"งั้นก็ดี ฉันพานายไปด้วยกัน" โกวหลินเทียนตอบตกลง แต่ก็พูดอย่างกังวลเล็กน้อยว่า "แต่ว่าเฉินเกอ นี่ไม่ใช่เฉินหมิงหย่งเชิญพวกเราเป็นการส่วนตัวนะ ยังมีคนของตระกูลอื่นและบริษัทอื่นอีกไม่น้อย ถึงแม้มันจะหาเรื่องพวกเรา ก็ห้ามลงมือในเวลานั้นนะ"
"ฮ่าๆ ลุงโกว เรื่องแค่นี้ผมก็รู้อยู่นะครับ!" เฉินเกอหัวเราะออกมาทันที
"ฉันมีแค่เรื่องนี้แหละ พวกนายละ ไปสืบดูเป็นยังไงบ้าง หาเจอมั้ยว่าเหลียงลู่ถูกขังอยู่ที่ไหน?" ได้รับการรับประกันจากเฉินเกอ โกวหลินเทียนก็วางใจแล้ว
เฉินเกอเล่าสถานการณ์เมื่อลายชั่วโมงก่อนให้เขาฟัง
"ถ้าเป็นอย่างนี้ เหลียงลู่มีโอกาสที่จะอยู่ที่นั่น ตัวเลือกของนายถูกต้อง จากที่ฉันรู้จักเฉินหมิงหย่ง แผนการของคนคนนี้ทั้งแข็งกร้าวและโหดร้าย เมื่อก่อนตอนอยู่ในหน่วยรบ ก็มีข่าวลือที่ไม่ดีลือกันออกมา"
"ถ้าหากวันนี้พวกนายใจร้อนบุกเข้าไป มีโอกาสที่จะตกหลุมกับดักของมัน พิจารณาวิเคราะห์ให้ดีก่อนแล้วค่อยว่ากัน"
โกวหลินเทียนพยักหน้าอย่างพอใจ เขาสังเกตเห็นว่าความคิดของเฉินเกอนั้นละเอียดรอบคอบมาก แทบจะไม่เคยทำเรื่องบุ่มบ่ามอะไรเลย
"ใช่สิครับนายท่าน คุณเฉินเกอ งานประมูลอีกไม่มีวันก็จะจัดขึ้นแล้ว พวกคุณจะเตรียมตัวกันก่อนมั้ยครับ?" เมื่อเห็นว่าพวกเขาคุยกันจบแล้ว พ่อบ้านก็เอ่ยปากพูด
"เงินเตรียมไว้เรียบร้อยรึยัง?" โกวหลินเทียนถามออกไปต่อหน้าเฉินเกอ
"ของและเงินล้วนเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วครับ รายชื่อก็ส่งไปแล้วครับ" พ่อบ้านพยักหน้า "แต่ว่างานประมูลครั้งนี้อยู่ที่เกาะหนึ่งในทะเลหนานหยาง ต้องเดินทางล่วงหน้าหนึ่งวัน ถ้าอย่างนี้ วันมะรืนนู้นพวกคุณก็ต้องเดินทางแล้วครับ"
"นายมีปัญหามั้ย?" โกวหลินเทียนมองไปทางเฉินเกอ
"ผมไม่มีปัญหา ได้เสมอครับ" เฉินเกอยักไหล่
"งั้นพรุ่งนี้ไปงานเลี้ยงของเฉินหมิงหย่ง วันมะรืนพักผ่อนสักหน่อย แล้วเช้าวันมะรืนนู้นก็ออกเดินทางไปงานประมูล" โกวหลินเทียนพยักหน้า พูดเสียงเข้ม
"งานประมูลอะไรครับ ทำไมถึงไปอยู่บนเกาะในทะเลหนานหยาง ทำไมผมไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย" ไป๋เสี่ยวเฟยสีหน้างุนงง
"งานประมูลของผู้ฝึกตน บอกกับนายก็ไม่มีประโยชน์" เฉินเกออธิบาย
"ไม่มีประโยชน์ก็ไม่มีประโยชน์ แล้วผมตามไปด้วยได้มั้ยครับ?" ไป๋เสี่ยวเฟยสนใจมาก ตั้งแต่รู้ว่าเฉินเกอมีตัวตนเป็นแบบนี้ ทัศนคติของเขาก็แทบจะล่มสลายไปแล้ว ด้วยเหตุนี้จึงเกิดความสนใจและสงสัยในตัวตนนี้มาก
"บัตรเชิญมีเพียงแค่ของสามคนเท่านั้นครับ" พ่อบ้านพูด
"งั้นก็น่าเสียดายจัง" ได้ยินอย่างนี้ ไป๋เสี่ยวเฟยก็หมดหวัง
"แต่ว่าถ้าหากคุณอยากจะไปจริงๆละก็ ผมถอยให้คุณก็ได้แล้วครับ" พ่อบ้านพูดต่อ "ผมเคยไปร่วมงานกับนายท่านมาหลายครั้งแล้ว ไปอีกก็ไม่มีความหมายอะไรแล้วละครับ"
"แบบนี้ได้มั้ย?" ไป๋เสี่ยวเฟยมองเฉินเกอ แล้วก็มองไปหาโกวหลินเทียน
"เดิมทีก้แค่ไปเที่ยวเล่นอยู่แล้ว นายยินดีไปก็ตามไปสิ พอดีเลยให้พ่อบ้านพักอยู่บ้าน มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นก็สามารถแจ้งพวกเรามาได้" โกวหลินเทียนไตร่ตรองสักพัก ไม่ได้ปฏิเสธ
"แต่ผมไม่ใช่ผู้ฝึกตน ไปแล้วจะไม่มีปัญหาอะไรใช่มั้ยครับ?" ไป๋เสี่ยวเฟยถามอย่างกังวล
"คนที่ไม่ใช่ผู้ฝึกตนมีเยอะแยะเลย รวมทั้งพวกตระกูลใหญ่ก็จะไปร่วมงานด้วย ที่นั่นไม่ได้มีเพียงแค่ของที่ผู้ฝึกตนใช้เท่านั้น ที่ยิ่งเยอะมากกว่าก็คือพวกของล้ำค่า" โกวหลินเทียนส่ายหัว พูดอธิบาย
"งั้นก็ดีครับ งั้นก็ดี" ไป๋เสี่ยวเฟยสบายใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน
เรื่องนี้มีอัพต่อไหมครับ...
เอาข้อศอกแปลเหรอครับมั่วไปหมดแทนนามหญิงเป็นคำว่าผมเฉย...
กูงงกับการเขียนบทให้พระเอก,รวยมีเงิน,มีรถมีทุกอย่างแล้วก่อยังเขียนให้ดูโง่โดนดูถูกตลอดเวลา,คนเขียนบทมีปมปะเนี่ย...
555เขียนบทให้ตัวเอกโง่ดีครับ...
แล้วจะเขียนบทให้ตัวเอกโง่ไปถึงไหนละครับ...
เขียนแบบทำให้ตัวพระเอกโดนดูถูกมากไปหน่อยอ่านแล้วรำคาญ...
รออัพเดท เรื่องนี้จะมีการอัพเดทอีกไหมค่ะ...