สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 957

“หา?”

ฮั่วเทียนเฉิงแปลกใจเล็กน้อย

“สิ่งที่ได้เห็นตามทาง สำนักต่างๆ ถอยออกไปหมด ประชาชนก็กลับมายังตงไห่แล้ว เหตุใดจึงยังไม่จบลงอีก?”

เย่จิ่งหลานลุกขึ้นยืนและถอนหายใจพูดว่า “สงครามครั้งนี้ฆ่าผีแคระตงหลิวตายไปจำนวนไม่น้อย แต่ก็มีกลุ่มคนจำนวนหนึ่งที่ข้ามทะเลหนีกลับไปได้”

เขามองไปยังด้านหน้า แสดงสีหน้ารำพึงฟ้าเวทนาคนออกมา

“เคยได้ยินหรือไม่ว่า ไฟป่าเผาผลาญแต่ไม่สูญสิ้น ลมวสันต์จะพัดโบกปลุกชีวิตฟื้น! เกรงว่าไม่ถึงยี่สิบปี ก็จะมีชาวตงหลิวอีกกลุ่มที่ขึ้นบกมาล้างแค้น พวกข้าอยู่ที่เป่ยไห่ก็เพื่อทำลายล้างตงหลิวให้สิ้นซาก และกำจัดหายนะที่จะเกิดขึ้นในภายหลังกับประชาชนเป่ยไห่”

ฮั่วเทียนเฉิงพยักหน้า

“เช่นนี้นี่เอง”

เขาเหลือบมองลูกศิษย์แต่ละสำนักที่กำลังยุ่งวุ่นวายอยู่ที่ริมชายฝั่ง เขาเข้าใจแล้วว่าคนเหล่านี้อาจถูกเลือกจากสำนักต่างๆ เพื่อตามเก็บงานในภายหลัง หากไม่ใช่เพราะเขามีธุระติดตัว คงยินดีที่จะร่วมออกทะเลไปกับเย่จิ่งหลาน และทำสิ่งดีๆ ให้แก่ชาวบ้านธรรมดาเหล่านี้

น่าเสียดายที่ตำหนักเทพหอทองคำและเพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิงจะประลองยุทธ์กันในไม่ช้า ฮั่วเทียนเฉิงจึงไม่มีเวลาว่างมาเล่นสนุก

นับตั้งแต่เข้าตำหนักเทพในวันนั้น การเข้าสู่วิถีแห่งสวรรค์ก็เป็นเป้าหมายของลูกศิษย์ทุกคน ส่วนด้านในมีอะไรอยู่กันแน่ แม้แต่ผู้อาวุโสหันก็ไม่อาจล่วงรู้ได้ แต่ฟังจากชื่อแล้ว ประตูสองบานนั้นจะต้องมีวาสนามหาศาลซ่อนไว้อยู่แน่นอน

แม้ฮั่วเทียนเฉิงไม่ได้มีความสนใจต่อสิ่งเหล่านี้มากนัก แต่กลับยินยอมที่จะพยายามอย่างเต็มที่ เพื่อบรรลุความฝันของเจ้าตำหนัก

หากไม่ใช่เพราะการช่วยเหลือของเจ้าตำหนัก เขาคงแข็งตายท่ามกลางอากาศที่หนาวเหน็บไปนานแล้ว...

เมื่อนึกถึงอดีตที่ผ่านมา ฮั่วเทียนเฉิงก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ

“เกรงว่าครั้งนี้คงไม่ได้ คุณชายน้อยเย่ พวกข้าอยากเชิญท่านไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง”

เย่จิ่งหลานตกใจเล็กน้อย

“สถานที่ใดงั้นหรือ?”

ฮั่วเทียนเฉิงหัวเราะเหอะๆ แล้วพูดว่า “ที่นั่นคือสถานที่ที่ผู้คนในยุทธภพทุกคนต่างเฝ้าฝันถึง ด้วยความฉลาดปราดเปรื่องของคุณชายน้อยเย่ จะต้องลงไม้ลงมือสร้างความสำเร็จได้อย่างแน่นอน”