สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 971

อินชิงเสวียนสงบลงอย่างรวดเร็ว การที่อีกฝ่ายไม่ได้ลงมือในทันที หมายความว่าทุกอย่างยังมีความเป็นไปได้ที่จะประนีประนอมกัน นางต้องพาลูกชายกลับมาก่อน

ตั้งแต่เมื่อครู่ นางได้ใช้ทักษะช่วงชิงโชคลาภกับผู้อาวุโสหันแล้ว คนผู้นี้ลงมือกับเด็กตั้งแต่แรก ต้องไม่ใช่คนดีแน่นอน!

วิทยายุทธ์ที่ไม่รู้จักหลายอย่างได้ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าของนาง แต่นางไม่กล้าลงมืออย่างผลีผลาม เพราะลูกยังอยู่ในมือของชายชราผู้นี้อยู่

“ไม่ทราบว่าผู้อาวุโสท่านนี้มาหาผู้เยาว์ด้วยเรื่องอันใด โปรดมอบจ้าวเอ๋อร์ให้ข้าด้วย หากผู้อาวุโสต้องการอะไร ผู้เยาว์จะพยายามอำนวยความสะดวกอย่างเต็มที่”

สำหรับคนทั่วไป วังหลวงได้รับการปกป้องอย่างเข้มงวดกวดขัน แข็งแกร่งดั่งหินผา แต่สำหรับยอดฝีมือผู้บำเพ็ญฌานตบะเหล่านี้แล้ว เหล่าทหารองครักษ์อารักขาก็ไม่ต่างจากเด็กน้อย

อินชิงเสวียนรู้เหตุผลข้อนี้ดี พยายามทำตัวสุภาพให้มากที่สุด

แต่ไม่รู้ว่าคนผู้นี้เป็นเทพเซียนมาจากแห่งใด ในระหว่างการสู้รบในเป่ยไห่ สำนักในจงหยวนที่อินชิงเสวียนรู้จักเกือบทั้งหมดนั้น กลับไม่เคยเห็นชายชราตรงหน้าเลย

ผู้อาวุโสหันพูดด้วยรอยยิ้ม “ที่ข้ามาหาเจ้าเพราะมีธุระบางอย่างจริงๆ ในเมื่อฮองเฮาใจกว้างเช่นนี้ ข้าก็ขอตรงเข้าประเด็น ขอเพียงเจ้าตามข้ากลับไปที่สำนักบนเขา ข้าก็สามารถรับประกันความปลอดภัยของพวกเจ้าสองแม่ลูก ตลอดจนความสงบสุขทั่วทั้งวังหลวงแน่นอน”

เขามองไปยังใบหน้าที่คุ้นเคยของอินชิงเสวียน นัยน์ตาไหววูบไม่แน่นอน และทันใดนั้นก็ยื่นมือขวาออกมาเป็นท่าดรรชนีกระบี่ แสงสีม่วงเปล่งออกมาจากปลายนิ้ว อินชิงเสวียนรู้สึกปวดแสบปวดร้อนบริเวณไหล่ขึ้นทันที

นางอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ

“ท่านทำอะไรกับข้า”

พลันเห็นแสงวูบวาบ เสื้อด้านหลังก็ถูกดึงลงมา

เมื่อเห็นรอยสีแดงด้านหลังของอินชิงเสวียน จู่ๆ ผู้อาวุโสหันก็หัวเราะออกมาเสียงดัง

“แบบนี้นี่เอง เป็นเจ้าจริงๆ!”