สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 848

เมื่อได้ยินเฮ่ออวิ๋นทงกล่าวชมเชยอินชิงเสวียนเช่นนี้ ในที่สุดใบหน้าของเจ้าสำนักเซี่ยวก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย

ถามเสียงเรียบว่า “ฉุยอวี้มาที่นี่ มีเรื่องอะไรกันแน่?”

เฮ่ออวิ๋นทงรู้อยู่แล้วว่าเขาต้องถาม

“เหล่าเซี่ยวเคยได้ยินตำหนักเทพหอทองคำหรือไม่?”

เจ้าสำนักเซี่ยวเลิกคิ้วยาวที่ขาวโพลนของเขา

“ตำหนักเทพหอทองคำและเพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิง เรียกได้ว่าเป็นสองสำนักอมตะที่ซ่อนตัวอยู่ นอกจากนี้ยังถือได้ว่าเป็นการมีอยู่ที่ลึกลับที่สุดในโลก ข่าวลือเล่าว่าทั้งสองแห่งมีหอตำรามากมายนับไม่ถ้วน ส่วนมากเป็นเคล็ดวิชาการต่อสู้ เป็นสถานที่ที่ชาวยุทธจักรจำนวนมากใฝ่ฝันหา แต่ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องอะไรกับฉุยอวี้?”

เจ้าสำนักเฮ่อลูบเคราแล้วพูดว่า “สถานที่ที่นางเชิญข้าไปก็คือตำหนักเทพหอทองคำ”

“หา? นางรู้จักที่นี่ด้วยงั้นหรือ?”

เจ้าสำนักเซี่ยวถามด้วยความเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

เจ้าสำนักเฮ่อพูดหัวเราะเยาะว่า “ท่านคงไม่มีความสนใจต่อที่แห่งนี้หรอกนะ?”

เจ้าสำนักเซี่ยวทำเสียงฮึดฮัดและพูดว่า “ข้าอายุมากขนาดนี้แล้ว ไม่มีใจที่จะแก่งแย่งชิงดีกับใครหรอก การมาที่เป่ยไห่ สิ่งเดียวที่ข้าต้องการคือการทำลายพวกผีแคระตงหลิวให้สิ้นซาก เพื่อประชาชนเป่ยไห่จะได้มีชีวิตที่สงบสุข เดิมทีข้าคิดว่าการรบครั้งนี้อาจยืดเวลาไประยะเวลาหนึ่ง แต่ดูจากวันนี้แล้ว ใช้เวลาเพียงไม่ถึงเดือนก็จะสิ้นสุดลงแล้ว”

เฮ่ออวิ๋นทงถอนหายใจ

“ข้าก็คิดเช่นนี้เหมือนกัน อาศัยอยู่กลางหุบเขามาเนิ่นนาน จึงไม่คุ้นชินกับความวุ่นวายทางโลก หวังเพียงได้กลับไปโดยไว ใช้ชีวิตที่เหลือในการสั่งสอนลูกศิษย์สักสองสามคน เพื่อจัดการกับสิ่งที่เข้ามาสร้างภัยให้ชาวบ้าน”

“เช่นนั้นก็รอให้สงครามครั้งนี้สิ้นสุดลงก่อน ข้าและท่านต่างก็กลับไปหุบเขาของตัวเอง อบรมสั่งสอนลูกศิษย์สักสิบคน ทุกสามปีนำลูกศิษย์มาประลองกัน เพื่อยืนยันวิชาที่ตัวเองได้เรียนรู้ไป”

เมื่อได้ยินคำพูดของเจ้าสำนักเซี่ยว เฮ่ออวิ๋นทงก็หัวเราะฮ่าๆ

“ขอเสนอนี้ไม่เลวเลยทีเดียว ข้าจะลองพิจารณาดู”

“เช่นนั้นก็ตกลงกันตามนี้ ข้าควรกลับแล้วล่ะ”

เจ้าสำนักเซี่ยวลุกขึ้นยืน เฮ่ออวิ๋นทงเดินตามออกมา และส่งเขาที่หน้าประตู