บทที่294 ถ้าเป็นนายก็อยากจะเข้าไปกินข้าว
เฉินเกอเรียกทั้งอากงหวูอาม่าหวูแล้วก็ลี่เสี่ยวหลิง ทั้งสี่คนนั่งรถเดินทางไปยังหมู่บ้านเสี่ยวเฉวียน
ขับรถก็ประมาณยี่สิบกว่านาทีได้
ก็ถึงสถานที่ท่องเที่ยวน้ำพุร้อน
ก็แค่ทำให้เฉินเกอคิดไม่ถึงก็คือ สถานที่ท่องเที่ยวน้ำพุร้อนในตอนนี้ กลับมีแต่คนเต็มไปหมดแล้ว มีรถหรูมากมายหลายคัน แถมยังมีคนจำนวนไม่น้อยอยู่
ที่หน้าประตูก็มีพวกคนหาบเร่ มาขายของอะไรพวกนั้น
ราวกับว่าเป็นวันปีใหม่อย่างนั้นแหละ
มีชีวิตขนาดนี้!
ในใจของเฉินเกอตะลึง
แล้วกวาดสายตามองอีกครั้ง ตั้งแต่ที่ทางเข้าของหมู่บ้านจนถึงโรงแรมของจุดชมวิว มีพรมแดงปูเอาไว้
พนักงานด้านข้างทั้งสองก็กำลังยุ่งกันอยู่
ถ้าไม่มีรถของหลี่เจิ้นกั๋วอยู่นี่ เฉินเกอก็คิดว่านี่ไม่ใช่งานฉลองวันเกิดของตัวเอง
“พระเจ้า คนเยอะขนาดนี้ เฉินเกอ นายจองภัตตาคารไว้ที่ไหนล่ะ? ข้างในจะต้องโดนจองหมดแล้วแน่ๆ!”
ลี่เสี่ยวหลิงยังคงถามขึ้นอย่างสงสัย
นั่น่ะสิเสี่ยวเกอ หาร้านอาคารในหมู่บ้านเราสักร้านก็ได้แล้ว ถ้าเกิดไม่ได้จริงๆก็ให้อาม่าหวูกลับไปทำให้พวกเธอก็ได้ ที่นี่ไม่ได้แค่คนเยอะ แถมกินหนึ่งมื้อแพงมากนะ!”
อากงหวูก็พูดขึ้นเหมือนกัน
“ไม่ต้องกังวลครับ พวกเราเข้าไปกินด้านในก็พอแล้ว!”
เฉินเกอกัวเราะแห้งๆ
จนถึงตอนนี้ เฉินเกอก็ไม่มีอะไรที่จะต้องปิดบังอีกแล้ว ยังไงงานเลี้ยงในวันนี้ก็เตรียมเอาไว้เพื่อตัวเอง
ตอนที่กำลังจะอธิบายให้ลี่เสี่ยวหลิงและอากงหวูอาม่าหวู
“คุณปู่ย่า มากันได้ยังไงครับเนี่ย?”
ทันใดนั้น หวูเฟิงก็เดินเข้ามาพร้อมกับคนหนุ่มอีกสองสามคน
เห็นทั้งสองท่าน หวูเฟิงก็เลยพูดขึ้น
“เฟิงจื่อ ปู่กับย่านายมาเที่ยวที่นี่ทำไมนายถึงไม่รีบบอกล่วงหน้า จะได้ขอร้องคนในจุดชมวิวให้จัดให้เข้าไปเที่ยว ยังไงพวกเราก็แค่มารอหัวหน้าตรงหน้าตรงนี้อยู่แล้ว!”
“เหอๆ นี่ก็ไม่ใช่เพราะพิจารณาว่าพวกเบื้องบนแค่มาเที่ยวเล่นแบบส่วนตัวเหรอ แถมยังไม่ใช่เรื่องทางการอีก จะให้คนในจุดชมวิวจัดการให้เราได้ยังไงกันล่ะ!”
หวูเฟิงพูด “พ่อแม่ของฉันก็แค่เดินเที่ยวอยู่ใกล้ๆ!”
“พวกเรามาเลี้ยงฉลองวันเกิดให้เฉินเกอนี่ จริงสิ พ่อแม่ของเธอล่ะ?”
อากงหวูพูดขึ้น
“พรึ่ด? มาฉลองวันเกิดให้เฉินเกอ แล้วพวกคุณมาที่นี่ได้ยังไงกันครับ ที่นี่โดนคนเหมาไว้หมดแล้ว!”
หวูเฟิงเหลือบมองเฉินเกอแว๊บหนึ่ง
นิสัยของคุณปู่คุณย่าหวูเฟิงรู้ดี เป็นคนที่ซื่อๆตรงๆแบบคนในหมู่บ้าน
แต่เฉินเกอนี่มันอีกอย่างหนึ่ง เห็นๆอยู่ว่าที่นี่โดนจองไว้หมดแล้ว เฉินเกอกลับลากคนแก่สองคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรมาฉลองวันเกิด
ทำให้หวูเฟิงรู้สึกว่าตัวเองดูน่าขายหน้าต่อหน้าเพื่อนร่วมงาน
“พ่อ แม่ มากันได้ยังไงครับ?
และในตอนนี้ พี่ใหญ่ พี่รอ พี่สาว รวมไปถึงหวูเจี๋ยหวูเชี่ยนก็เดินมาทางนี้
พี่ใหญ่พูดขึ้นด้วยความสงสัยอย่างมาก
เรื่องของวันนี้ในเป็นอย่างนี้ ก็รู้ว่ามาตั้งนานแล้วว่าที่จุดชมวิวจะมีงานใหญ่ ได้ยินมาว่าจะจัดวันเกิดให้กับคนใหญ่คนโตคนหนึ่ง แถมยังเชิญพวกดาราอะไรมาด้วย ดังนั้นทุกคนก็เลยมาเที่ยว
ยังไงก็ไม่ใช่แค่เที่ยว ไม่แน่ว่าอาจจะได้โอกาสนี้ทำความรู้จักเพื่อนคนใหญ่คนโต ได้ขยายคอนเนคชั่นของตัวเอง
ดังนั้น ก็พากันมาทั้งครอบครัว
“เหอะ จะมายังไงล่ะ ก็โดนเฉินเกอพามาไงครับ!”
ในตอนนี้ หวูเฟิงก็เล่าเรื่องเมื่อกี้ให้ทุกคนฟังอย่างโมโห
“เหอะๆ ไม่ดูกำลังของตัวเองเลยจริงๆ ไม่ดูเลยว่าที่นี่คือที่ไหน วันนี้คือวันอะไร ดูสิว่านายยังทน แถมยังเข้าไปฉลองวันเกิดข้างในจุดชมวิวอีก!”
ในตอนนี้สะใภ้สองก็กอดอกแล้วหัวเราะอย่างเย้ยหยัน
ถ้าเกิดวันนี้เฉินเกอเข้าไปได้ อย่างนั้นก็หมายความว่าก็เจ๋งกว่าลูกสาวของตัวเองแล้ว นี่มันจะเป็นไปได้ยังไง ฮ่าๆๆ!
“ก็ใช่น่ะสิเฉินเกอ ตอนแรกก็นึกว่าเธอจะหาร้านอาหารในหมู่บ้านสักร้าน คิดไม่ถึงเลยว่าจะมาถึงหมู่บ้านเสี่ยวเฉวียน ไม่รีบบอกล่ะ ถ้าอย่างนี้พวกเราก็พาผู้ใหญ่ทั้งสองคนมาเองแล้วก็ได้ ไม่ต้องให้เธอพามา!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน
เรื่องนี้มีอัพต่อไหมครับ...
เอาข้อศอกแปลเหรอครับมั่วไปหมดแทนนามหญิงเป็นคำว่าผมเฉย...
กูงงกับการเขียนบทให้พระเอก,รวยมีเงิน,มีรถมีทุกอย่างแล้วก่อยังเขียนให้ดูโง่โดนดูถูกตลอดเวลา,คนเขียนบทมีปมปะเนี่ย...
555เขียนบทให้ตัวเอกโง่ดีครับ...
แล้วจะเขียนบทให้ตัวเอกโง่ไปถึงไหนละครับ...
เขียนแบบทำให้ตัวพระเอกโดนดูถูกมากไปหน่อยอ่านแล้วรำคาญ...
รออัพเดท เรื่องนี้จะมีการอัพเดทอีกไหมค่ะ...