สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 884

“อย่าใช้ปืนโจมตี อันตรายเกินไป”

อินชิงเสวียนก็เคยได้ยินมาว่าค่ายกลแปดทิศสามารถเปลี่ยนตำแหน่งได้ตามต้องการ ตอนนี้พอได้เห็นกับตาตัวเอง นางก็อดพรั่นพรึงเสียมิได้

ส่วนเย่จิ่งหลานก็ออกมาแล้ว มีเหงื่อบางๆ เกาะพราวอยู่บนปลายจมูก

“เจ้าสิ่งนี้ร้ายกาจขนาดนี้เชียวหรือ!”

เย่จิ่งอวี้กล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ศาสตร์ลับแห่งเต๋าแปลกประหลาดยากจะคาดเดาได้ ดังนั้นเราควรระวังไว้ดีกว่า”

ในขณะที่พูด เขาก็ซัดฝ่ามือใส่หลายครั้งแล้ว แต่ก็เหมือนกับการโจมตีใส่กำแพงทองแดง

สิ่งที่เกิดขึ้นภายในนั้นเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ทำให้เข้าใจกลไกได้ยาก

ตอนที่จัดวางกำลังตั้งค่ายกลตั้งแต่แรก ผู้อาวุโสสวีก็สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ ต้องการออกมา แต่ก็สายเกินไปแล้ว

“หงยวน รีบให้ศิษย์สำนักทั้งหมดมารวมกัน อย่าเดินไปมั่วซั่ว ดูเหมือนว่าเราจะติดกับดักแล้ว”

เจ้าสำนักดาบเดือดกำลังฆ่าอย่างเมามัน เขาหัวเราะเสียงดังและพูดว่า “แค่พวกไม่ได้เรื่อง อย่ายกย่องอำนาจเขา แล้วดูถูกความสามารถตัวเองสิ”

วินาทีต่อมา เขาก็หัวเราะไม่ออก จู่ๆ ภาพตรงหน้าก็เปลี่ยนไป คนตงหลิวที่ล้อมเขาไว้ได้หายไปอย่างกะทันหัน

และสิ่งที่เข้ามาแทนที่คือกำแพงสูงที่มองเห็นไม่สิ้นสุด

เจ้าสำนักดาบเดือดตกตะลึงงัน

หรือจะเป็นภาพลวงตา เขายกดาบใหญ่ขึ้น โคจรกำลังภายในเต็มพิกัด และฟันดาบไปอย่างจัง

แต่ได้ยินเสียงโลหะกระทบเสียงดัง ทำให้เจ้าสำนักดาบเดือดข้อมือชา เลือดพุ่งออกมาจากปาก

“แม่มเอ๊ย นี่มันบ้าอะไรเนี่ย ทำไมเหมือนของจริงแบบนี้”

ยังพูดไม่ทันขาดคำ ก็รู้สึกเจ็บแปลบที่ขาขวา เลือดไหลพุ่งออกมา บาดแผลลึกจนเห็นกระดูก

เจ้าสำนักดาบเดือดก็ใจเด็ดพอกัน เขากัดฟัน ไม่ปริปากพูดอะไรเลย

ผู้อาวุโสสวีอดไม่ได้ที่จะกระวนกระวายใจ

“ตาเฒ่าเลี่ย ยืนนิ่งอย่าขยับ ข้ามาช่วยเจ้าแล้ว”

เจ้าสำนักดาบเดือดตะโกนทันที “อย่าเข้ามา ตรงนี้ไม่ปกติ มองไม่เห็นเลย”

ขณะที่พูด มีเสียงร้องอันน่าเวทนาดังขึ้นหลายครั้ง เลือดสาดกระเซ็น และศิษย์เจ็ดแปดคนก็ถูกบั่นคอไปแล้ว