ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 137

“อ๋อๆ ฉันรู้แล้ว ก็คือที่มีข่าวลือดังๆในหมู่คนรวยนั่น คุณชายเฉินแห่งจินหลิงจ่ายเงินแปดร้อยล้านซื้อเพื่อซื้อคฤหาสน์หยุนติ่ง？”

“พระเจ้าพระเจ้า ที่แท้ก็อยู่ตรงนี้นี่เองเหรอ ช่างใหญ่โตโอ่อ่าจริงๆ!”

“ใช่แล้วยียี ครอบครัวของเธอเป็นคนของถนนการค้าจินหลิง พาพวกเราไปดูรอบๆตีนเขาของตึกคฤหาสน์หยุนติ่งได้ไหม?”

คุณป้าทั้งสองคนนี้อิจฉาจนแทบแย่

หลินยียีหันไปมองเฉินเกอ เห็นว่าเฉินเกอไม่ได้คัดค้านถึงได้พยักหน้า

ไม่นานทุกๆคนก็มาถึงที่นี่

ตึกคฤหาสน์หยุนติ่งนี้ ตอนที่เฉินเกอไม่อยู่ แน่นอนว่าจะต้องมีรปภ.ยืนเฝ้าอยู่

ตอนที่เพิ่งจะถึงแค่ครึ่งทาง ก็มีรปภ.ลุกขึ้นยืนขวาง ไม่ให้เดินทางไปด้านหน้าต่อได้แล้ว!

“ทำอะไร? ที่นี่คนนอกห้ามเข้า ไม่ใช่จุดชมวิว! “

รปภ.ทั้งสองอายุประมาณสามสิบต้นๆ ท่าทางเอาเรื่อง

“เหอะ พวกฉันไม่ใช่คนนอก ผู้หญิงคนนี้เป็นถึงลูกสาวของสายธุรกิจการค้าจินหลิงตระกูลหลิน หลินยียี พวกเราขอเข้าไปดูหน่อยไม่ได้หรือไง? ไม่ใช่มีข่าวมาว่าคุณชายเฉินยังไม่ได้เข้าอยู่หรือยังไง?”

หลินหงเซียะทำเสียงไม่พอใจแล้วเอ่ยขึ้น

“โอ้! ที่แท้ก็เป็นคุณหนูยียีของตระฉันลหลินนี่เอง ขอโทษด้วยครับ พวกเราเพิ่งจะมองออก!”

ถนนการค้ากับวิลล่าสปานับอยู่ในระบบเดียวกัน

พวกเขาเป็นคนที่จ้าวจื่อซิ่งส่งมา

แน่นอนว่าก็ต้องรู้จักคนสำคัญๆของถนนการค้าจินหลิงอยู่บ้าง

ทันใดนั้นก็มองเห็นหลินยียีที่ยืนอยู่ข้างๆเฉินเกอ รปภ.ทั้งสองก็ยิ้มให้

“คุณหนูยียีถ้าเกิดว่าไม่ได้คิดที่จะเข้าไปด้านในวิลล่า แค่จะดูวิวรอบๆละก็ เรื่องนี้ไม่มีปัญหาครับ!”

คนที่อยากขึ้นมาดูบนภูเขาส่วนใหญ่ก็เป็นคนที่มีหน้ามีตากันทั้งนั้น

อย่างเช่นไม่กี่วันก่อนมีคุณชายหวง ชอบที่จะพาคนอื่นๆขึ้นมาเที่ยว บอกว่าคุณชายเฉินเป็นพี่ที่สนิทด้วยของเขา

ไม่ต้องพูดว่าเรื่องจริงหรือเปล่า แค่ได้ชื่อว่าคุณชายหวงพวกเขาก็ไม่กล้ารั้งเอาไว้แล้ว!

แต่ว่าภายในวิลล่า ไม่มีใครที่กล้าเข้าไป

ตอนนี้หลินยียีมา ยังไงก็มีชื่อเสียงของตระฉันลหลิน รปภ.ทั้งสองก็ไม่กล้าที่จะห้าม

“อือๆ ได้ค่ะ พวกเราก็แค่ขึ้นไปดูวิวรอบๆภูเขา!”

หันไปมองเฉินเกอที่เงียบมาตลอด หลินยียีก็พูดขึ้น

“ยังมีอีกนิดครับคุณหนูยียี วันนี้คุณพาคนมาเยอะใช่ไหม? ถ้าเกิดว่าขึ้นไปทั้งหมด ถ้าเกิดว่าโดนกลุ่มผู้จัดการเจอเข้า พวกเราคงจะต้องตกงานแน่ๆ!”

รปภ.ลำบากใจ

“ฉันว่าพวกรปภ.นี่มันยังไงนะ บ่นอยู่ได้ไม่จบไม่สิ้น ว่าพวกเราคนเยอะใช่ไหม เอาอย่างนี้ พวกเราจะทิ้งไว้คนนึง แล้วมีพวกเราแค่เก้าคนขึ้นไปดูบนภูเขา!”

หลินหงจู๋วพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญ

ทิ้งใครล่ะ?

แน่นอนว่าจะต้องเป็นเฉินเกออยู่แล้ว

เฉินเกอเองก็เหนื่อยหน่ายกับพวกเธอเต็มทน แม่งเอ๊ย บ้านของตัวเองแท้ๆ จะขึ้นไปดูยังยากเย็นขนาดนี้?

อีกอย่าง ต่อจากนี้เฉินเกอเองก็ไม่คิดจะไว้หน้าคุณป้าของหลินยียีแล้ว

ตอนแรกเฉินเกอโดนเยาะเย้ย ก็ยังใช้ท่าทางนิ่งๆเงียบๆมีมารยาทคุยกับพวกเธอ

แต่ว่าไม่มีประโยชน์นี่! พวกเขาไม่สนใจเลยด้วยซ้ำนี่!

“พอๆ ตกลงเอาอย่างนี้แหละ ยียี พวกเราไปกันเถอะ！”

“รีบไปกันเถอะ ให้คนแบบนี้ขึ้นไปก็ไม่มีประโยชน์ เขามีปัญญาซื้อบ้านของคนทั่วไปก็ดีแล้ว ดูวิลล่าไปทำอะไร!”

หลินหงเซียะว่าขึ้นอย่างเยาะเย้ย

กลุ่มคนกลุ่มใหญ่ขึ้นไปบนภูเขาอย่างอารมณ์ดี

ฉันเกอทำแค่ยิ้มหยันแล้วส่ายหน้า แน่นอนว่าเขาไม่มีทางรอ ยังไงก็มาแล้ว ขึ้นไปดูหน่อยว่าจ้าวจื่อซิ่งตกแต่งเสร็จหรือยัง?

“แม่นาย นายขึ้นไปทำอะไร!”

คิดไม่ถึงว่าอยู่ๆก็โดนรปภ.ผลักในทันที

เฉินเกอชะงัก “หืม? พวกคุณไม่รู้จักผมเหรอ?”

เมื่อกี้เฉินเกอคิดในใจยังไงก็เป็นถึงรปภ.ที่มาจากวิลล่าสปา จะไม่รู้จักตัวเขาได้ยังไงกัน

แต่คงเป็นเพราะได้รับคำสั่งพิเศษมา ถึงแม้ว่าจะเห็นตัวเองก็เลยทำเหมือนไม่รู้จัก

แต่คิดไม่ถึงว่า เขาไม่รู้จักจริงๆ!