สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 925

ณ ตำหนักเทพหอทองคำ

ฮั่วเทียนเฉิงคลายจุดที่ถูกจี้สกัดให้กับฉางเฮิ่นเทียน

ก่อนที่ฉางเฮิ่นเทียนจะสามารถตอบสนองได้ ฮั่วเทียนเฉิงใช้นิ้วที่เหมือนสายฟ้า จี้สกัดจุดสำคัญๆ ตามตัวของเขา

ฉางเฮิ่นเทียนยิ้มอย่างขมขื่น

“ทักษะวรยุทธ์ของข้าต่ำต้อย เหตุใดผู้อาวุโสต้องทำถึงขนาดนี้”

ฮั่วเทียนเฉิงกล่าวอย่างใจเย็น “นี่คือเคล็ดวิชาลับของสำนักของเราวิชาสะกดเส้นลมปราณพันเคล็ด ในเมื่อเจ้ามาจากอิ๋นเฉิง คงเคยได้ยินมาก่อนแน่ ตราบใดที่เจ้าเชื่อฟังข้าแต่โดยดี ข้ารับรองว่าเจ้าจะไม่ตาย ถ้าเจ้ามีความแค้นต่ออิ๋นเฉิง ตำหนักเทพเราจะช่วยให้เจ้าสำเร็จเอง มิฉะนั้นเส้นลมปราณของเจ้าจะถูกปิดกั้นและตายไป”

ฉางเฮิ่นเทียนคุกเข่าลงบนพื้นด้วยความเคารพ โขกศีรษะกล่าวว่า “ผู้เยาว์อยู่ที่นี่ไร้ที่พึ่งพิง ยังต้องการการดูแลจากผู้อาวุโส ไม่กล้าพูดจาเหลวไหลแน่นอน จะทำตามผู้อาวุโสทุกอย่าง”

ฮั่วเทียนเฉิงพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

“นับว่าเจ้าเป็นผู้รู้สถานการณ์ดีมาก ลุกขึ้นเถิด ข้าไม่ได้เรียกร้องอะไรจากเจ้ามากหรอก เมื่อได้พบกับเจ้าตำหนักในภายหลังห้ามพูดถึงฉุยอวี้ของสำนักเซียวเหยา และเฟิงเอ้อร์เหนียงเด็ดขาด”

ฉางเฮิ่นเทียนพูดอย่างเชื่อฟัง “ขอรับ ผู้เยาว์จะจดจำคำสอนของผู้อาวุโสอย่างดี”

“ลุกขึ้นเถอะ ข้าจะพาเจ้าขึ้นยอดเขาบรรจบสวรรค์”

ฮั่วเทียนเฉิงคว้าคอเสื้อของฉางเฮิ่นเทียน แล้วใช้วิชาตัวเบามุ่งหน้าสู่ทางเหนือ หลังจากนั้นประมาณสามสิบนาที ก็มาถึงเชิงเขาสูงตระหง่าน

ฉางเฮิ่นเทียนอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้น พูดด้วยความชื่นชม “ตำหนักเทพหอทองคำเป็นเหมือนภูเขาเซียนอีกโลกหนึ่งจริงๆ ยอดเขาบรรจบสวรรค์นี้ก็เหมือนกับที่ประทับของเทพเซียน ที่ตรงขึ้นสู่ท้องนภา นี่คงเป็นวิมานสวรรค์อาณาสิริแห่งเทพในตำนานกระมัง”

ครั้นได้ยินดังนี้ ฮั่วเทียนเฉิงเพียงยิ้มบางๆ

จริงๆ แล้วเขาชอบกลิ่นอายมนุษย์ธรรมดาสามัญในอิ๋นเฉิง มากกว่ายอดเขาสูงและหนาวเย็นนี้

“ขึ้นไปเถอะ”

ฮั่วเทียนเฉิงยกมือขึ้นจับเถาวัลย์ และปีนขึ้นไปหลายจั้งในคราวเดียว

จากนั้นฉางเฮิ่นเทียนก็พบแท่นเล็กๆ ตรงหน้า แล้วยังเห็นเส้นทางหินกรวดที่สูงชันผิดปกติ

ถ้าเป็นช่วงรุ่งเรืองในชีวิต เขาย่อมไม่กลัวอยู่แล้ว