ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 256

บทที่256 ร้านโดนพังแล้ว

“รองผู้อำนวยการถาง คุณก็นะ รองผู้อำนวยการหลินเขาก็อุตส่าห์มีความสุขทั้งที คุณก็อย่าไปกระทบเธอเลย เป้าหมายใหญ่ขนาดนั้น แม้แต่ท่านประธานก็ยากที่จะบรรลุได้ นับประสาอะไรกับรองผู้อำนวยการหลินล่ะ！”

ผู้หญิงคนหนึ่งที่ใกล้ชิดสนิทสนมกับถังหรานพูดขึ้นด้วยท่าทีหัวเราะเยาะในขณะนี้

ถังหรานพูดอย่างภาคภูมิใจ：“นั่นแหละ ฉันว่ารองผู้อำนวยการหลินก็คงไม่มีทักษะที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้！”

หลินเสี่ยวเฟิงเพียงแค่ยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไรสักคำ

ทันใดนั้นเอง

“ท่านประธาน！”

“ท่านประธาน！”

ก็เห็นชายวัยกลางคนหนึ่งวิ่งจ็อกกิ้งตลอดทางเข้าไปที่ห้องสำนักงานด้วยเหงื่อที่ท่วมตัว

พนักงานทุกคนต่างลุกขึ้นยืนและตะโกนว่า

“ท่านประธานจู มีเรื่องอะไรหรอ？ดูสิทำให้คุณร้อนซะ！”

เนื่องจากเหตุผลของสามีถังหราน ดังนั้นเธออยู่ที่ท่านประธานนี้ก็ถือว่ามีหน้ามีตาเช่นกัน

ไม่คิดว่า ท่าประธานจูที่สุภาพกับเธอมาตลอด ตอนนี้ไม่ได้มองเธอเลย และยังทำเหมือนกับว่าไม่ได้ยินคำพูดของเธอ

และเดินตรงเข้าไปที่ตรงหน้าของหลินเสี่ยวเฟิง

“เสี่ยวหลิน ครั้งนี้คุณได้ทำงานอันใหญ่หลวงให้กับธนาคารของพวกเราด้วย และฉันก็ไม่รู้เลยว่าจะขอบคุณคุณอย่างไรดี！”

เห็นได้ชัดว่าท่านประธานจูรู้สึกตื่นเต้นมาก

“ท่านประธานจู เป็นอะไรหรอ？” หลินเสี่ยวเฟิงนึกอะไรออกแล้ว แต่ก็ยังถาม

“ฮ่าฮ่า เมื่อก่อนบริษัทการค้าจินหลิงกรุ๊ป ไม่สิ ตอนนี้เป็นกลุ่มธุรกิจดรีมเมอร์ ฉันใฝ่ฝันที่อยากดึงและได้รับความร่วมมือจากพวกเขา แต่ว่า ระดับของฉันไม่สามารถที่จะดึงความร่วมมือมาได้เลย หรือแม้แต่บริษัทเล็ก ๆภายใต้การควบคุมของพวกเขาก็ไม่สามารถที่จะดึงความร่วมมือมาได้ ！”

“แต่ผลลัพธ์ก็คือ คุณใช้เพียงแค่ลมหายใจเดียวก็ได้รับความร่วมมือจากบริษัทย่อยกว่าสามสิบแห่งที่อยู่ภายใต้การควบคุมของพวกเขา และความร่วมมือจากบริษัทอีกหกสิบกว่าแห่งที่พวกเขาจัดหาด้านเงินทุน และจำนวนนี้ก็ยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ฉัน……ฉันไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรดีแล้ว？”

ความตื่นเต้นของประธานจูสามารถจินตนาการได้เลย

อย่าว่าแต่ประธานจูเลย แม้แต่หลินเสี่ยวเฟิงเองก็ตกใจเช่นกันในขณะนี้

เธอนึกว่าด้วยใบหน้าของเฉินเกอ จะมีเพียงแค่หนึ่งหรือสองบริษัทเท่านั้น แต่กว่าสามสิบบริษัทที่เกี่ยวข้องกันโดยตรง และบริษัทที่จัดหาเงินทุนมากกว่าหกสิบบริษัท？

พระเจ้า！

ครั้งนี้ ตัวเองคงไม่ใช่แค่ดำรงตำแหน่งรองผู้อำนวยการง่ายแบบนี้แล้วมั้ง？

“ฮ่าฮ่า วันนี้ที่ฉันมาที่นี่ก็เพื่อที่จะบอกกับคุณว่า พรุ่งนี้พวกเราก็จะเซ็นสัญญากับพวกเขาอย่างเป็นทางการแล้ว ดังนั้นคุณต้องไปพร้อมกับฉัน แต่ว่า ตำแหน่งรองผู้อำนวยการนี้ของคุณก็ไม่ค่อยเหมาะสมมากนัก และฉันได้รายงานให้เบื้องบนแล้ว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เลื่อนขั้นให้คุณเตรียมเป็นรองประธาน เดือนหน้าเหล่าหลินก็จะเกษียณจากงานแล้ว คุณเติมเต็มแทน！ส่วนตำแหน่งของผู้อำนวยการ เดือนหน้าก็ว่างออกมาแล้ว เอาอย่างนี้ คุณทำงานพาร์ทไทม์ทั้งสองตำแหน่งไปก่อน ค่อนข้างเหนื่อยหน่อยนะ！”

ประธานจูพูดขึ้นอีกครั้ง“เอาล่ะ คุณไปเขียนใบเลื่อนตำแหน่งเถอะ ใบเลื่อนตำแหน่งของรองประธานและผู้อำนวยการ เดี๋ยวสักครู่ฉันจะเซ็นอนุมัติให้คุณ！”

“ฉัน……ฉันรับทราบแล้วประธานจู ขอบคุณที่คุณไว้วางใจฉัน！” หลินเสี่ยวเฟิงตื่นเต้นจนร้องไห้ออกมา

หลังจากที่ประธานจูเดินจากไปแล้ว หลินเสี่ยวเฟิงก็ไม่รู้แล้วว่าตัวเองนั้นควรจะทำอะไร

ปัง！

ในเวลานี้เอง แก้วน้ำของถังหรานก็ตกลงไปที่พื้นโดยตรงและแตกเป็นเสี่ยงๆ

เธออึ้งไปแล้ว

“เป็นไปได้ไง？นี่มันเป็นไปได้อย่างไร？”

เธอพึมพำด้วยความไม่เชื่อ

คุณลองคิดสิ คู่ต่อสู้ในวาระของคุณคนหนึ่ง ที่คุณเหนือกว่าเขาทุกประการ

แต่สุดท้ายหลังจากที่ต่อสู้กันมานาน เขาไม่ใช่แค่เลื่อนขั้น แต่เลื่อนแบบทะยานขึ้นโดยตรง และจู่ ๆเขาก็ไม่ได้อยู่ในตำแหน่งเดียวกันกับคุณแล้ว ในใจของคุณมีความรู้สึกอย่างไร！

“ยินดีด้วยผู้อำนวยการหลิน อุ๊ยไม่สิ ยินดีด้วยรองประธานหลิน！”

ผู้คนในสำนักงาน ทุกคนต่างก็ยกมือขึ้นมาปรบมือดังๆให้เธอ

ส่วนหลินเสี่ยวเฟิง ก็มองไปที่การแสดงของถังหรานแล้วยิ้มอย่างมีชัยชนะ

หลังจากนั้นก็ได้หมายเลขโทรศัพท์หมายเลขหนึ่งในเวลาต่อมาและโทรออกไปโดยเร็วที่สุด：

“เฉินเกอ เรื่องนี้ต้องขอบคุณคุณมากจริง ๆ เพื่อนของคุณจินเย๋คนนั้นช่างยอดเยี่ยมมากเหลือเกิน！ตอนนี้ฉันได้เลื่อนขั้นเป็นรองประธานแล้ว เฉินเกอ รอให้คุณมีเวลาว่างแล้ว ฉันกับสวี่ซินเชิญชวนคุณทานข้าวอีกมื้อหนึ่ง！คุณต้องมาให้ได้นะเฉินเกอ！”

หลินเสี่ยวเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังมาก เพื่อที่จะให้ใครบางคนได้ยิน

“ได้ครับคุณน้าหลิน！”

เฉินเกอที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์พยักหน้าตอบรับ

หลังจากพูดได้ไม่กี่คำ หลินเสี่ยวเฟิงก็วางสายโทรศัพท์

“คุณ……คุณโทรศัพท์หาใคร？คุณบอกว่าใครช่วยคุณ？”

ถังหรานถามด้วยใบหน้าที่ซีดเซียว