ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 296

บทที่296 เชิดหน้าชูตา

“เหอะ เห็นว่าคนอื่นเบียดตัวไปด้านหน้าแกเองก็เบียดตัวไปด้านหน้า ไม่ดูเลยว่าตัวเองเป็นใคร!”

ในตอนนี้สะใภ้รองเห็นเฉินเกอที่โดนผู้หญิงคนหนึ่งผลักกลับมา เลยพูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ

โว๊ย!

เฉินเกอเองก็หมดความอดทนแล้ว

“เฉินเกอ นายหยุดดูดีๆสักแป๊บหนึ่งเถอะ นักธุรกิจใหญ่โตเยอะแยะขนาดนี้!”

ลี่เสี่ยวหลิงโน้มน้าว

จนถึงตอนนี้ คนก็มีกันพอสมควรแล้ว

แต่ในสถานที่จัดงาน

หลี่เจิ้นกั๋วยืนถือไมค์ เริ่มพูดขอบคุณแล้ว

หลังจากที่เสียงของหลี่เจิ้นกั๋วดังขึ้น คนที่อยู่ด้านนอกก็เงียบขึ้นมา

ทั้งสถานที่จัดงานเปิดโล่ง คนเยอะขนาดนี้ ในตอนนี้เสียงเข็มตกก็สามารถได้เย็นได้

แต่ว่าก็ยังมีคนกระซิบกันอยู่ด้านนอก

“ดูมาตั้งนานแล้ว ตกลงคนไหนคือคุณชายเฉินล่ะ? ทำไมถึงมองไม่เห็นล่ะ?”

“เป็นไปได้ไหมว่าคุณชายเฉินไม่มา? ไม่มีทางหรอก?”

“บางทีคุณชายเฉินอาจจะอยู่ข้างในตั้งนานแล้วก็ได้ ไม่ชอบปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณะ!”

“หา? ถ้าเป็นอบบนั้น อยากเห็นคุณชายเฉินแต่ก็มองไม่เห็นแล้วน่ะสิ?”

หญิงสาวบางคนผิดหวังขึ้นมาในทันที

ใช่สิ ถึงแม่ว่าคุณชายไป๋จะดี คุณชายหวงก็ดี

แต่ว่า สาวๆอยากเห็นว่าคุณชายเฉินที่รวยมากจนเกินจะรวยหน้าตาเป็นยังไง

รออยู่ข้างนอกตั้งนานขนาดนี้ ไม่ใช่ก็เพราะว่ารอวินาทีนี้หรือไง!

“ร้อนใจจะแย่แล้ว คุณชายเฉินคนนั้นทำไมถึงยังไม่โผล่มาอีกนะ?”

ถังหรานพูดขึ้นอย่างร้อนใจ

“เห้อ คุณชายเฉินอาจจะไม่ออกมาให้เห็นก็ได้!”

เจียงเว่ยตงพูด

แถมดูเหมือนว่าคนที่อยู่ด้านในงานก็สงสัยเหมือนกัน

หลี่เจิ้นกั๋วก็สังเกตเห็นแล้ว

ในขณะนั้น ก็สงสัยเหมือนกัน

ตอนนี้ใกล้จะสิบเอ็ดโมงแล้ว ตามที่นัดกันไว้ คุณชายเฉินรับท่านหวูเสร็จก็จะมา

ในตอนนี้ หลี่เจิ้นกั๋วก็หัวเราะขึ้น “ทุกท่านครับ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ผมจะโทรหาคุณชายเฉิน บางทีเขาอาจจะมีเรื่องอะไรทำให้มาช้าไป!”

จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วก็กดโทรออกเบอร์ของเฉินเกอ

“ว้าว ได้ยินแล้วหรือยัง คุณชายเฉินยังไม่มา ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้เจอแล้ว!”

“ใช่สิ ถ้าเป็นแบบนี้ ไม่แน่ว่าอีกแป๊บหนึ่งพวกเราอาจจะได้เห็นคุณชายเฉินแล้ว?”

เหล่าหญิงสาวก็ดีใจกันขึ้นมาอีก

ตู๊ดๆๆ…….

ในเวลานี้ เสียงโทรศัพท์ของเฉินเกอก็ดังขึ้นมา

ในกลุ่มที่มีคนอยู่เงียบๆกัน เลยค่อนข้างจะแสบแก้วหู

ในขณะเดียวกัน พี่น้องตระกูลหวู บ้านตระกูลเจ้าหวังแล้วก็ตระกูลเจียง ทั้งหมดเหลือบมามองที่เฉินเกอ

ที่สำคัญคือพวกเขาตกใจ

ทางฝั่งประธานหลี่เพิ่งจะเริ่มโทรศัพท์ โทรศัพท์ของเฉินเกอก็ดังขึ้น บังเอิญขนาดนี้เลยหรือยังไง?

“ฮ่าๆๆๆ ถ้าไม่รู้ คงนึกว่าเขาคือคุณชายเฉินซะแล้ว!”

มีคนหัวเราะ

“สวัสดีครับประธานหลี่ ผมถึงแล้วครับ โดนเบียดอยู่ในกลุ่มคนนี่แหละ จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละครับ!”

เฉินเกอพูดจบอยู่ในฝูงชน

“ฮ่าๆๆ! อินขนาดนี้ นี่คิดจริงจังแล้วเหรอ นี่คือถ่ายหนังอยู่หรือไง?”

“ก็ใช่น่ะสิ คนนี้นี่ช่างตลกเสียจริง!”

ผู้คนหัวเราะเยาะ

ส่วนเฉินเกอก็วางสายไป แล้วเดินไปทางด้านหน้า ครั้งนี้ พวกผู้หญิงไม่มีใครห้ามเอาไว้ กลับมองเฉินเกอด้วยสายตาตกใจ

“เฉินเกอ นายไปทำอะไรเนี่ย? กลับมานะ!”

ลี่เสี่ยวหลิงยังนึกว่าเฉินเกอบ้าไปแล้วเลย

จนเฉินเกอเดินไปถึงตรงกลางของพรมแดง ทุกๆคนถึงได้เงียบเสียงกันหมด แล้วมองเฉินเกออย่างตกตะลึง

ส่วนด้านในงาน ในตอนนี้หลี่เจิ้นกั๋วที่เป็นคนนำ นักธุรกิจที่ร่ำรวยและมีอำนาจทุกคน แล้วก็ไป๋เสี่ยวเฟยและพวกคุณชายหวง ทุกคนก็เดินออกมา

“จบแล้ว จบแล้ว เฉินเกอแย่แล้ว ได้รับความสนใจจากพวกนักธุรกิจพวกนั้นแล้ว!”

ลี่เสี่ยวหลิงพูดขึ้นอย่างกังวล

“คุณชายเฉิน!!!”

ทันใดนั้น หลี่เจิ้นกั๋ว คนกลางของบริษัทของพวกเขา ก็ตะโกนขึ้นมา

เสียงเรียบๆ ราวกับว่าในตอนนี้ได้รู้ซึ้งและเข้าใจอย่างขนาดนั้น

“เฉิน.....คุณชายเฉิน? อะไรนะ!!!”

และเสียงตะโกนในครั้งนี้ ก็ทำให้ใครหลายๆคนตัวสั่นกันขึ้นมา

เจียงเว่ยตงกับถังหรานตกใจจนลูกตาแทบจะถลนออกมา

เขาคือคุณชายเฉิน?