สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 939

เมื่ออินชิงเสวียนตื่นขึ้นมา เย่จิ่งอวี้กำลังนั่งสมาธิข้างน้ำพุวิญญาณ

เขาสวมกางเกงขายาวตัวในสีขาว เปลือยอกท่อนบน กระดูกไหปลาร้าและกล้ามเนื้อหน้าท้องปรากฏให้เห็นรางๆ ให้ความรู้สึกที่เป็นเอกลักษณ์แห่งบุรุษเพศ

อินชิงเสวียนค่อยๆ เดินไปอย่างเงียบๆ เย่จิ่งอวี้ก็หันกลับมา

“ตื่นแล้ว?”

น้ำเสียงของเขาแจ่มชัด ดวงตาสุกใสราวกับกระจก คนทั้งคนให้ความรู้สึกชัดเจนอย่างอธิบายไม่ได้

อินชิงเสวียนยิ้ม คุกเข่าลงข้างๆ เขา เหลือบมองแล้วถามว่า “อาอวี้ได้อะไรบ้างไหม”

“ไม่ได้ แค่รู้สึกสมองปลอดโปร่ง หูตาแจ่มชัด รู้สึกดีมากจริงๆ”

เขาเอื้อมมือออกมา แล้วเกาสันจมูกของอินชิงเสวียนเบาๆ

“หรือว่าเสวียนเอ๋อร์ยังกังวลเรื่องฝังโลหิตอยู่”

อินชิงเสวียนพยักหน้า

“อาอวี้สูญเสียการควบคุมเพราะช่วยข้า ข้าย่อมกังวลอยู่แล้ว ท่านตาได้กำชับเป็นพิเศษ ว่าให้สังเกตสภาพจิตใจของท่านตลอดเวลา เมื่อใดที่ถูกการฝังโลหิตควบคุมโดยสิ้นเชิง เกรงว่าอาอวี้จะจำข้ากับจ้าวเอ๋อร์ไม่ได้อีกแล้ว”

“ข้ารู้แล้ว”

เย่จิ่งอวี้ยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “เสวียนเอ๋อร์ไม่ต้องกังวล ที่นี่คือเมืองหลวง ข้าคงไม่นำทัพทหารไปต่อสู้แน่ ย่อมไม่เห็นการนองเลือดมาก ฝังโลหิตถ้าไม่ถูกกระตุ้นอาการจะไม่กำเริบ ไม่อย่างนั้นข้าจะครองบัลลังก์ได้อย่างปลอดภัยได้อย่างไร”

“ที่พูดมาก็ถูก แต่ทุกเรื่องนั้นเหลือดีกว่าขาด อาอวี้ควรระวังไว้หน่อยดีกว่า ท่านไม่เพียงแต่เป็นกษัตริย์ของแผ่นดิน แต่ยังเป็นสามีของข้า และเป็นพ่อของจ้าวเอ๋อร์ด้วย ความปลอดภัยของท่านไม่เพียงเกี่ยวข้องกับข้าเท่านั้น แต่เกี่ยวข้องกับราษฎรในแผ่นดินด้วย”

วันใดที่ไม่ทำลายการฝังโลหิต อินชิงเสวียนก็ไม่สามารถสบายใจได้