สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 859

“เจ้าเป็นใคร เหตุใดถึงรู้จักเพียวเมี่ยวอิ๋นเฉิง”

ฮั่วเทียนเฉิงมองไปที่คนในชุดดำ

คนผู้นั้นกำลังเผชิญหน้ากับฉุยอวี้ แต่ยังมีพลังเหลือเฟือ ตอบอย่างใจเย็น “เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้เรื่องนี้ แม้ว่าเพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิงและตำหนักเทพหอทองคำจะเป็นปฏิปักษ์ต่อกันมานานหลายปี แต่ก็แค่ประลองยุทธ์กันเท่านั้น หวังว่าทั้งสองท่านจะปล่อยคนผู้นี้มาให้ข้า อย่าให้คนผู้เดียวมาทำลายไมตรีระหว่างสองสำนักเลย”

สายตาของฮั่วเทียนเฉิงยังคงจับจ้องไปที่คนชุดดำ เห็นฝ่ามือของเขาตกลงมาอย่างแผ่วเบาสง่างาม แต่มีพลังรัศมีที่ลุกโชน ดวงตาก็ค่อยๆ เยียบเย็น

“เพียวเมี่ยวสิบสามท่า ที่แท้เจ้ามาจากเพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิงจริงๆ เช่นนั้นก็ควรถูกฆ่า!”

น้ำเสียงของฮั่วเทียนเฉิงเย็นชา เหาะขึ้นไปในอากาศ ก่อเกิดพลังงานสีม่วงในฝ่ามือ และรวบตัวคนชุดดำไว้ด้วยวิชาฝ่ามือทันที

“ฉุยอวี้ เจ้าพาคนผู้นี้ออกไปก่อน ข้าจะสกัดไว้ข้างหลังเอง”

ฉุยอวี้พยักหน้า ถ้าเฮิ่นเทียนเป็นคนทรยศของเพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิงจริงๆ เช่นนั้นก็เป็นประโยชน์กับนางมาก

นางแกล้งสับขาหลอก และเหาะถอยออกมา จากนั้นก็หิ้วร่างของเฮิ่นเทียนกลับไปที่สำนักเซียวเหยา อย่างรวดเร็ว

คนชุดดำยิ้มเยาะ

“คิดไม่ถึงว่าสำนักเซียนสันโดษอย่างตำหนักเทพหอทองคำ จะต่ำทรามเพียงนี้ ดูท่าว่าเรื่องเลื่อยขาเก้าอี้ทำร้ายผู้อื่น หลายปีนี้คงกระทำไปไม่น้อย”

ใบหน้าของฮั่วเทียนเฉิงเปลี่ยนเป็นสีแดง พูดอย่างเย็นชา “เพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิงของพวกเจ้าก็ไม่ได้ดีเด่อะไรนักหรอก โดยเฉพาะเจ้าเมืองเฮ่อยวนยิ่งไร้ยางอาย วันนี้ข้าจะทวงคืนความยุติธรรมให้กับศิษย์น้องของข้า”

ในตอนแรกคนในชุดดำยังไม่มีโทสะ แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่ฮั่วเทียนเฉิงพูด ดวงตาทั้งคู่พลันหม่นแสงลงทันที

“เจ้ากล้าดูหมิ่นเจ้าเมืองได้อย่างไร วันนี้ข้าจะดูซิว่าตำหนักเทพหอทองคำมีดีแค่ไหน”

คนชุดดำซัดฝ่ามือออกไป พลังรุนแรงจากวิชาฝ่ามือเหมือนจะทะลุท้องฟ้า ทำให้เกิดรอยสีขาวแสบตากลางอากาศ

ฮั่วเทียนเฉิงมีสีหน้าประหลาดใจ

“หรือว่าเจ้าคือเฮ่อยวนไอ้สารเลวนั่น?”

ในขณะที่พูดคุย ทั้งสองคนก็แลกฝ่ามือกัน ต่างคนต่างถอยกลับไปสามก้าว

ฮั่วเทียนเฉิงรู้สึกว่าช่วงอกปั่นป่วน ฝืนไว้ไม่ให้กระอักเลือดออกมา

คนผู้นั้นก็ถอยกลับไปสามก้าว พูดด้วยเสียงแผ่วเบา “ถ้าข้าเป็นเจ้าเมือง ยามนี้เจ้าจะยังมีชีวิตรอดได้อย่างไร”

“แล้วเจ้าเป็นใครกันแน่”

ฮั่วเทียนเฉิงจ้องที่เขาแล้วเอ่ยถามขึ้น

หากอิ๋นเฉิงมีจุดประสงค์ในการมาที่นี่เพราะพลังวิญญาณนั้น เกรงว่าในอนาคตอันใกล้นี้ จะมีการต่อสู้ที่ดุเดือดเกิดขึ้น

“ไม่อาจบอกได้ หวังว่าท่านจะคิดให้รอบคอบ ว่าต้องการเก็บเด็กคนนั้นไว้หรือไม่ ข้าให้เวลาพวกท่านไตร่ตรองห้าวัน ห้าวันนับจากนี้ ข้าจะไปรับตัวคนที่สำนักเซียวเหยาเอง”

หลังจากที่คนชุดดำพูดจบ ร่างนั้นก็หายวับไปในคืนอันมืดหม่น

เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วปานสายฟ้า หัวใจของฮั่วเทียนเฉิงก็เต้นรัว

เป็นใครกันแน่ ถึงได้มีวรยุทธ์ที่ล้ำเลิศเพียงนี้ เพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิงเป็นพยัคฆ์หมอบมังกรซ่อนจริงๆ

คนชุดดำร่อนลงอย่างไร้สุ้มเสียงในลานอันเงียบสงบ และหายตัวไปปรากฏในห้องในพริบตา

หยวนเป่ายังไม่หลับ เมื่อเห็นคนชุดดำ ก็ตะโกนด้วยเสียงแผ่วต่ำทันที “คุณชาย ท่านกลับมาแล้ว พบรองเจ้าเมืองตู้หรือไม่”

ชายคนนั้นถอดผ้าปิดหน้าออก เผยให้เห็นใบหน้างามที่สุด ทันใดนั้นก็กระอักเลือดเต็มปากทันที

หยวนเป่าตกใจ

“คุณชาย ท่านได้รับบาดเจ็บ ท่าน ท่านรีบดื่มน้ำเถอะขอรับ!”

หยวนเป่าไม่เคยเห็นคุณชายกระอักเลือดมาก่อน ทำอะไรไม่ถูกอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงรีบดึงขวดที่อินชิงเสวียนมอบให้ออกมาอย่างรวดเร็ว

โดยที่ไม่คาดคิดว่ามันจะกลายเป็นผลดี

เฮ่อฉางเฟิงจิบ สีหน้าก็ค่อยๆ เปลี่ยนไป

น้ำนี้ไม่ใช่น้ำธรรมดาดั่งที่คาดไว้จริงๆ

เขาดื่มน้ำทั้งหมดในขวดจนหมด แล้วนั่งขัดสมาธิบนเตียง

“เฝ้าอยู่ที่นี่ อย่าให้คนนอกเข้ามา”