ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 286

บทที่286 เฉินเกอนายพูดความจริงกับฉันได้ไหม

ที่เฉินเกอยืนขึ้นมาในตอนนี้

ก็เพราะว่าไม่ต้องการให้หยูเฉียงกับหลินเยว่ทำอย่างกับตัวเองเป็นไอ้ซื่อบื้ออีกแล้ว

อีกอย่างเมื่อกี้อยู่ๆเฉินเกอก็นึกออกว่าผู้จัดการหวางที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ก็คือหวังเป่า

ก็วันเกิดวันนั้นของหลินยียี คนที่รับผิดชอบจัดงานเลี้ยงวันเกิดของหลินยียีคือหวังเป่า

วันนี่ตัวเขาเองก็โดนเฉินหลินบังคับไม่จบไม่สิ้น ดังนั้นกับหวังเป่าก็แค่พูดคุยกันไม่กี่ประโยค

พอจะมีความจำหลงเหลือบ้าง แต่ไม่ได้สนิทสนม

ส่วนตอนนี้ เพราะว่าตัวเองสมถะไม่ชอบเป็นจุดสนใจ ทำให้หลินเยว่กับหยูเฉียงทำตัววางอำนาจ

เหอๆ ถ้าเกิดว่าเป็นเพื่อนของตัวเองก็คงแล้วๆกันไป แต่ว่าทั้งสองคนนี้ไม่ใช่นี่

แล้วทำไมตัวเขาจะต้องทำตัวนิ่งๆต่อ แล้วมองทั้งสองคนทำตัววางอำนาจแล้วทำร้ายคนของตัวเองกัน

“เฉิน…. คุณชายเฉิน เป็น…..เป็นคุณ”

ส่วนหวังเป่าที่กำลังเตรียมตัวจะโดนชกแล้ว ในตอนนี้มองเห็นใบหน้าของเฉินเกอชัดเจน ในใจของหวังเป่าก็รู้สึกทราบซึ้งใจ

เมื่อกี้ ตัวเองโกรธที่ลูกสาวโดนตบ ความสนใจทั้งหมดก็เลยรวบรวมอยู่ที่หลินเยว่กับหยูเฉียง ส่วนคนอื่นๆ หวังเป่าไม่ได้มองเลยแม้แต่น้อย

ส่วนตอนนี้นะเหรอ คุณชายเฉินกลับมาอยู่นี่!

เชี้ย ทีนี้ก็ค่อยเข้าท่าหน่อย

หวังเป่ายังสงสัย ทำไมถึงไม่เคยได้ยินชื่อหยูเต๋อไห่มีชื่อเสียง มีอำนาจมากขนาดนั้น

ที่แท้แขกกิตติมศักดิ์ที่บอก ก็คือคุณชายเฉิน

ส่วนประธานหลี่คงไม่อยากจะเปิดเผยสถานะของคุณชายเฉิน ดังนั้นก็เลยไม่ได้แจ้งกับผู้จัดการหวางก็เลยทำให้พนักงานในตอนนี้เข้าใจผิด

“อืมๆ ผมมาเที่ยว!”

เฉินเกอยิ้มเจื่อนๆแล้วพยักหน้า

ส่วนพวกหวูเชี่ยนก็นิ่งงันกันไปทุกครแล้ว นี่มันเรื่องอะไรกัน? เขารู้จักเฉินเกอ?

“หึ พวกแกสองคนพูดจบหรือยัง? ฉันไม่สนว่าเป็นใคร แกตบฉัน ฉันก็จะตบแก!”

หลินเยว่พูดในขณะที่ยังอยู่ในอารมณ์โกรธจัด

เพี๊ยะ!

แค่เดินมาหา ก็โดนหวังเป่าตบเข้าไปจนล้มลงไปกองอยู่บนพื้น

“ตบอีกสิ!”

ตอนนี้มีคุณชายเฉินช่วยหนุนหลัง แน่นอนว่าหวังเป่าไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

แน่นอน ก่อนที่จะลงมือตัวเองก็มองตาของคุณชายเฉิน คุณชายเฉินหลบตาของตัวเอง นั่นก็หมายความว่า คุณชายเฉินสนับสนุน

พนักงานนั้นก็ร้อนรนจนแทบแย่แล้ว

หวังเป่าเดินมาหาเฉินเกอด้วยท่าทางเกรงใจ “คุณชายเฉิน ถ้ารู้ว่าคุณจะมาตั้งแต่แรก แค่บอกผู้ดูแลข้างหน้าก็ได้แล้วครับ ทำให้คุณชายต้องมาเสียแรงลำบากขนาดนี้อีก โทรหาประธานหลี่!”

“ไม่เป็นไรครับ ก็มาแบบกะทันหันเหมือนกัน ผมเห็นว่าพวกเธอเข้าไปไม่ได้ ผมเองก็ไม่อยากจะยืนตากแดด ก็เลยหาคนให้พาพวกเขาเข้ามา” เฉินเกอก็พูดเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น

“อะไร? เฉินเกอ คนที่ทำให้พวกเราเข้ามาได้คือนาย?”

หวูเชี่ยนไม่อยากจะเชื่อ

หัวใจของหวางหมินก็เต้นตึกๆตักๆเหมือนกัน

พูดว่าไม่เชื่อ

แต่ว่าในตอนนี้คำพูดที่เฉินเกอกับผู้จัดการหวังเป่าคุยกันก็สามารถเข้าใจได้บ้างแล้ว ดูเหมือนเส้นสายของเฉินเกอเองก็หนาแน่นอยู่เหมือนกัน

อีกอย่างหวังเป่าที่ทำตัวกร่างๆคนนี้เรียกเขาว่าคุณชายเฉิน?

แถมยังทำตัวเกรงใจขนาดนี้?

สายตาของเหล่าหญิงสาวที่มองเฉินเกอเปลี่ยนไป

ตอนแรกเริ่มไม่มีใครสนใจในตัวเขาสักคน สุดท้ายคนที่พาคนเข้ามาจริงๆ คือเขา ?

คิดไปคิดมาก็จริง คนที่หยูเฉียงติดต่อคือรองผู้จัดการหวาง จะเป็นผู้จัดการที่เป็นคนมาจัดการให้ทุกๆคนได้ยังไง?

“คุณชายเฉิน......” หวังเป่าดูท่าทางมีอะไรอยากจะพูดกับเฉินเกอ

“อือๆ คุณไปรอผมที่ห้องทำงานสักครู่อีกเดี๋ยวผมจะตามคุณไป! ผู้จัดการหวาง！” เฉินเกอพูดตัดบท

“ครับ ครับๆ คุณชายเฉิน!”

หวังเป่าพูดจบ ก็เดินนำคนพวกนั้นออกไป

เฉินเกอรู้ว่าหวังเป่าอยากจะพูดอะไร

แล้วก็รู้แล้วว่าทำไมวันนี้สถานที่ท่องเที่ยวน้ำพุร้อนถึงได้อลังการแบบนี้

พรุ่งนี้มีงานใหญ่?

แน่นอนว่าคงจะเป็นหลี่เจิ้นกั๋วที่ส่งตัวหวังเป่าให้มาจัดงานวันเกิดให้ตัวเองนั่นแหละ?

เฉินเกออยากจะขอคำยืนยันกับหวังเป่าก็คือเรื่องนี้

แต่ว่าเรื่องพวกนี้ ชัดเจนว่าไม่ค่อยจะสะดวกที่จะต้องคุยต่อหน้าพวกหวูเชี่ยน

ในตอนนี้เฉินเกอแค่เหลือบมองหลินเยว่กับหยูเฉียงที่ดูสะบักสะบอม แล้วก็เตรียมตัวจะออกไป