สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 885

“หงยวน!”

ผู้อาวุโสสวีร้องลั่นด้วยความตกใจ กวัดแกว่งกระบี่ฆ่าคนตงหลิว และใช้วิชาตัวเบาเหาะเข้าไปหาเก่อหงยวน

ทันทีที่เท้าแตะพื้น ทิวทัศน์ตรงหน้าก็เปลี่ยนไป กลายเป็นป่าใหญ่ที่บดบังท้องฟ้าและดวงอาทิตย์เช่นเดียวกัน

ที่แปลกยิ่งกว่านั้นคือ เขาเห็นๆ อยู่ว่าหยุดลงต่อหน้าเก่อหงยวน แต่กลับไม่เห็นเงาของนาง

“หงยวน หงยวน เจ้าอยู่ไหน”

“อาจารย์อาสวี ข้าอยู่นี่เจ้าค่ะ!”

เก่อหงยวนก็มองไม่เห็นผู้อาวุโสสวีเช่นกัน อาวุธที่อยู่ด้านข้างก็แทงเข้าใส่อีก จึงต้องลุกขึ้นป้องกันตัว

เมื่อได้ยินเสียงอาวุธปะทะกัน ผู้อาวุโสสวีก็วิตกกังวลไม่น้อย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

ในเวลานี้ เขารู้สึกเสียใจมาก เขาไม่ควรหุนหันพลันแล่นขนาดนี้ ตอนนี้ติดกับดักสู่ความตายแล้วจริงๆ

เจ้าสำนักคนอื่นหลายคนก็ติดอยู่ในค่ายกล และต่างได้รับบาดเจ็บสาหัส ไม่ว่าพวกเขาจะมีวรยุทธ์สูงส่งเพียงใด แต่ก็ไม่สามารถต้านทานคนตงหลิวที่ปรากฏตัวอย่างลึกลับซับซ้อน และการลอบโจมตีเช่นนี้ได้

ไม่ต้องพูดถึงว่าภาพตรงหน้าเป็นสิ่งที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ซึ่งทางจิตใจ ก็ทำให้เกิดความรู้สึกหวาดกลัวได้

ที่ตาปลาทางด้านขวาของปลาหยินหยาง คาวาสึบาเมะโมริตะขี่อยู่บนคอของคนตงหลิวคน ก็เพื่อสังเกตสถานการณ์ในค่ายกล

เมื่อเห็นว่าคนจงหยวนทั้งหมดถูกควบคุมในระดับที่แตกต่างกัน โมริตะคาวาสึบาเมะอดไม่ได้ที่จะยกมุมปากขึ้น ที่เขาต้องการก็คือแบบนี้

ผู้ที่เข้ามาในค่ายกล จะไม่มีทางได้ออกไป!

เขาขยิบตาให้คนที่อยู่หัวใจค่ายกล ตะโกนด้วยเสียงเย็นชา “จักรวาลกลับตาลปัตร หยินยางกำเนิดกัน ธาตุทั้งห้าอุบัติ เพื่อประโยชน์แห่งตน! ฆ่า!”

ฝ่ามืออันทรงพลังสองข้างส่งพลังเข้าไปยังตำแหน่งฟ้า ตำแหน่งดิน เกิดการเปลี่ยนแปลงในค่ายกล ธาตุน้ำและธาตุไฟข่มกัน ธาตุทองและธาตุไม้สอดประสาน ธาตุไม้ ธาตุไฟ ธาตุทอง ธาตุดิน และธาตุน้ำในค่ายกลประจักษ์แจ้ง ทุกคนต่างก็เห็นภาพไม่เหมือนกัน

บ้างก็เหมือนตกลงไปในทะเลเพลิง บ้างก็วิ่งหนีจากทะเลกว้าง บ้างก็มีหินตกลงมาจากท้องฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วน กระบี่เหินตาม เพียงครู่เดียวเสียงคร่ำครวญดังระงม ประหนึ่งนรกบนดิน