สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 875

เจ้าสำนักเซี่ยวกับผู้คุมตราเซี่ยวก็เดินออกจากเรือนด้านหลัง สีหน้าของสองพ่อลูกดูเคร่งขรึมมาก

ในความเห็นของพวกเขา สุนัขสวรรค์กลืนอาทิตย์ไม่ใช่นิมิตหมายที่ดี

อีกทั้งชาวตงหลิวขึ้นฝั่งในเวลานี้ การต่อสู้ครั้งนี้อาจชนะได้ไม่ง่าย

ในขณะที่ต่างคนต่างกำลังครุ่นคิด ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเร่งรีบอยู่นอกประตู

เย่จิ่งหลานวิ่งเข้ามาพร้อมกับหวังซุ่นจากด้านนอก ตะโกนอย่างหอบๆ “เจ้าพวกบากะมาแล้ว ถูกแหไฟฟ้าที่ชายทะเลช็อตตายไปไม่น้อย แต่ยังมีคนนับร้อยคนมุ่งหน้ามาแต่ไกล มืดฟ้ามัวดิน คราวนี้คงจะทุ่มกำลังเต็มที่แล้วล่ะ”

อินชิงเสวียนถามอย่างรวดเร็ว “พวกเจ้าสองคนเป็นไรไหม”

เย่จิ่งหลานพูดด้วยความหวาดผวา “ยังดี พอเห็นว่าผิดปกติ พวกเราก็วิ่งหนีออกมาแล้ว เจ้ารีบไปเก็บเรือเถอะ อย่าให้ไอ้พวกโง่เง่าพวกนั้นมาทำลายล่ะ”

“ได้ เจ้าช่วยปกป้องจ้าวเอ๋อร์ อวิ๋นฉ่ายกับอวี้จิ่นด้วย พวกเราจะไปชายทะเลเดี๋ยวนี้”

อินชิงเสวียนพูดจบ นางก็แลกความเร็วจากมิติและใช้ความเร็วนั้นพุ่งทะยานออกจากหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์

เย่จิ่งอวี้ไล่ตามอินชิงเสวียนไปติดๆ เพียงครู่เดียวก็ไม่เห็นเงา เจ้าสำนักเซี่ยวไปทีหลังแต่ถึงก่อน เขาลอยลิ่วไปถึงชายฝั่งแล้ว

ผู้คุมตราเซี่ยวมีหน้าที่รับผิดชอบในการโยกย้ายกำลังบรรดาศิษย์ เพียงสิบห้านาทีเท่านั้น เหล่าศิษย์ทั้งหมดจากหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ก็เหาะตรงไปที่ชายฝั่ง

บนถนนเต็มไปด้วยลูกศิษย์ที่สวมเสื้อผ้าหลากสีสัน ทุกคนต่างก็มีเป้าหมายเดียวกันเท่านั้น ซึ่งก็คือชายทะเล

ออกจากเหลาสุราและโรงเตี๊ยมจนว่างเปล่าในทันที แม้ว่าจอมยุทธ์ทุกคนที่มาที่นี่จะมีแผนการของตัวเอง แต่ในการต่อสู้กับตงหลิว กลับมีเป้าหมายอันเป็นที่รู้กันโดยปริยาย

มีเพียงฮั่วเทียนเฉิงเท่านั้น ที่ยังคงนั่งดื่มสุราอยู่ที่โต๊ะ

วัตถุประสงค์ของการเดินทางในครั้งนี้ของเขาชัดเจน และไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้

แต่หากมีการต่อสู้กันจริงๆ กลับจะกลายเป็นเรื่องดีด้วยซ้ำ วรยุทธ์ของอินชิงเสวียนไม่สูงนัก บางทีอาจฉวยจังหวะที่ชุลมุนวุ่นวายนี้พาตัวนางไปได้ ทุกคนต่างติดพันกับการต่อสู้กับพวกตงหลิว ย่อมไม่มีเวลาดูแลอยู่แล้ว

ฮั่วเทียนเฉิงพยักหน้า แล้วรินสุราอีกจอกให้ตัวเอง

ในเหลาสุราตอนนี้เหลือเขาเพียงคนเดียว เป็นความสงบเงียบที่หาได้ยาก

ฮั่วเทียนเฉิงบำเพ็ญเพียรบนภูเขาตลอดทั้งปี ไม่ชอบความวุ่นวาย นับตั้งแต่ระยะเวลาที่มาถึงเป่ยไห่ก็ชุลมุนวุ่นวาย ซึ่งทำให้เขาหงุดหงิดมาก แต่วันนี้เป็นวันที่เขาพอใจมาก

ขณะที่เขาดื่มสุราจอกที่สอง ร่างอรชรอ้อนแอ้นสีชมพูก็ปรากฏขึ้นที่ประตู

“ศิษย์พี่ฮั่ว!”

เมื่อฮั่วเทียนเฉิงเงยหน้าขึ้น เห็นเฟิงเอ้อร์เหนียงในชุดผ้าโปร่งสีชมพูทันที

นางมีเสน่ห์เย้ายวนโดยธรรมชาติอยู่แล้ว แต่งตัวเพียงเล็กน้อย ความเป็นสตรีก็ปรากฏชัดทันที

เส้นผมดำขลับถูกเกล้าเป็นมวย ประดับด้วยพวงดอกไม้สีชมพู ดูอ่อนหวานสง่างามยิ่ง สีหน้าท่าทางชดช้อยพราวเสน่ห์

ฮั่วเทียนเฉิงตกตะลึงเล็กน้อย

“ศิษย์น้องเฟิง เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร”

เฟิงเอ้อร์เหนียงก้าวเข้ามาแล้ว

“ข้าไม่ใช่พวกวีรบุรุษบ้าต่อสู้นะ ไม่อยากไปมีส่วนร่วมในการต่อสู้เช่นนี้อยู่แล้ว มีแค่ฉุยอวี้ก็พอ”