สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 851

อินสิงอวิ๋นกล่าวอย่างปลงอนิจจัง

“ที่ตระกูลอินสามารถมีชีวิตสงบสุขได้ เพราะได้รับความช่วยเหลือจากน้องหญิงใหญ่ ว่ากันตามตรง ตระกูลอินต่างหากที่ติดค้างเจ้ามากมาย”

อินชิงเสวียนยกมุมปากขึ้น แล้วพูดด้วยรอยยิ้มสงบ “ไม่มีอะไรติดค้างหรือไม่ติดค้างหรอก ทั้งหมดนี้ข้าล้วนทำด้วยความเต็มใจ เป่าเล่อเอ่อร์คงจะตื่นแล้ว พี่ใหญ่รีบไปอยู่กับนางดีกว่าเจ้าค่ะ”

“ได้ งั้นข้ากลับก่อนนะ”

อินสิงอวิ๋นเหลือบมองน้องสาวอย่างซาบซึ้ง จากนั้นรีบกลับไปที่ห้อง ตัดสินใจในใจว่า เมื่อการต่อสู้สิ้นสุดลง ทุกคนจะกลับไปเมืองหลวงด้วยกัน

เปาะแปะๆ เสียงปรบมือดังขึ้น

เสียงแสบๆ พูดว่า “จุ๊ จุ๊ จุ๊ พวกเจ้าพี่น้องรักกันลึกซึ้งจริงๆ”

พออินชิงเสวียนหันกลับมา ก็เห็นเย่จิ่งหลานที่กำลังถือไม้ค้ำยันของเด็กทันที

“เอ็นร้อยหวายขาดแล้วยังไม่พักผ่อนดีๆ วิ่งออกมาทำอะไร”

เย่จิ่งหลานก้าวไปข้างหน้าสองก้าวแล้วพูดว่า “คนที่บ้านของเจ้ามาไม่ใช่หรือ ข้าต้องออกมาทักทายหน่อย ถือโอกาสออกมาสูดอากาศด้วย”

อินชิงเสวียนร้องชิ แล้วเอื้อมมือไปพยุงเขา

“ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า”

“ไม่เจ็บแล้ว แต่ข้าควรใช้ไม้เท้าสักสองวันดีกว่า เอ็นร้อยหวายจะได้ไม่แตกร้าว”

ในช่วงเช้าเย่จิ่งหลานทดลองดูแล้ว การเดินเหินทั่วไปนั้นไม่มีปัญหา เพียงแต่เขากลัวตายไปเอง แถมยังกลัวว่าจะทิ้งโรคเรื้อรัง จึงซื้อไม้ค้ำยันคู่หนึ่งมา

“ตอนนี้เป็นช่วงที่ร่างกายเจ้าเจริญเติบโต ระวังไว้หน่อยก็ไม่เสียหาย”

อินชิงเสวียนช่วยพยุงเขาไปที่ศาลาหิน หยิบขนมของเมื่อวานที่ยังกินไม่หมดออกมา

เย่จิ่งหลานยิ้มแฉ่งทันที

“คนบ้านเดียวกันของข้าได้เรื่องที่สุดเลย อ้อจริงสิ ข้าได้ยินมาจากฮวาเชียนว่า พิณการเวกถูกพวกตงหลิวทำลายแล้ว เรื่องนี้คงไม่จริงกระมัง”

อินชิงเสวียนพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “เป็นเรื่องจริง เจ้าสำนักเซี่ยวทุบพิณจนย่อยยับแล้ว ไม่สามารถประกอบกลับเข้าไปใหม่ได้อีก”

“อ๋า?”

เย่จิ่งหลานตกใจจนถั่วลิสงแกล้มเหล้าในปากกระเด็นพรวดออกมา

อินชิงเสวียนหัวเราะคิกคัก พูดว่า “ที่ถูกทำลายน่ะเป็นของปลอม เพื่อทำให้พวกเขาสับสน ของจริงยังอยู่ในมิติของข้า”

เย่จิ่งหลานพูดไม่ออก

“พี่สาว เจ้าอย่าพูดจาครึ่งๆ กลางๆ แบบนี้ได้ไหม ไม่รู้หรือว่าทำให้คนตกใจกลัวจนตายได้”