สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 868

“ลุกขึ้นเถอะ”

ฉุยอวี้จิบชา แล้วพูดเบาๆ

ตั้งแต่ถูกนำกลับมาที่สำนักเซียวเหยา เด็กหนุ่มคนนี้ก็สลบไสลไม่ได้สติตลอดเวลา คืนนี้เพิ่งฟื้นขึ้นมา

ฉุยอวี้ตรวจชีพจรของเขาหลายครั้ง แต่ไม่พบอะไรเลย

ฉางเฮิ่นเทียนมีกำลังภายในบ้างก็จริง แต่อ่อนแอมาก แย่กว่าศิษย์ทั่วไปของสำนักมาก คนเช่นนี้จะมาจากเพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิงได้อย่างไร

“เจ้ามาจากอิ๋นเฉิงจริงๆ หรือ”

ฉุยอวี้มองเขาแล้วถามขึ้น

ฉางเฮิ่นเทียนคุกเข่าลงบนพื้น แล้วพูดด้วยความเคารพ “เรียนเจ้าสำนัก เป็นเช่นนั้นจริงๆ”

ฉุยอวี้แค่นเสียงหึแล้วพูดว่า “ในอิ๋นเฉิงจะมีคนอ่อนแอเช่นเจ้าได้อย่างไร”

ฉางเฮิ่นเทียนกล่าขึ้นโดยเร็ว “ข้าน้อยไม่ใช่ศิษย์ของอิ๋นเฉิง ข้าน้อยทำงานหยุมหยิมในครัว เพราะคุณสมบัติมีจำกัด จึงไม่สามารถฝึกฝนวรยุทธ์ได้ใน”

ฉุยอวี้แค่นเสียงหึอีกครั้งว่า “ในเมื่อเจ้าไม่ใช่ศิษย์สำนักด้วยซ้ำ แล้วเจ้าออกมาได้อย่างไร”

ฉางเฮิ่นเทียนกล่าวด้วยความเคารพ “มีคนเปิดประตูอิ๋นเฉิง ข้าน้อยจึงใช้โอกาสนี้หลบหนี”

ฉุยอวี้ถามอีกครั้ง “คนที่เจ้ากำลังพูดถึงคือใคร”

ฉางเฮิ่นเทียนกลอกตาแล้วพูดว่า “เขาเป็นศิษย์หนุ่มที่มีทักษะวรยุทธ์ที่สูงมาก”

ฉุยอวี้ขมวดคิ้ว

“เหตุใดคนผู้นี้จึงออกจากอิ๋นเฉิง”

ฉางเฮิ่นเทียนกล่าวว่า “ข้าได้ยินมาว่าเพราะเรื่องสัญญาห้าสิบปี จึงได้รับคำสั่งจากเจ้าเมืองให้ออกไปตามหาคน”

“คนที่เขากำลังตามหาคือใคร”

ฉางเฮิ่นเทียนกระตุกมุมปาก ก้มหน้าพูดว่า “เป็นคนแซ่เย่ ข้าน้อยเคยได้ยินจากผู้อาวุโสกล่าวว่า คนผู้นี้มีพลังแปลกๆ เป็นบุคคลที่สวรรค์ลิขิต สามารถช่วยให้เราเปิดประตูสู่วิถีแห่งสวรรค์ได้”

“ไร้สาระ!”

เฟิงเอ้อร์เหนียงเดินเข้ามาจากประตู พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ทั่วทั้งเป่ยไห่มีคนชื่อเย่เพียงสองคน น่าเสียดายที่พี่น้องสองคนนี้ไม่ใช่ชาวยุทธ์ แล้วจะเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดทางสู่วิถีแห่งสวรรค์ได้อย่างไร”

ตัวของฉางเฮิ่นเทียนลดต่ำลงเล็กน้อย

“ข้าน้อยก็ไม่รู้เรื่องนี้มากนัก แต่ผู้อาวุโสพูดเช่นนี้จริง”

เฟิงเอ้อร์เหนียงถามอย่างเย็นชา “เจ้ามีฐานะต่ำต้อย ไปได้ยินผู้อาวุโสพูดได้อย่างไร”

ฉางเฮิ่นเทียนตอบอย่างลื่นไหล

“ข้าน้อยได้รับความไว้วางใจจากเจ้าเมืองน้อยแห่งอิ๋นเฉิง จึงบังเอิญได้ยินพูดคำเหล่านี้โดยไม่ได้ตั้งใจ”

ฉุยอวี้และเฟิงเอ้อร์เหนียงมองหน้ากัน เห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อสิ่งที่เขาพูด

หลังจากถามอีกสองสามข้อ แต่พบว่าไม่มีประโยชน์ จึงปล่อยเขาไปก่อน

ฉางเฮิ่นเทียนโค้งคำนับ จากไปพร้อมกับสายตาขบขัน

ในเมื่อไม่สามารถเอาร่างของเย่จิ่งอวี้ได้ งั้นก็ลากเขาลงไปในน้ำโคลนนี้ ทุกคนอย่าหวังว่าจะมีความสุข