สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 960

เย่จิ่งหลานเพิ่งกินข้าวต้มทะเลเสร็จ ฮั่วเทียนเฉิงและคนอื่นๆ ก็กลับมายังริมชายฝั่ง

อารมณ์ของทั้งสามคนดูไม่มีความสุขนัก สีหน้าและแววตาเต็มไปด้วยความเศร้าโศก

“คุณชายน้อยเย่ ออกไปคุยกันหน่อยได้หรือไม่”

ฮั่วเทียนเฉิงเผยรอยยิ้มออกมา ราวกับผู้อาวุโสที่จิตใจอ่อนโยน

“ได้สิ”

เย่จิ่งหลานหยิบผ้าเช็ดมือเล็กๆ ออกมาหนึ่งผืน เขาเช็ดมืออย่างสง่างามครู่หนึ่ง และตามฮั่วเทียนเฉิงมายังริมหินประหลาดก้อนหนึ่ง

เขารักษาระยะห่างจากฮั่วเทียนเฉิงห้าก้าวอยู่เสมอ เพื่อสะดวกที่จะหนีเข้าไปในมิติ

อินชิงเสวียนเคยบอกว่า เมื่อเผชิญหน้ากับยอดฝีมือขั้นสูง มิติจะถูกพลังอำนาจปิดกั้นไว้ ซึ่งเข้าไปได้ยาก เย่จิ่งหลานจดจำอยู่เสมอ ตอนนี้เรือใกล้สร้างเสร็จแล้ว เขาก็ไม่ต้องการให้มีปัญหาใหม่เกิดขึ้นอีกเช่นกัน

“ท่านฮั่วมีเรื่องอะไรงั้นหรือ?”

ฮั่วเทียนเฉิงยิ้มแล้วพูดว่า “เมื่อครู่ข้าเห็นแม่นางคนหนึ่ง คงเป็นสาวรับใช้คุ้มกันของผู้คุมตราเซี่ยวสินะ มีนางอยู่ด้วยก็คงไม่ยากที่จะเข้าสู่เกาะตงหลิว”

เขาชะงักไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ดังนั้น ข้าอยากเชิญคุณชายน้อยเย่ไปกับข้าสักครั้ง”

“ท่านฮั่วจะพาข้าไปที่ใดกันแน่ และเหตุใดต้องพาข้าไปด้วย?”

เย่จิ่งหลานไพล่มือไปด้านหลัง ปืนพกด้านในมิติอยู่ในมือเขาแล้ว

ฮั่วเทียนเฉิงชื่นชมความแข็งแกร่งซื่อตรงของเจ้าสำนักเซี่ยว และนิสัยที่กล้าหาญชาญชัย ดังนั้นเขาจึงไม่เคยคิดใช้กำลังต่อเย่จิ่งหลานมาตั้งแต่แรกแล้ว

“คุณชายน้อยเย่เคยได้ยินตำหนักเทพหอทองคำหรือไม่?”

เย่จิ่งหลานส่ายหน้า

“ไม่เคย”

ฮั่วเทียนเฉิงยิ้มที่มุมปาก สีหน้าของเขาแสดงออกถึงความภาคภูมิใจ

“ตำหนักเทพหอทองคำเป็นสำนักลึกลับที่ใหญ่ที่สุดในยุทธภพ ด้านในมีตำรามากมายนับไม่ถ้วน ช่วงนี้ยอดเขาบรรจบสวรรค์ที่เป็นข่าวลือก็คือ ยอดเขาสูงสุดของตำหนักเทพหอทองคำ ข้ามายังเป่ยไห่ก็เพื่อเชิญคุณชายน้อยเย่ไปยังยอดเขาบรรจบสวรรค์”

เย่จิ่งหลานรู้สึกตกใจเล็กน้อย