สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 986

อินชิงเสวียนรู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง

เฟิงเอ้อร์เหนียงจะอยู่ที่นี่ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ นางเป็นเจ้าของเรือนจุ้ยหงคนปัจจุบัน แต่ทำไมฉุยอวี้ถึงอยู่ที่นี่ด้วยล่ะ

“สองคนนี้เป็นศิษย์น้องของแม่เจ้า ถ้าอยากรู้ว่าแม่ของเจ้าตายอย่างไร ก็ให้พวกนางบอกเจ้าเถอะ”

หลังจากที่ผู้อาวุโสหันพูดจบก็เหาะชุดปลิวออกไป

อินชิงเสวียนตกตะลึงอีกครั้ง

แม่?

ศิษย์น้อง?

หรือว่าแม่ของเจ้าของร่างเดิมไม่ใช่ฮูหยินใหญ่ของตระกูลอิน?

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

เมื่อนึกถึงหยกเย็นที่ฉุยอวี้มอบให้ตัวเอง รวมถึงท่าทีของเฟิงเอ้อร์เหนียงที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน อินชิงเสวียนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสัยอยู่ตงิดๆ

นางรีบเดินเข้าไปในห้องแล้วถามด้วยน้ำเสียงทุ้ม “เกิดอะไรขึ้นกันแน่”

ฉุยอวี้นอนราบลงบนเตียง เหม่อมองเพดาน ไม่ตอบคำถามของอินชิงเสวียน นางไม่มีการตอบสนองแม่แต่น้อย สีหน้าไร้อารมณ์ความรู้สึก

เฟิงเอ้อร์เหนียงเหลือบมองที่ฉุยอวี้ ขอบตาแดงเล็กน้อย นางเม้มริมฝีปากอย่างแรง หลุบตาลงแล้วพูดว่า “สิ่งที่ผู้อาวุโสหันพูดเป็นเรื่องจริง แม่ของเจ้าคือเหมยชิงเกอพี่หญิงใหญ่ของเรา ยังเป็นอดีตธิดาเทพแห่งตำหนักเทพหอทองคำ”

“ลมปากไร้หลักฐาน เจ้ามีหลักฐานหรือไม่”

อินชิงเสวียนเหลือบมองฉุยอวี้ จากนั้นหันไปจ้องมองที่ใบหน้าของเฟิงเอ้อร์เหนียง

เฟิงเอ้อร์เหนียงยิ้มอย่างขมขื่นแล้วพูดว่า “เจ้ารู้หรือไม่ว่าตัวเองมีปานสีแดงบนไหล่ ความจริงนั่นไม่ใช่ปาน แต่เป็นรอยตราของตำหนักเทพ”

นางค่อยๆ ยกมือขวาขึ้น แสงสีม่วงจางๆ ก็เปล่งออกมาจากปลายนิ้ว

ทันใดนั้นอินชิงเสวียนก็รู้สึกปวดแสบปวดร้อนที่ไหล่ นางก็เข้าใจในทันใด