สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 940

เนื่องจากเรื่องของอาซือหลานและจูอวี้เหยียน ทำให้เย่จิ่งอวี้ระแวดระวังฟางรั่วมาโดยตลอด

“ไม่ว่าจะคุ้มค่าหรือไม่ ต้องลองถึงจะรู้”

อินชิงเสวียนกอดแขนของเย่จิ่งอวี้ทำท่าทางออดอ้อน

“ตกลงว่าฝ่าบาทเห็นด้วยหรือไม่เพคะ”

“ได้ ข้าอนุญาต”

เมื่อเห็นสาวน้อยทำปากจู๋ เย่จิ่งอวี้ก็ไม่สามารถปฏิเสธได้

แม้จะบอกว่าสตรีเข้าร่วมค่ายทหารเป็นสิ่งที่ไม่เหมาะสม แต่ไม่ว่าสิ่งใดก็ต้องมีก้าวแรก ตอนที่อยู่ในเป่ยไห่ หลักการเรื่องชายหญิงของอินชิงเสวียน ถูกจดจำไว้ในใจของเย่จิ่งอวี้แล้ว

นอกจากนี้ นับตั้งแต่สมัยโบราณก็มีสตรีที่มีความสามารถมากมาย หากความรู้ความสามารถเหล่านี้สามารถนำมาใช้ในการสร้างบ้านเมืองได้ นี่ถึงจะเรียกว่าเรียนรู้อย่างมีประโยชน์อย่างแท้จริง เย่จิ่งอวี้เป็นผู้ที่นิยมชมชอบผู้มีความรู้ความสามารถมาแต่ไหนแต่ไร สำหรับเขาแล้ว ไม่ว่าจะรวยหรือจน ชายหรือหญิง ล้วนไม่สำคัญ

ซึ่งอินชิงเสวียนก็เข้าใจเขาในเรื่องนี้อย่างชัดเจน จึงกล้าพูดอย่างกล้าหาญเช่นนี้

ในเวลาเดียวกันนางก็โชคดีมาก ที่ได้พบกับฮ่องเต้ในยุคโบราณที่มีความคิดก้าวหน้า จึงอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้น แล้วเป็นฝ่ายจูบแก้มเย่จิ่งอวี้ก่อน

“ขอบคุณนะ อาอวี้!”

“คิดจะขอบคุณข้าแบบนี้หรือ”

เย่จิ่งอวี้หรี่ตาลง แววตาเคลือบคลุมเล็กน้อย

อินชิงเสวียนเข้าใจทันทีว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ทันทีที่นึกในใจ ทั้งสองคนก็ออกจากมิติ

“โบราณว่าไว้ กลางวันห้ามทำเรื่องบัดสี ตอนนี้ก็เป็นเวลากลางวันแล้วไม่ใช่หรือ”

เย่จิ่งอวี้ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้

“ก็ได้ งั้นค่ำๆ ข้าจะกลับมาใหม่”

ในเรื่องพิธีสถาปนาฮองเฮา เขายังต้องเรียกเสนาบดีกรมพิธีการมาหารือเรื่องนี้ ยังมีการร่างราชโองการให้นายหญิงจากหอต่างๆ ออกจากวังอีก ซึ่งต้องร่างทีละฉบับ พอคิดได้ดังนี้ ทันใดนั้นเย่จิ่งอวี้ก็พบว่าตัวเองมีเรื่องต้องทำมากมาย

อินชิงเสวียนหยิบเสื้อคลุมสะอาดออกมา แล้วสวมให้เย่จิ่งอวี้จนเรียบร้อย

“หม่อมฉันน้อมส่งฝ่าบาทเพคะ”

เย่จิ่งอวี้พยุงอินชิงเสวียนขึ้น แล้วพูดด้วยรอยยิ้มอบอุ่น “ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ชอบเรื่องพวกนี้ ต่อไปก็ไม่ต้องทำแล้ว หากวันใดรู้สึกว่างไม่มีอะไรทำ ก็สามารถไปดูที่สำนักศึกษาหลวงหรือโรงเรียนสอนการต่อสู้ก็ได้แม้ว่าเจ้าจะไม่ได้บอกข้า แต่ในใจคงห่วงพะวงอยู่มากเป็นแน่”