ บางทีอาจเป็นเพราะไม่ได้นอนทั้งคืน ได้นอนอีกหน่อยคงดีขึ้น”

ทันใดนั้นก็นึกถึงเรือลำนั้นอีกครั้ง รีบพูดว่า “เมื่อคืนมีคนเผาเรือใหญ่ที่ชายทะเล ถึงข้ากับอาอวี้จะพยายามปกป้องเต็มที่ แต่อุปกรณ์มากมายก็เสียหาย ไม่ทราบว่าศิษย์สำนักใดไปลาดตระเวนชายทะเลเมื่อคืนนี้หรือ”

ต่งจื่ออวี๋ดูประหลาดใจ

“มีคนเผาเรือจริงๆ หรือ”

เก่อหงยวนก็โผล่หน้ามาด้วย

“คนผู้นั้นถูกจับได้หรือยัง”

อินชิงเสวียนพูดอย่างหดหู่ “แม้เราจะต่อสู้กับเขา แต่ก็ยังปล่อยให้เขาหนีไปได้ คนผู้นั้นไม่เพียงมีวรยุทธ์ที่แข็งแกร่ง แต่เขายังมีวิชาเนตรด้วย สามารถทำให้คนเข้าสู่ห้วงมโนภาพ พวกเราถูกควบคุมด้วยวิชาเนตรของเขา”

เจ้าสำนักเซี่ยวกำลังพูดคุยกับเจ้าสำนักเฮ่อและผู้อาวุโสสวี ทั้งสามคนล้วนเป็นคนที่มีหูตาว่องไว พอได้ยินก็เดินมาทางนี้ทันที

“เกิดอะไรขึ้น”

แล้วอินชิงเสวียนก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้อีกรอบ นอกจากเรื่องฝนน้ำพุวิญญาณที่ถูกปิดบังไว้

ครั้นได้ยินดังนี้เจ้าสำนักเซี่ยวก็ขมวดคิ้ว

“ฮวาเฉียน เจ้าไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้ เมื่อคืนสำนักไหนเฝ้าอยู่ที่ชายทะเล”

“เจ้าค่ะ”