ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 295

บทที่295 พี่ใหญ่รวมตัว

ไม่ผิด ก็คือครอบครัวของเจียงเว่ยตง ถังหราน

ตอนแรกเจียงเว่ยตงก็อารมณ์ดีอยู่ พอเห็นเฉินเกอ สีหน้าก็หงุดหงิดขึ้นมาเอง

ส่วนเฉินเกอก็เหลือบเห็นพวกเจียงเว่ยตง ถ้าเป็นเมื่อก่อน ไม่ว่าจะยังไงเฉินเกอก็คงเดินเข้าไปทักทาย แต่ว่าตอนนี้เหรอ ก็ช่างมันเถอะ

“พวกแกดูเร็ว มีรถหรูมากันตั้งหลานคัน!”

“ใช่เหรอ? จริงด้วย! พระเจ้า!”

ในตอนนี้ กลุ่มก็ส่งเสียงดังขึ้นมา

ต่อจากนั้น ฝูงชนที่ตอนแรกออกันอยู่บนถนน ก็ค่อยๆขยับออกจนมีถนนขึ้นมาเส้นหนึ่ง

ส่วนพนักงานของจุดชมวิว ก็ได้จัดเตรียมรูปแบบเอาไว้ตั้งนานแล้วก็ออกมาต้อนรับ

บนรถหรูคันแรก มีคู่สามีภรรยาวัยกลางคนจับมือกันเดินลงมา

“คุณลี่กั๋วหาว คุณนายลี่ เชิญครับ!”

พนักงานพูดขึ้นนอบน้อม

“พระเจ้า เป็นคู่สามีภรรยาลี่กั๋วหาว โหย ผู้ใจบุญคู่แรกของมณฑลเจียงหนานของเรา คนที่เคยรวยระดับหนึ่งของมณฑลเจียงหนานนี่ คิดไม่ถึงเลยว่าพวกเขาจะมาด้วย!”

“ใช่น่ะสิ ตอนนี้คุณลี่กับภรรยาของเขา ไม่ได้มีจิตวิญญาณบนธุรกิจมาตั้งนานแล้ว ได้ยินมาว่าชอบที่จะไปเที่ยวชมจุดสำคัญต่างๆทั่วโลก คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้ก็มาด้วย!”

“บนโทรทัศน์เห็นได้น้อยมากเลย!”

ผู้คนพูดกันไปต่างๆนาๆ ล้วนแต่หยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูป

“พ่อ คุณปู่ เป็นยังไงบ้างครับ สถานั้ใหญ่โตใช่ไหม นี่คุณลี่กั๋วหาวนะ เคยเป็นคนที่รวยอันดับหนึ่งของมณฑลเจียงหนานเลยนะครับ!”

พวกหวูเฟิงหวูเจี๋ยทั้งหมดก็มีทางฝั่งเฉินเกอ ในตอนนี้หวูเฟิงแนะนำออกมาด้วยความดีใจเป็นอย่างมาก

นี่ก็เป็นครั้งแรกที่อากงหวูได้เห็นคนรวยแบบนี้ ในใจก็ตกตะลึงขึ้นมา

ครอบครัวหวังก็มองอย่างตะลึงด้วยเช่นกัน

บนรถหรูคันที่สอง ในตอนนี้มีคู่สามีภรรยาวัยกลางคนเดินลงมา ด้านหลังของพวกเขายังมีลูกชายของเขาเดินตามมาด้วย

“โอ้โห นี่คือคุณเหลียง ที่เมืองกั่งเฉิงกับเมืองจินหลิงมีสตูดิโอซิตี้ที่เขาเป็นเจ้าของตั้งหลายที่!”

“ทำไมถึงมาด้วยล่ะ?”

“โอ่อ่ามาก อาจจะร่วมมือกันสร้างสตูดิโอซิตี้ที่หมู่บ้านเสี่ยวเฉวียนละมั้ง?”

“หึ ไม่มีทางหรอก จะต้องมีแผนอะไรจริงๆ

ฟังคนที่เดินผ่านไปอธิบาย

เจียงเว่ยตงพูดขึ้นด้วยสีหน้าภูมิใจ

“ว้าว!”

ระหว่างที่ผู้คนกำลังคุยกัน อยู่ๆก็มีเสียงตะโกนขึ้นดังลั่น

ผู้คนร้องขึ้นพร้อมกัน

แล้วทุกคนก็หันไปมองคนสองสามคนที่เพิ่งมาใหม่

“คนรวยอันดับหนึ่งจากเจียงเป่ย คุณลี่จื่อเหนียน โอ้โห!”

ผู้คนมองอย่างเคารพนับถือ ตะลึงไปกันหมด

“พ่อ ตกลงวันนี้นี่มันงานอะไรกันคะ? นักธุรกิจใหญ่มากันหมดเลย!”

เจียงหรานหรานก็ตะลึงนิ่งไปแล้วเหมือนกัน

ยังไงเจียงเว่ยตงก็เป็นคนวงใน แน่นอนว่าก็ต้องรู้สถานการณ์

“เหอะๆ นอกจากคุณชายเฉินคนนั้นของเมืองจินหลิง ยังจะมีใครที่มีหน้ามีตามากขนาดนี้อีก อำนาจของบรรพบุรุษคุณชายเฉินช่างลึกลับ แน่นอนว่าคอนเนคชั่นก็ต้องมีมาก!”

เจียงเว่ยตงพูดอย่างภูมิใจในตัวเอง

“อะไรนะคะ? คุณชายเฉิน? ที่แท้วันนี้ก็คือวันกิดของคุณชายเฉิน?”

เจียงหรานหรานถามขึ้นด้วยความตกใจ

แล้วคำพูดนี้ก็แพร่ไปอย่างรวดเร็ว

คนจำนวนไม่น้อยประหลาดใจจนส่งเสียงร้องออกมา “ที่แท้ก็คือวันเกิดของคุณชายเฉินนี่เอง! อย่างนั้นก็ไม่แปลกใจเลย ไม่อย่างนั้นใครจะมาหมู่บ้านเสี่ยวเฉวียน เมืองบ้านนอกที่ยากจนแบบนี้กัน!”

“จริงสิ พูดถึงคุณชายเฉิน ทำไมบนอินเทอร์เน็ตถึงไม่มีข่าวอะไรของเขาบ้างเลยล่ะ?”

มีคนถามขึ้นอย่างสงสัย

“นี่ยังต้องให้บอกอีกเหรอ ได้ยินมาว่าคุณชายเฉินเป็นคนที่สมถะมาก!”

“ก็ใช่น่ะสิ ตอนนี้คนที่รู้ว่าคุณชายเฉินหน้าตาเป็นยังไง น้อยเสียยิ่งกว่าน้อย !”

ผู้คนอภิปรายขึ้นมาพร้อมกัน

“วันนี้เป็นวันเกิดของคุณชายเฉินคนนั้นจริงๆด้วย ฉันเดาไว้ไม่ผิด!”

ณ บ้านหวู

ในตอนนี้พวกพี่ใหญ่ถึงได้รู้เรื่องรู้ราว

ส่วนเฉินเกอ ก็ยืนอยู่ข้างๆ โดนเบียดอยู่ในฝูงชน ตอนนี้ก็รู้สึกมึนๆนิดหน่อย

เขามึนก็เพราะว่า คิดไม่ถึงว่าหลี่เจิ้นกั๋วจะทำสถานที่ให้มันใหญ่โตขนาดนี้ ตัวเขายังคิดไม่ถึงเลย

แถมมีพวกนักธุรกิจ คนใหญ่คนโตมามากมาย นี่ก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน

ตอนแรกที่คิดไว้ ก็แค่ยี่สิบสามสิบคนเอง!

ตอนนี้ก็ยิ่งไปกว่านั้นอีก!

“พวกเธอรีบดูเร็ว นั่นท่านนาย*แห่งเจียงหนานไม่ใช่เหรอ!?”

“เห้ย ใช่แน่ๆ ท่านนาย *ก็มาเหมือนกันเหรอเนี่ย!”

ในตอนนี้ คนที่ห้องล้อมอยู่จำนวนมากก็ตะลึงกันทุกคน

“แม่ ผมไปถ่ายรูปก่อนนะ แม่ดูกันไปกันนะ! ไป พวกเราไปกัน!”

ในตอนนี้หวูเฟิงมีสีหน้าจริงจัง ถือกล้องถ่ายรูปไปถ่ายภาพ

ส่วนผู้คนก็กำลังส่งเสียงร้องกัน

รอคนกลุ่มนี้เข้าไปแล้ว

ต่อจากนั้นกี่กลุ่มกี่กลุ่มก็เป็นแต่นักธุรกิจ

อากงหวูมองแล้วก็ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ยังไงเสียคนพวกนี้ก็ต้องดูแต่ในโทรทัศน์เท่านั้นถึงจะได้เห็น

ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีพวกดาราชายและดาราหญิงที่ใครๆก็ต่างรู้จักกันเป็นอย่างดีอีก

“ว้าว หนุ่มหล่อ มีคุณชายหล่อเต็มไปหมดเลย!”

หลังจากนั้น ก็เป็นสวัสดิการของสาวๆแล้ว

เฟอรารี่หยุดจอด

จากบนรถที่ลงมาแต่ละคนก็เป็นพวกคุณชายคนดังของเมืองจินหลิงกัน

“คนนั้นคือคุณชายหวง น้องชายที่สนิทของคุณชายเฉิน ฉันเคยเห็นเขาบนอิเนเตอร์เน็ต ถึงจะแอบอวบไปนิดหน่อย แต่ว่าอวบแบบหล่อและน่ารักมากเลย! รักตายเลยแบบนี้!”

“คนที่หล่อที่สุดคนนั้นคือคุณชายไป๋ ไป๋เสี่ยวเฟย ทั้งสูงทั้งหล่อ แม่เจ้าเอ๊ย ได้ยินมาว่าเขาสนิทกับคุณชายเฉินมากนะ! แม่เจ้า ถ้าเกิดว่าเขาจูบฉันสักครั้งก็ดีสิ!”

“ยังมียังมี คนนั้นคือ......”

หญิงสาวอายุน้อยจำนวนมากพุ่งตัวกันไปด้านหน้า

หยิบโ?รศัพท์ออกมาแล้วกดถ่ายรูปรัวๆ

“คนหนุ่มพวกนี้หล่อจริงๆเลย แถมยังรวยอีก เสี่ยวหมิน เจ้าเสี่ยว แม่ไม่หวังอะไรจากพวกเธอ อย่างน้อยก็หาคนที่ดีน้อยกว่าพวกเขาสักครึ่งหนึ่งก็โอเค!”

แม่ของหวางหมินพูดขึ้นอย่างอิจฉา

อดไม่ได้ที่อยากจะให้ลูกคนรวยพวกนี้เป็นของลูกสาวตัวเองให้หมด อย่างนั้นวันนี้เธอก็คงปลาบปลื้ม

ไป๋เสี่ยวเฟย คุณชายหวง พวกเราเอามือล้วงกระเป๋า สวมแว่นกันแดด เคี้ยวหมากฝรั่งท่าทางชิลๆเข้าไปด้านใน

พวกเขานัดเจอกันที่จัตุรัสด้านหน้า ทำตามคำขอของคนจัดงาน ครั้งจะต้องมีรูปรวมรูปใหญ่สักรูป

พอเห็นว่ามีคนมาห้องล้อมกรี๊ดกร๊าดอยู่ด้านหน้ากลุ่มนักธุรกิจกลุ่มนี้

ทำให้เจียงเว่ยตงที่อยู่ข้างๆโมโหจนหน้าแดง

“มองเห็นหรือเปล่า หนุ่มคนนั้นมองมาที่ฉัน ถ้าเกิดว่าวันนี้ได้เข้าไป จะต้องเป็นฉัน!” เจียงเว่ยตงพูดขึ้นอย่างอิจฉา

ลูกน้องเมื่อก่อน ตอนนี้สามารถเข้าไปทักทายพวกเจ้าของธุรกิจที่ร่ำรวยพวกนั้นได้แถมอยู่ด้านในจุดชมวิว ส่วนตัวเองล่ะ เป็นได้แค่คนดู แน่นอนว่าเจียงเว่ยตงโมโห

“เห้อ ดูสิคนอื่นกับพนักงานของจุดชมวิว ตราบใดที่รู้จักกันก็สามารถจะเข้าไปเที่ยวได้ แล้วพวกเราล่ะ ทำไมถึงไม่รู้จักคนในจุดชมวิวสักคนสองคนบ้างเลยนะ?”

ในตอนนี้ สะใภ้รองก็พูดขึ้นอย่างอิจฉา

จากนั้นก็มองหวูเชี่ยนลูกสาวตัวเอง แล้วพูดขึ้น “เสี่ยวเชี่ยน พยายามหน่อย ต่อไปถ้ามีงานใหญ่ๆแบบนี้อีก ก็ให้แม่ได้เข้าไปดูบ้าง!”

หวูเชี่ยนพยักหน้าอย่างเหม่อลอย

ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่

ใช่สิ สถานที่นี้ใครไม่อยากจะเดินพรมแดงบ้างล่ะ ได้ออกมาเฉิดฉาย ใครจะยอมไปเป็นแค่คนดูตัวเล็กคนหนึ่งล่ะ?

“ถอยออกไปหน่อย! ขอผมไปหน่อยครับ!”

เฉินเกอเห็นว่าคนมากันเกือบจะครบแล้ว ตัวเขาเองยังไงก็ต้องเข้าไปเหมือนกันนี่

ยังไงถ้าไม่มีตัวเอง งานฉลองวันเกิดงานนี้จะเริ่มขึ้นได้ยังไง?

แต่ว่าเพราะว่าเมื่อกี้แค่เหม่อไป เฉินเกอก็โดนคนที่แทรกตัวขึ้นมาเบียดจนติดอยู่ด้านใน

“หลบไปนะ มาเบียดอะไรห๊ะ! ไม่ไหวเลย!”

“นั่นน่ะสิ นายจะเข้าไปทำอะไรกันล่ะ! จริงๆเล๊ย!”

หญิงสาวที่อยู่แถวหน้า ก็กลอกตาใส่เฉินเกอครั้งหนึ่ง ทำสีหน้าดูถูกแล้วว่าขึ้น.......