ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 300

บทที่300 เรื่องของหยางเสว่

ส่วนตอนนี้เฉินเกอก็ได้รับโทรศัพท์จากหยางเสี่ยวหรู รู้ว่าเกิดเรื่องขึ้นกับหยางฮุยกับหลี่ปิน

จากนั้นก็รีบไปยังโรงพยาบาล

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

มองหยางฮุยกับหลี่ปินที่โดนชกมาหนักเอาการ เฉินเกอก็ถามขึ้นอย่างกังวล

“พวกเราก็ไม่รู้เหมือนกัน เป็นคนกลุ่มหนึ่ง พอเจอพวกเราก็ชกเลย พวกเราไม่เคยเจอพวกเขามาก่อน แต่ว่าดูท่าทางฉันคิดว่าพวกเขามาเพื่อจะจัดการนาย เพราะฉะนั้นก็เลยอยากจะเตือนนายไว้!”

หยางฮุยพูดขึ้น

มาหาเรื่องตัวเอง?

เฉินเกอตกใจและงุนงง

“จะเป็นใครกันนะ?”

“พี่เฉินเกอ เพื่อนของฉันบอกพวกฉันว่า คนที่สั่งให้มาต่อยพี่ฮุยพี่ปิน ที่จริงแล้วเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งในคณะเราเธอชื่อหยางลู่ นิสัยเกเร คนพวกนั้น เป็นคนที่เธอเรียกมาค่ะ!”

“อะไรนะ? หยางลู่！”

เฉินเกอยิ่งตกใจ

เมื่อกี้ได้ฟังที่หยางฮุยหลี่ปินอธิบาย

คนกลุ่มนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ไม่มช่พวกอันธพาลทั่วไปในสังคม เทียบไม่ได้เลย แถมคนกลุ่มนี้ขับไมบัค โดนฝึกมาอย่างดี เหมือนกับเป็นบอดี้การ์ดของครอบครัว

หยางลู่？

จะเป็นไปได้ยังไง ครอบครัวของหยางเสว่เฉินเกอรู้ดี จะมีบอดี้การ์ดแบบนี้ได้ยังไง?

แต่ว่าถ้าพูดกันในตอนนี้ ก็สามารถจะมั่นใจได้ในระดับหนึ่ง

ก็คือหยางลู่มาเพื่อจะจัดการตัวเองจริงๆ

คิดถึงเมื่อตอนที่เจอเธอในมหาวิทยาลัย แววตาได้ใจที่เธอใช้มองมาที่ตัวเอง ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเธอทำท่าทางว่สให้รอดู ที่แท้ เธอคิดเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าจะเอาคืนตัวเอง

แน่นอนแหละ ตัวเขากับหยางลู่ไม่ได้มีความแค้นอะไรต่อกัน

ส่วนคนที่อยากจะเอาคืนตัวเอง คือหยางเสว่?

ใช่สิ ก่อนหน้านี้ที่หานเฟยเอ๋อไปเยี่ยนจิง เคยบอกตัวเองว่าตอนนี้หยางเสว่ต่างจากเมื่อก่อนมาก

ส่วนหยางเสว่ ในวันนั้นที่รับคำพูดดูถูกไม่ได้แล้วก็ออกไป ก็พูดเตือนด้วยเองอย่างโกรธแค้น ไม่ว่าจะช้าจะเร็วเธอจะกลับมาแก้แค้น!

บอกตามตรง เพราะว่าตัวเองจัดการเรื่องนั้นได้ไม่ดี ทำให้หยางเสว่ต้องลาออก เขารู้สึกผิดจริงๆ

แต่ต่อให้ในใจจะรู้สึกละอายใจมากแค่ไหน แต่หยางเสว่ก็เอาคืนตัวเองไปแล้ว ทำไมถึงไม่ยอมปล่อยหยางฮุยหลี่ปินที่เป็นเพื่อนสนิทของตัวเองไปนะ?

แต่ในตอนนี้เฉินเกอก็ได้รับโทรศัพท์

เป็นหลี่เจิ้นกั๋วที่โทรมา

“อะไรนะ?”

หลังจากที่เฉินเกอรับสาย ก็ยิ่งตกใจ

จากนั้นก็หันไปมองหยางฮุย หลี่ปิน แล้วพูดขึ้น “อีกแป๊บหนึ่งฉันจะมาเยี่ยมพวกนาย เจิ้งยวี่กับผู้จัดการก็มีเรื่องเหมือนกัน ฉันต้องไปดูว่าตกลงเกิดอะไรขึ้นกันแน่!”

พูดจบ เฉินเกอก็ไปยังโรงพยาบาลอีกแห่งทันที

เจิ้งยวี่ก็ได้รับบาดเจ็บเหมือนกัน ส่วนบาดแผลของหลี่เฟยหงก็ไม่เบาเหมือนกัน ดั้งจมูกหัก

หลี่เจิ้นกั๋วรวมไปถึงจ้าวจื่อซิ่งก็อยู่กันหมด

ส่วนเจิ้งยวี่ก็แค่โดนตบจนหน้าบวม

เฉินเกอก็ค่อนข้างมั่นใจแล้วว่าเป็นหยางเสว่

ถ้าเกิดตัวเองจำไม่ผิด ในตอนนั้นเป็นเจิ้งยวี่ที่ตบหยางเสว่ไปครั้งหนึ่ง

ดังนั้นหยางเสว่ก็เลยยังเก็บความแค้นเอาไวเในใจ พอกลับมาก็แก้แค้นไปทีละคนๆ

หยางเสว่คนนี้ ตกลงว่าไปเจอเรื่องอะไรมากันแน่?

“คุณชายเฉิน!”

จ้าวจื่อซิ่ง หลี่เจิ้นกั๋วรีบเข้ามาทักทาย

แต่เมื่อมองไปยังใบหน้าที่ซีดเซียวของหลี่เฟยหง เฉินเกอก็ตกใจขึ้นมาขึ้นสุดขีด

เพราะว่าหลี่เฟยหงมีความสามารถมากแถมยังมีลูกน้องอยู่มากมาย แต่ว่าก็เป็นแบบนี้ ก็ยังคงโดนทำร้ายจนต้องเข้าโรงพยาบาล

จะให้ไม่ตกใจได้ยังไงล่ะ

หลี่เฟยหงพูดไม่สะดวก

หลี่เจิ้นกั๋วเลยบอกเหตุการณ์อย่างละเอียดให้เฉินเกอฟัง

“คุณชายเฉิน ดูเหมือนว่าจะมั่นใจได้แล้วว่าเยี่ยนจิงตระกูลหลงเป็นคนทำครับ!”

หลี่เจิ้นกั๋วบอก

“เยี่ยนจิงตระกูลหลง？”

เฉินเกอคนนี้เคยได้ยินมาบ้าง ฉินหยาเคยพูดให้ตัวเองฟังบ้าง แต่คนที่บังคับให้เธอหมั้น ก็ไม่ใช่เยี่ยนจิงตระกูลหลงหรือไง?

แต่ว่าตระกูลหลง มีความสัมพันธ์อะไรกับสองพี่น้องหยางเสว่อีกล่ะ?

“ได้มีคนถามพวกเขาไหม ว่าพวกเขาต้องการอะไร?” เฉินเกอเอ่ยขึ้น

“ถามแล้วครับ แต่ว่าตระกูลหลงไม่ยอมรับเรื่องพวกนี้!”

หลี่เจิ้นกั๋วพูดขึ้น

ตอนนี้ที่สำคัญที่สุดคือตัวเขาเองต้องเจอหยางเสว่ ไปพูดกับเธอให้ชัดเจน

“พวกคุณดูแลพวกเขานะ แล้วก็ยังมีเพื่อนสนิทของผมอีกสองคน เรื่องๆนี้ผมจัดการเอง!”

เฉินเกอบอก

เรื่องๆนี้ยังไงตัวเองก็เป็นคนจุดไฟขึ้นมา ยังไงก็ต้องเป็นตัวเองที่เป็นคนดับ

เฉินเกอไม่ได้กลัวตระกูลหลง

พูดตามความจริง ถ้าเกิดว่ามันเร่งด่วนจริงๆ ตัวเองก็สามารถใช้อำนาจของครอบครัวตัวเองได้ ต่อให้เยี่ยนจิงตระกูลหลงจะเก่ง แต่ก็จะทำให้เขามอดไหม้อย่างแน่นอน

แต่ว่า พูดให้ถึงเบื้องลึกแล้วตอนนั้นวก็เป็นตัวเองที่ใจร้ายกับหยางเสว่เกินไป ก็เลยทำให้เธอจิตใจบิดเบี้ยวขึ้นมา

ตอนนี้จะทำอะไรได้อีกบ้างนะ?

ก็คือไปหาเธอ!

เฉินเกอลงมาจากตึกแล้ว

โทรศัพท์หาหานเฟยเอ๋อ ถามเบอร์โทรศัพท์ของหยางเสว่จากเธอ

“หา? เฉินเกอ ฉันไม่รู้หรอก ทำไมอยู่ๆนายถึงโทรศัพท์หาฉันขึ้นมาล่ะ หึ ฉันก็นึกว่า….. ตู๊ดๆๆ!”

ทางฝั่งหานเฟยเอ๋อยังไม่ทันจำได้พูดใฟ้จบ เฉินเกอก็วางสายเสัยแล้ว

หานเฟยเอ๋อไม่มี อย่างนั้นก็คงมีคนเดียวแล้วที่มี

นั่นก็คือหยางลู่

ทันใดนั้น เฉินเกอก็ขับรถกลับไปมหาวิทยาลัยทันที

แถมยังมุ้งตรงเข้ามาในหอพักหญิงด้วย หยางลู่พักอยู่ที่ไหน เฉินเกอก็แค่ลองถามดูก็สามารถรู้ได้แล้ว

ในตอนนี้ก็เลยเข้าไปในชั้นสาม

คุณป้าผู้คุมหอตอนแรกก็ตั้งใจจะห้ามเขา แต่ว่าพอเห็นรถที่เฉินเกอขับ ก็รู้ว่าค่าตัวของเฉินเกอมีมากมายขนาดไหน ก็เลยไม่กล้าขยับ

ปัง!

เสียงดังขึ้นครั้งหนึ่ง

เฉินเกอใช้แรงแค่ครั้งเดียวก็เตะประตูห้องของหอหญิงจนเปิดออก

“ใครน่ะ? อ๊า!!!”

ทันใดนั้น ที่ทางเดินในหอก็มีผู้หญิงร้องขึ้น เพื่อนร่วมห้องของหยางลู่ก็เอามือปิดหน้าอกแล้วร้องออกมา

เห็นได้ชัดว่าตกใจแทบแย่

“ไอ้บ้า ไอ้บ้ากาม ออกไปนะ!”

พวกสาวๆกลัวจนรวมตัวกันเป็นกลุ่ม

ส่วนหยางลู่ ในตอนนี้กำลังสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียงน่ะ

เห็นว่าเฉินเกอมาหาตัวเองด้วยท่าทางโกรธขึ้ง หยางลู่ก็รู้ได้ว่าคือเรื่องอะไร

ก็เลยดูดบุหรี่แล้วมองเฉินเกอนิ่งๆ

“พี่สาวของเธออยู่ไหน?”

เฉินเกอถาม

“ทำไมฉันต้องบอกนาย?”

“ถ้าเกิดว่าเธอกลับมาแล้ว ฉันต้องการจะเจอเธอ!”

เฉินเกอพูด

“มีสิทธิ์อะไรต้องเจอนาย พี่ฉันบอกว่าเธอไม่อยากเจอนาย!”

หยางลู่ว่า

“เธออย่ามาบังคับฉัน! พวกเพื่อนๆของฉัน เป็นเธอที่พาคนไปทำร้ายพวกเขาใช่ไหม?”

เฉินเกอออกแรงบีบข้อมือของหยางลู่เอาไว้ เจ็บจนเธอร้องซี๊ดออกมา

“นาย นาย นาย นายฟังฉันพูดให้จบ!”

หยางลู่พยายามจะสะบัดเฉินเกออย่างจะเป็นจะตาย สะบัดข้อมือของตัวเองไปมา “ฉันรู้ว่านายสงสัยกับเรื่องบางเรื่องมากๆ กำลังคิดอยู่ใช่ไหมว่าฉันกับพี่สาวของฉัน มีอำนาจมากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“ก็ได้ ยังไงวันนี้นายก็แหกเข้ามาในหอพักหญิงของเราแล้ว ฉันสามารถบอกเรื่องบางเรื่องกับนายได้ นายตามฉันไปด้านล่างตึก!”

หยางลู่พูด

หยางลู่พาเฉินเกอไปจนถึงข้างในสวนหย่อมเล็กๆแห่งหนึ่ง

นี่ถึงจะได้ยืนนิ่ง

“เฉินเกอ ฉันก็เพิ่งรู้ตัวตนจริงๆของนายเมื่อวาน หึ นายนี่เก่งจริงๆนะ เป็นถึงคุณชายเฉินของเมืองจินหลิง ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงได้ทำร้ายพี่สาวฉันได้ร้ายลึกขนาดนี้ แต่ว่า นายไม่คิดว่าเทียบกันแล้ว นายยังใจร้ายกว่าพี่สาวฉันอีกนะ พวกเราทำอะไรนาย? ก็แค่สั่งสอนเพื่อนนายให้นายปวดใจนิดหน่อย แต่ที่นายทำกับพี่สาวฉันล่ะ?”

“นายรู้หรือเปล่า อีกนิดเดียวนายก็เกือบทำร้ายจนเธอเกือบตายแล้ว เกือบทำให้ฉันไม่มีพี่สาวแล้ว?”

“ฉัน? ฉันเกือบจะทำให้เธอตาย?”

เฉินเกอชะงัก แล้วถามขึ้นอย่างไม่เชื่อในทันที