สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 944

กวนเซี่ยวโค้งคำนับกล่าวว่า “ขอน้อมรับคำสั่งของพระสนมพ่ะย่ะค่ะ”

อินชิงเสวียนพยักหน้าให้ฟางรั่ว แล้วจึงจากไปพร้อมกับฉินเทียนและหลี่ชี

เรื่องเส้นทาง นางได้เลือกไว้ให้ฟางรั่วแล้ว ส่วนจะเดินไปในทิศทางใด ก็ขึ้นอยู่กับตัวนางเองแล้ว

เหตุผลที่อินชิงเสวียนมองฟางรั่วแตกต่างออกไปมากนั้น ประการแรกก็เพราะอุปนิสัยของนางตรงกับนิสัยของอินชิงเสวียน

ในตัวฟางรั่วนั้น นางมักจะมองเห็นตัวเองในตอนที่เป็นเด็กอยู่ เพื่อที่จะบรรลุความปรารถนาที่จะออกจากหมู่บ้าน นางไม่ย่อท้อ ฝ่าฟันขวากหนามไปในทิศทางนั้นอย่างแน่วแน่

อีกประการหนึ่งคือ ความรู้สึกละอายใจที่ยังคงอยู่เสมอ

ถ้านางไม่ยุยงเสี้ยมสอนให้ฟางรั่วปลอมเป็นตัวเอง ฟางรั่วก็คงไม่ถูกลงโทษด้วยการจับนั่งม้าไม้...

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ อินชิงเสวียนก็ถอนหายใจเบาๆ

“กลับวังกันเถอะ”

ในเวลาเดียวกัน ที่ด้านล่างของยอดเขาบรรจบสวรรค์กำลังตกอยู่ในความสับสนอลหม่าน

ชาวยุทธ์หลายคนค้นพบสถานที่แห่งนี้แล้ว แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้เพราะที่นี่มีค่ายกลแนวป้องกันเขา และคนจำนวนมากหลงทางในค่ายกลแปดทิศ

อย่างไรก็ตาม ใต้หล้าไม่เคยมีค่ายกลใดที่ไม่สามารถแก้ไขได้ ไม่กี่วันต่อมา ชาวยุทธ์ที่เชี่ยวชาญด้านค่ายกลก็พบเห็นเบาะแส ใช้เวลาสองวันก็สามารถทำลายค่ายกลโดยสมบูรณ์

ทุกคนต่างดีใจจนแทบคลั่ง รีบบุกขึ้นไปบนยอดเขาทันที

สถานที่แห่งนี้ปกคลุมไปด้วยเมฆหมอก ปราณเทพลอยล่อง แค่มองก็รู้ว่านี่ไม่ใช่สถานที่ธรรมดา และทุกคนก็ยิ่งมั่นใจมากขึ้นว่ามีหนังสือสวรรค์ไร้อักษรอยู่ที่นี่

บนยอดเขา

สีหน้าของผู้อาวุโสหันเขียวขุ่น

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่”

ศิษย์คนหนึ่งคุกเข่าลงพูดว่า “ได้ยินว่าพวกเขามาที่นี่ เพราะสิ่งที่เรียกว่าหนังสือสวรรค์ไร้อักษรขอรับ”

ผู้อาวุโสหันถามอย่างเย็นชา “แล้วสิ่งนั้นคืออะไร”

“ศิษย์ก็ไม่ทราบเช่นกัน ศิษย์พยายามเกลี้ยกล่อมแล้ว แต่พวกเขาไม่ฟังเลย ไม่ว่าจะเป็นหรือตายก็จะบุกขึ้นมาให้ได้”

ผู้อาวุโสหันทุบโต๊ะ จากนั้นอีกครู่หนึ่ง เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก “เรียกฮั่วเทียนเฉิงเข้ามา”