ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 1027

"ไม่ทราบครับ" หัวหน้าส่ายหัว

"เพราะว่าแกฉลาดมากพอ ฉันตั้งใจจะฝึกนายไว้ อย่าพลาดโอกาสนี้ละ" เฉินหมิงหย่งยิ้มเย็นชา

"ขอบคุณครับรองผู้รักษาการ" เมื่อได้ยินอย่างนี้ ใบหน้าของหัวหน้าก็มีรอยยิ้มปรากฏทันที เขาเข้าไปทุบไหล่ให้กับเฉินหมิงหย่ง "รองผู้รักษาการคุณวางใจได้เลยครับ ผมไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอนครับ!"

ด้านนอกป่าช้า

เฉินเกอพาไป๋เสี่ยวเฟยเดินหน้าระยะหนึ่ง ในขณะที่ไม่รู้ถึงสถานการณ์ด้านใน และไม่รู้ว่าด้านหน้ามีกล้องวงจรปิดหรือไม่ เฉินเกอไม่กล้าเข้าไปอย่างเร่งรีบ

"ที่นั่นมีบ้านหลังหนึ่งครับ" ไป๋เสี่ยวเฟยมองไปด้านหน้า ตรงกลางป่าช้า มีบ้านอยู่ แต่ก็เห็นเพียงแค่รูปร่างเท่านั้น ถึงขั้นไม่สามารถยืนยันได้ว่าเป็นบ้านหรือเป็นอย่างอื่น

"นายว่าเฉินหมิงหย่งพาคนพวกนี้มาที่นี่ แล้วยังระแวดระวังขนาดนี้ มันอยากจะทำอะไร?" เฉินเกอนั่งอยู่บนก้อนหินก้อนหนึ่ง ถามเสียงเบา

"ซ่อนศพ?" ไป๋เสี่ยวเฟยตอบ นี่คือความคิดแรกที่อยู่ในใจเขา

"จากตำแหน่งของเขาแล้ว ถ้าอยากจะซ่อนศพละก็ ไม่จำเป็นต้องมาจัดการด้วยตัวเอง แต่สั่งลูกน้องสักคนก็จัดการได้แล้ว" เฉินเกอส่ายหัว

"งั้นคืออะไรครับ?" ไป๋เสี่ยวเฟยนึกคิด

"ในป่านี้น่าจะซ่อนความลับที่คนอื่นไม่รู้ไว้ อีกอย่างยังสำคัญกับเฉินหมิงหย่งมากด้วย" เฉินเกอหรี่ตามองไปด้านหน้า ใช้ความสามารถในการมองที่ดีกว่าคนทั่วไป เขาสามารถมองเห็นบ้านที่โดดเดี่ยวนั่น แต่มันก็แค่เพียงเท่านี้

"เหลียงลู่?!" ไป๋เสี่ยวเฟยพูด

"นี่ก็ไม่รู้นะ" เฉินเกอส่ายหัว

"จะค่อยๆเข้าไปอย่างระวัง หรือว่ารออยู่ที่นี่ครับ?" ไป๋เสี่ยวเฟยกำดาบปลายปืนไว้แน่น เพียงแค่ฉินเกอพูดมา งั้นเขาก็จะทะลุรอบป่าเข้าไปด้านใน"

"รอก่อน" เฉินเกอนั่งไขว่ห้าง

ในตอนที่กำลังรอ มีรถคันหนึ่งขับออกมาจากด้านใน ยังดีที่เฉินเกอจอดรถไว้หลังต้นไม้ใหญ่หลายต้น และยังมีความมืดของท้องฟ้าช่วยบัง ก็จะไม่ถูกพบเจอ

ผ่านไปอีกช่วงเวลาหนึ่ง ประมาณสามสี่ชั่วโมง รถอีกสามคันก็ค่อยๆขับตามกันออกมา

"ไม่ถูกสิ" ไป๋เสี่ยวเฟยมองดูรถที่ขับออกไปผ่านหน้า แล้วพูดออกมาเสียงเบา

"ไม่ถูกยังไง?" เฉินเกอแปลกใจเล็กน้อย

"พี่เฉิน ฝนตกอยู่ตลอดใช่มั้ยครับ?" ไป๋เสี่ยวเฟยมองดูท้ายรถ

"ตกมาสามวันแล้วนี่ นายอยากจะพูดอะไร?" เฉินเกอคิดไม่ถึงว่าไป๋เสี่ยวเฟยจะถามคำถามแบบนี้ออกมา

"เมื่อกี้ที่รถขับผ่านตรงหน้าของผม ผมเห็นรอยโคลนของล้อรถมันยกสูงขึ้น นี่แสดงว่าตอนที่พวกเขามาในรถใส่ของไว้ไม่น้อย และเมื่อเอาออกแล้วก็ค่อยจากไป ทำให้ตัวรถน้ำหนักลดลงแล้วยกสูงขึ้น แล้วทำให้รอยโคลนบนรถยกสูงขึ้นถามไปด้วย" ไป๋เสี่ยวเฟยพูดวิเคราะห์

"แกนี่ไม่เลวเลยนะเนี่ย!" เฉินเกอตกใจเล็กน้อย เขาไม่เคยคิดถึงด้านนี้เลย ดังนั้นจึงตบหลังของไป๋เสี่ยวเฟย แล้วพูด

"ฮิๆ นี่ล้วนเป็นการสังเกตการณ์ขั้นพื้นฐานทั้งนั้นครับ" ถูกเฉินเกอพูดชม ไป๋เสี่ยวเฟยดูเขินอาย เกาหัวแล้วพูด

"งั้นฉันดูแล้ว ก็เข้าไปไม่ได้แล้วละ แต่ว่าครั้งนี้จดจำที่นี่ไว้ ก็ถือว่าไม่เลว" เฉินเกอมองไปด้านหลัง

"ทำไมครับ?" ไป๋เสี่ยวเฟยไม่เข้าใจ