ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 287

บทที่287 คนมาใหม่สองคนมารายงานตัว

“โอ๊ย หวูเชี่ยน เธอนี่น่ารำคาญจัง เธอทำอะไรเนี่ย?”

ทำให้เฉินเกอตกใจแทบแย่ เลยต้องพูดขึ้นมา

“นี่นายใช้น้ำเสียงแบบนี้ได้ยังไงเฉินเกอ ฉันก็แค่เป็นห่วงนาย ฉันรู้ว่านายถูกลอตเตอรี่แต่ไม่รู้ว่าถูกเท่าไหร่ ฉันก็แค่อยากบอกนายว่า คนอย่างนายนะมันบริสุทธิ์เกินไป อยู่ในสังคมก็ไม่ต่างอะไรกับคนโง่ ต่อให้นายมีเงินเยอะมาก นายก็ระวังไว้ด้วยอย่าโดนคนอื่นหลอก ตอนสุดท้ายนายจะกลายเป็นคนอนาถา!”

หวูเชี่ยนพูดด่า

ใช่นะสิ นอกจากเฉินเกอจะถูกลอตเตอรี่เป็นเงินจำนวนมาก อาจจะมาลงทุนสนับสนุนจุดชมวิว หวูเชี่ยนก็คิดความเป็นไปได้อื่นไม่ออกแล้ว

บวกกับตอนนี้ตัวของเธอเองยังรู้สึกไม่ดีมากๆเหมือนกับใจแตกเป็นเสี่ยงๆ

ด่าจบ หวูเชี่ยนก็ออกไปด้วยท่าทางโกรธๆ

“เด็กสาวคนนี้ ถ้าเกิดว่าให้เธอได้รู้สถานะของตัวเอง นั่นคงจะดี!”

เฉินเกอยิ้มขม

ปล่อยให้หวังเป่าออกไปทำงานต่อ ตัวเองก็แอบงีบในห้องทำงานแป๊บหนึ่งจากนั้น

เฉินเกอก็ตั้งใจจะไปแล้ว

แน่นอนว่าคงไม่ไปกับพวกหวูเชี่ยนแล้ว แถมตอนนี้หวูเชี่ยนเองก็คงไม่อยากอยู่ร่วมกับตัวเองเหมือนกัน

และก็เป็นในเวลานี้

นอกประตูห้องทำงานก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

“รองผู้จัดการหวาง ดิฉันพาพนักงานคนใหม่มาแนะนำตัวค่ะ!”

เป็นน้ำเสียงไพเราะของหญิงสาว

แต่พอได้ยินเสียงของผู้หญิงคนนี้วินาทีถัดมาเฉินเกอก็ชะงักไปเล็กน้อย

จากนั้นก็พูดขึ้น “เข้ามาสิ!”

แอ๊ด

ประตูค่อยๆเปิดออก ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีผมยาวประบ่า สวมชุดเครื่องแบบทำงานรูปร่างค่อนข้างดีคนหนึ่งก็อุ้มแฟ้มงานเข้ามา

และด้านหลังเธอก็ยังมีผู้หญิงอีกคนที่มีหน้าตาดีเหมือนกันตามมา

“ผู้จัดการหวาง ดิฉันคือ.....”

หญิงสาวคนแรกกำลังคิดจะแนะนำตัว

แต่ว่าในตอนที่เธอเห็นได้ชัดเจนว่าคนตรงหน้าเป็นใคร คำพูดที่ตั้งใจจะพูดออกมาก็เหมือนกับถูกสกัดกั้นเอาไว้ในลำคออย่างไรอย่างนั้น

ส่วนเฉินเกอที่เห็นคนสองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าตัวเอง บนใบหน้าก็แสดงสีหน้าเลิ่กลั่กออกมา

“ฉะ...คุณชายเฉิน ที่เธอก็เป็นคุณนี่เอง! ดิฉัน....ดิฉันไม่ทราบว่าคุณอยู่ที่นี่!”

ทันใดนั้นใบหน้าของหญิงสาวก็เห่อแดงขึ้นมา จากนั้นก็ก้มหน้าลงด้วยท่าทางรู้สึกผิด ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าของเฉินเกอ

“เฉว่ฉิง ชือหาน? พวกเธอมาที่หมู่บ้านเสี่ยวเฉวียนได้ยังไงกัน? พวกเธอไม่อยู่ที่อำเภอผิงอันเหรอ?”

ผู้หญิงตรงหน้า ถ้าไม่ใช่เจียงเฉว่ฉิงกับหลี่ชือหานแล้วจะเป็นใครไปได้อีก

และนี่ก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้เฉินเกอทำตัวไม่ถูก

ตั้งแต่ที่ตัวเขาตรวจสอบว่าบริษัทมีการคดโกง ตั้งแต่นั้น

เจียงเฉว่ฉิงก็มารับรู้สถานะของเขาไปด้วย

ส่วนหลี่ชือหานก็เป็นเพราะว่าเรื่องของสำนักงานขายเรื่องนั้น ก็เลยรู้ตัวตนของเขาไปด้วย

ก็แค่รู้เรื่องที่เคยเกิดขึ้นกับเจียงเฉว่ฉิงหลี่ชือหานก่อนหน้านี้ ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้ตอนมัธยมปลายตัวเขากับหญิงสาวทั้งสองคนจะสนิทกันมากๆ

เจียงเฉว่ฉิงเคยทำเพื่อตัวเขาเองด้วยการทะเลาะกับลี่เหวินหยางคนที่ชอบแกล้งตัวเขาทั้งวันด้วย

บอกตามตรง ถึงแม้ว่าชีวิตมัธยมปลายของเขามันจะมืดหม่น

แต่ว่ามีเจียงเฉว่ฉิงกับหลี่ชือหานอยู่ด้วย เฉินเกอยังคิดว่าชีวิตมัธยมปลายของตัวเองก็ดีอยู่พอสมควร

มีใครหลายคนดูถูกตัวเขา แต่ว่าก็มีคนดี จริงใจกับตัวเองนี่

นี่ก็คือเหตุว่าทำไมเฉินเกอยังมีความรู้สึกที่แตกต่างต่อผู้หญิงทั้งสองหลังจากเกิดเรื่องมากมาย

ถึงแม้ว่าความรู้สึกกับความสัมพันธ์ในตอนเม่อก่อนมันไม่อยู่แล้ว แต่เฉินเกอก็ไม่ได้ใจดำ

“คุณชายเฉิน ตอนนี้ฉันไปที่แผนกบุคคลมาแล้วชือหานเพิ่งจะเข้าบริษัท แต่ว่าพรุ่งนี้เป็นวันเกิดของคุณบริษัทก็จัดให้ผู้หญิงที่มีรูปลักษณ์หน้าตาดีไปช่วยต้อนรับ”

ใช่สิ วันเกิดของเฉินเกอคือเมื่อไหร่เจียงเฉว่ฉิงกับหลี่ชือหานรู้หมดนั่นแหละ

ก็แค่ความรู้สึกในตอนนี้ มันแปลกประหลาดอย่างชัดเจน

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง อ้อๆ หวังเป่าเขาไปตกแต่งสถานที่ล่ะ!”

เฉินเกอเองก็นอนต่อไปไม่ไหวแล้ว ตอนนี้ก็เลยยืนคุยกับพวกเธอ