ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 1035

"ลุงโกวครับ สถานการณ์ของเกาะโยวหลงไว้อนาคตมีโอกาสผมจะบอกท่าน แต่มาเข้าร่วมงานประมูลครั้งนี้ ผมมีเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ต้องทำความเข้าใจ" เฉินเกอกวาดตามองรอบๆ หลังจากที่เห็นว่าไม่มีคนสังเกตตัวเองถึงจะพูด

"เรื่องอะไรนายพูดเลย ฉันช่วยนาย" โกวหลินเทียนไม่แม้แต่นิดก็ตกลงเลย

"ไว้หาที่อยู่เจอค่อยพูดเถอะครับ ที่นี่คนเยอะมาก ไม่ใช่เวลามาพูดเรื่องนี้" เฉินเกอกำลังจะพูด แต่คิดได้ว่าเรื่องเกี่ยวกับงานประมูล จึงกลืนคำพูดลงท้อง

โกวหลินเทียนพยักหน้า แล้วเดินตามเส้นทางในใบเชิญ

หลังจากนั้นประมาณยี่สิบ ทั้งสามเดินไปที่หน้าอาคารสามชั้นที่ดูเหมือนทำจากไม้จริง

หน้าอาคารมีร้านขายของทานเล่นไม่น้อย นอกจากนี้ยังมีโรงรับจำนำทองและเงินอีกสองแห่ง เห็นสิ่งเหล่านี้ เฉินเกอสงสัยเล็กน้อย ไม่พูดถึงโรงรับจำนำ แผงขายอาหารเหล่านี้เข้ามาได้อย่างไร?

เฉินเกอเดินขึ้นอาคารด้วยความสงสัย

ในห้องทิศตะวันออกสุดของชั้นสาม คือสถานที่พักผ่อนที่ผู้จัดงานจัดให้โกวหลินเทียน เนื่องจากคำเชิญตั้งแต่แรกคือการอนุญาตให้เดินทางมาด้วยกันสามคน ดังนั้นหลังจากที่เปิดประตู ด้านในเป็นสามห้องนอนหนึ่งห้องโถงที่สวยและแปลกแบบโบราณ

แม้จะดูเรียบง่ายไปหน่อย แต่โต๊ะเก้าอี้ที่ควรมีก็มี เพียงแต่ว่าไม่มีเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ทันสมัย แม้แต่หลอดไฟก็ไม่เห็น มีเพียงถุงใส่เทียนที่ยังไม่ได้เปิดวางอยู่บนโต๊ะใกล้กำแพง

"ผมต้องไขความลับของหมู่เกาะนี้ให้กระจ่าง" เฉินเกอวางสัมภาระลง จุดบุหรี่หนึ่งม้วนแล้วพูด

"เกรงว่าจะยากหน่อย เท่าที่ฉันรู้ นี่ไม่ใช่หมู่เกาะธรรมดา มิฉะนั้นจะเป็นไปไม่ได้ที่ผู้ที่ผ่านไปมาจะไม่เห็นเมื่อไม่มีงานประมูล" โกวหลินเทียนส่ายหน้า

นี่เป็นเพียงเหตุการณ์ที่ทำให้คนอยากรู้อยากเห็นมากขึ้น แต่ไม่มีใครคิดเกี่ยวกับมันมาก ท้ายที่สุดผู้จัดงานประมูลไม่เคยปรากฏตัวให้เห็น และไม่ใช่สิ่งที่คนอย่างพวกเขาสามารถรบกวนได้

"ต่อให้ยากผมก็ต้องพยายาม สำหรับผมเรื่องนี้ถือเป็นเรื่องสำคัญมาก" เฉินเกอสูดหายใจเข้าลึกๆ เขาเป็นผู้ฝึกตน จะไม่รู้ได้อย่างไรว่าผู้จัดงานเก่งขนาดไหน เพียงแค่เจินชี่พลานุภาพที่ทำให้เรือเหล่านั้นลอยอยู่ในทะเล ต่อให้รีดแห้งเขาก็อาจจะทำไม่ได้

"เฉินเกอ แล้วเกาะโยวหลงคืออะไร?" โกวหลินเทียนนึกถึงหมู่เกาะที่เฉินเกอพูดกับตัวเองเมื่อกี้ตอนที่อยู่ด้านล่าง

"เป็นเกาะที่คล้ายกับที่นี่ ด้านบนขังพ่อแม่และพี่สาวของผม ดังนั้นนี่ถือเป็นเรื่องที่สำคัญสำหรับผม ถ้าสามารถสืบได้ ก็อาจจะรู้เรื่องของเกาะโยวหลงได้" เฉินเกอยืนอยู่ตรงหน้าหน้าต่าง มองดูผู้คนที่ไปๆ มาๆ ที่อยู่ด้านนอก พูดเสียงต่ำ

"แบบนี้นี่เอง......"

"แต่เท่าที่ฉันรู้เกี่ยวกับงานประมูล ผู้จัดงานไม่เคยปรากฏตัวให้เห็น พูดได้เลยว่า คนส่วนใหญ่รวมถึงฉัน รู้แค่ว่ามีผู้จัดงาน แต่ไม่รู้ว่าคนพวกนี้เป็นใคร"

โกวหลินเทียนพยักหน้าแล้วพูด

"สรรพสิ่งอยู่ที่คนกำหนด ผมไม่ใช่ว่าจะสืบให้ได้ เพียงแต่ว่าถ้ามีโอกาสสืบได้ ก็ดีที่สุด" เฉินเกอรู้ว่าโกวหลินเทียนมีความกลัวอยู่บ้าง

"ฉันจะช่วยนาย" โกวหลินเทียนตบบ่าของเฉินเกอแล้วพูด

"งั้นลุงโกว ผมกลับไปพักผ่อนก่อนนะครับ ถ้ามีเรื่องอะไรท่านเรียกผมเลยนะครับ" ดับบุหรี่ เฉินเกอเดินไปที่ห้องนอนห้องหนึ่ง