ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 300

บทที่300 เรื่องของหยางเสว่

ส่วนตอนนี้เฉินเกอก็ได้รับโทรศัพท์จากหยางเสี่ยวหรู รู้ว่าเกิดเรื่องขึ้นกับหยางฮุยกับหลี่ปิน

จากนั้นก็รีบไปยังโรงพยาบาล

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

มองหยางฮุยกับหลี่ปินที่โดนชกมาหนักเอาการ เฉินเกอก็ถามขึ้นอย่างกังวล

“พวกเราก็ไม่รู้เหมือนกัน เป็นคนกลุ่มหนึ่ง พอเจอพวกเราก็ชกเลย พวกเราไม่เคยเจอพวกเขามาก่อน แต่ว่าดูท่าทางฉันคิดว่าพวกเขามาเพื่อจะจัดการนาย เพราะฉะนั้นก็เลยอยากจะเตือนนายไว้!”

หยางฮุยพูดขึ้น

มาหาเรื่องตัวเอง?

เฉินเกอตกใจและงุนงง

“จะเป็นใครกันนะ?”

“พี่เฉินเกอ เพื่อนของฉันบอกพวกฉันว่า คนที่สั่งให้มาต่อยพี่ฮุยพี่ปิน ที่จริงแล้วเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งในคณะเราเธอชื่อหยางลู่ นิสัยเกเร คนพวกนั้น เป็นคนที่เธอเรียกมาค่ะ!”

“อะไรนะ? หยางลู่！”

เฉินเกอยิ่งตกใจ

เมื่อกี้ได้ฟังที่หยางฮุยหลี่ปินอธิบาย

คนกลุ่มนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ไม่มช่พวกอันธพาลทั่วไปในสังคม เทียบไม่ได้เลย แถมคนกลุ่มนี้ขับไมบัค โดนฝึกมาอย่างดี เหมือนกับเป็นบอดี้การ์ดของครอบครัว

หยางลู่？

จะเป็นไปได้ยังไง ครอบครัวของหยางเสว่เฉินเกอรู้ดี จะมีบอดี้การ์ดแบบนี้ได้ยังไง?

แต่ว่าถ้าพูดกันในตอนนี้ ก็สามารถจะมั่นใจได้ในระดับหนึ่ง

ก็คือหยางลู่มาเพื่อจะจัดการตัวเองจริงๆ

คิดถึงเมื่อตอนที่เจอเธอในมหาวิทยาลัย แววตาได้ใจที่เธอใช้มองมาที่ตัวเอง ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเธอทำท่าทางว่สให้รอดู ที่แท้ เธอคิดเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าจะเอาคืนตัวเอง

แน่นอนแหละ ตัวเขากับหยางลู่ไม่ได้มีความแค้นอะไรต่อกัน

ส่วนคนที่อยากจะเอาคืนตัวเอง คือหยางเสว่?

ใช่สิ ก่อนหน้านี้ที่หานเฟยเอ๋อไปเยี่ยนจิง เคยบอกตัวเองว่าตอนนี้หยางเสว่ต่างจากเมื่อก่อนมาก

ส่วนหยางเสว่ ในวันนั้นที่รับคำพูดดูถูกไม่ได้แล้วก็ออกไป ก็พูดเตือนด้วยเองอย่างโกรธแค้น ไม่ว่าจะช้าจะเร็วเธอจะกลับมาแก้แค้น!

บอกตามตรง เพราะว่าตัวเองจัดการเรื่องนั้นได้ไม่ดี ทำให้หยางเสว่ต้องลาออก เขารู้สึกผิดจริงๆ

แต่ต่อให้ในใจจะรู้สึกละอายใจมากแค่ไหน แต่หยางเสว่ก็เอาคืนตัวเองไปแล้ว ทำไมถึงไม่ยอมปล่อยหยางฮุยหลี่ปินที่เป็นเพื่อนสนิทของตัวเองไปนะ?

แต่ในตอนนี้เฉินเกอก็ได้รับโทรศัพท์

เป็นหลี่เจิ้นกั๋วที่โทรมา

“อะไรนะ?”

หลังจากที่เฉินเกอรับสาย ก็ยิ่งตกใจ

จากนั้นก็หันไปมองหยางฮุย หลี่ปิน แล้วพูดขึ้น “อีกแป๊บหนึ่งฉันจะมาเยี่ยมพวกนาย เจิ้งยวี่กับผู้จัดการก็มีเรื่องเหมือนกัน ฉันต้องไปดูว่าตกลงเกิดอะไรขึ้นกันแน่!”

พูดจบ เฉินเกอก็ไปยังโรงพยาบาลอีกแห่งทันที

เจิ้งยวี่ก็ได้รับบาดเจ็บเหมือนกัน ส่วนบาดแผลของหลี่เฟยหงก็ไม่เบาเหมือนกัน ดั้งจมูกหัก

หลี่เจิ้นกั๋วรวมไปถึงจ้าวจื่อซิ่งก็อยู่กันหมด

ส่วนเจิ้งยวี่ก็แค่โดนตบจนหน้าบวม

เฉินเกอก็ค่อนข้างมั่นใจแล้วว่าเป็นหยางเสว่

ถ้าเกิดตัวเองจำไม่ผิด ในตอนนั้นเป็นเจิ้งยวี่ที่ตบหยางเสว่ไปครั้งหนึ่ง

ดังนั้นหยางเสว่ก็เลยยังเก็บความแค้นเอาไวเในใจ พอกลับมาก็แก้แค้นไปทีละคนๆ

หยางเสว่คนนี้ ตกลงว่าไปเจอเรื่องอะไรมากันแน่?

“คุณชายเฉิน!”

จ้าวจื่อซิ่ง หลี่เจิ้นกั๋วรีบเข้ามาทักทาย

แต่เมื่อมองไปยังใบหน้าที่ซีดเซียวของหลี่เฟยหง เฉินเกอก็ตกใจขึ้นมาขึ้นสุดขีด

เพราะว่าหลี่เฟยหงมีความสามารถมากแถมยังมีลูกน้องอยู่มากมาย แต่ว่าก็เป็นแบบนี้ ก็ยังคงโดนทำร้ายจนต้องเข้าโรงพยาบาล

จะให้ไม่ตกใจได้ยังไงล่ะ

หลี่เฟยหงพูดไม่สะดวก

หลี่เจิ้นกั๋วเลยบอกเหตุการณ์อย่างละเอียดให้เฉินเกอฟัง

“คุณชายเฉิน ดูเหมือนว่าจะมั่นใจได้แล้วว่าเยี่ยนจิงตระกูลหลงเป็นคนทำครับ!”

หลี่เจิ้นกั๋วบอก

“เยี่ยนจิงตระกูลหลง？”

เฉินเกอคนนี้เคยได้ยินมาบ้าง ฉินหยาเคยพูดให้ตัวเองฟังบ้าง แต่คนที่บังคับให้เธอหมั้น ก็ไม่ใช่เยี่ยนจิงตระกูลหลงหรือไง?

แต่ว่าตระกูลหลง มีความสัมพันธ์อะไรกับสองพี่น้องหยางเสว่อีกล่ะ?