สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 882

เมื่อศิษย์ทุกคนเห็นว่าเจ้าสำนักและผู้อาวุโสนำไปก่อนแล้ว ต่างก็ลุกขึ้นตาม และถือกระบี่ปรี่เข้าใส่พวกตงหลิว

ในเป่ยไห่มีหลากหลายสำนัก มีทั้งสำนักน้อยใหญ่ต่างๆ รวมถึงผู้จอมยุทธ์พเนจรก็มีไม่น้อย เจ้าสำนักเซี่ยวจึงไม่สามารถหยุดคนจำนวนมากได้

ในเวลาเดียวกัน รูปแบบค่ายกลของคนตงหลิวก็เปลี่ยนไป คนที่อยู่ตรงกลางก็แยกออกมาอย่างรวดเร็ว ทุกๆ ยี่สิบสี่คนจะรวมกลุ่มเป็นขบวนเล็กๆ แยกเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัสขยายออกไปแปดทิศ แต่ละจัตุรัสจะประกอบรูปร่างเป็นขีดยาวสามแถวที่มีความยาวต่างกัน

บ้างก็เสมอเป็นแนวเดียวกัน บ้างก็ขาดช่อง และวงกลมด้านนอกสุดเป็นวงกลมขนาดใหญ่ ล้อมรอบรูปแปดเหลี่ยมด้านเท่าไว้ตรงกลาง

ตำแหน่งที่ตรงกลางคดเคี้ยวยาวเหยียดเป็นกำแพงมนุษย์ลักษณะคล้ายงู ในขณะที่ค่ายกลจัตุรัสหมุนวน ค่ายกลงูยาวก็บิดหมุนเปลี่ยนตามไป ทำให้คาดเดากลไกไม่ได้

ผู้อาวุโสสวีและคนอื่นๆ ที่เข้าร่วมต่อสู้กับคนตงหลิวแล้ว รู้สึกได้ว่าพวกตงหลิวเปลี่ยนตำแหน่งอยู่ตลอดเวลา แต่มองไม่เห็นว่าคนเหล่านี้ต้องการทำอะไร และไม่มีเวลาคิดให้ละเอียด ทำได้เพียงหวังว่าจะสังหารผีแคระตงหลิวเหล่านั้นให้มากที่สุด เพื่อช่วงชิงโอกาสให้กับลูกศิษย์

ส่วนเจ้าสำนักเซี่ยวอยู่ด้านนอกค่ายกล และยืนอยู่บนก้อนหินสูง เมื่อมองเห็นชัดก็ต้องตกตะลึง

โครงสร้างสี่เหลี่ยมเล็กๆ เหล่านี้แบ่งออกเป็นแปดทิศอย่างชัดเจน อันได้แก่ ดิน ฟ้า น้ำ ไฟ ลม สายฟ้า ภูเขา และบึง กำแพงมนุษย์ที่อยู่ตรงกลางคือรูปหยินหยาง

ชาวตงหลิวรู้จักค่ายกลแบบนี้ได้อย่างไร

เมื่อคิดว่าเดิมทีพวกเขาถูกเนรเทศจากจงหยวน เขาก็ต้องขมวดคิ้วมุ่น

ศาสตร์ลับแห่งเต๋านั้นไม่อาจหยั่งรู้ได้ แม้ว่าเจ้าสำนักเซี่ยวจะไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่กล้าดูแคลน

นักพรตเทียนจีสหายเก่าแก่ของเขาเป็นปรมาจารย์เร้นกายแห่งลัทธิเต๋า ครั้งหนึ่งเจ้าสำนักเซี่ยวเคยเห็นเขาใช้ก้อนหินฝึกค่ายกลแปดทิศ สมกับคำที่ว่า แค่โยนดอกไม้ใบหญ้า ก็สามารถทำร้ายคนได้

หากค่ายกลที่อยู่ตรงหน้าก็ทรงอานุภาพแบบนั้น ผู้อาวุโสสวีและคนอื่นๆ อาจตกอยู่ในอันตราย!

“ตาเฒ่าสวี!”

เจ้าสำนักเซี่ยวตะโกน กำลังจะเข้าไปในค่ายกลเพื่อช่วยคน แต่รู้สึกว่าไหล่หนักอึ้ง ซึ่งเขาถูกมือใหญ่ข้างหนึ่งกดไว้

“อย่าหุนหันพลันแล่น”

เสียงของเฮ่ออวิ๋นทงมาจากด้านหลัง ซึ่งมาพร้อมกับเสียงกระพรวนดัง