ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 316

บทที่316 โต้กลับ

อีกด้านหนึ่ง

“คุณชายหลง ฉันทำพลาดแล้ว！”

“อะไรนะ？ตู๋เซี่ยคนอย่างเจ้าเหรอจะทำพลาด แค่เฉินเกอคนเดียวก็จัดการไม่ได้เหรอ？”

ทางโทรศัพท์ หลงเช่าหยุนที่อยู่ในห้องน้ำกล่าวด้วยความประหลาดใจ

“ไม่ใช่ครับ มีคนที่คอยช่วยเหลือเขาอยู่ เมื่อกี้ถ้าไม่ใช่ฉันรีบเอากำลังกลับมา แขนของฉันก็คงใช้งานไม่ได้อีกต่อไป！”

ภายในรถ ตู๋เซี่ยกำลังโทรออกด้วยมือข้างหนึ่ง ในขณะที่แขนอีกข้างหนึ่งของเขาวางราบอยู่

และในขณะนี้ บนแขนข้างนั้น กล้ามเนื้อสีแดงเลือดปูดออกมา เหมือนกับว่ามีไส้เดือนดินสีแดงสด คลานไปทั่วแขนของเขา

และยิ่งไปกว่านั้นแขนของเขาไม่สามารถขยับได้เลย

หน้าผากของตู๋เซี่ย เต็มไปด้วยเหงื่อ

“แม่งเอ๊ย ไอ้เด็กนี่ช่างโชคดีจริง ๆ ฮึ แต่ว่าครั้งนี้ก็ถือว่าเปิดได้ดีเหมือนกัน เดี๋ยวรอให้พรุ่งนี้ออกข่าว ไอ้เด็กคนนี้ก็มีชื่อเสียงที่ฉาวโฉ่ไปทั่ว ทางครอบครัวโอหยางไม่ปล่อยเขาไว้แน่ และทั้งสองบ้านร่วมมือกัน เรื่องฆ่าเขาเป็นเพียงแค่เวลาไม่กี่นาทีเท่านั้น！”

“ส่วนตู๋เซี่ย คุณกลับไปพักฟื้นให้ดีก่อนเถอะ！”

พอพูดจบ หลงเช่าหยุนก็วางสาย

ทันทีที่วางสาย

ในเวลานี้เองเว่ยเมิ่งเจียวก็ได้โทรเข้ามา

“พี่เช่าหยุน เรื่องของวันนี้ทำให้เป็นเรื่องใหญ่ไปหรือเปล่า？คุณบอกว่าแค่ให้ฉันเอาเขาเข้าไปในห้องนอน และไม่ให้พี่โอหยางของฉันต้องเสียเปรียบ แต่ทำไมคุณถึง？”

เว่ยเมิ่งเจียวกล่าวอย่างประหม่า

“นี่ก็ไม่ได้ให้โอหยางหรูเสียเปรียบนิ เธอไม่ได้ถูกเย้ยหยัน และจุดประสงค์ที่พวกเราต้องการก็บรรลุผลแล้ว มันดีไม่ใช่เหรอ？”

หลงเช่าหยุนกล่าวอย่างโน้มน้าว

“ฮึ นี่ยังเรียกว่าไม่ได้เย้ยหยันอีกเหรอ ทำกับพี่สาวฉันจน*ขนาดนั้น！อย่างไรก็ตามพี่สาวฉันก็เป็นคนของตระกูลโอหยาง ถ้าเรื่องนี้ถูกยืนยันแล้ว ทางครอบครัวของเราทั้งสองฝ่ายก็ไม่สามารถอธิบายได้！”

เว่ยเมิ่งเจียวกล่าว

“เฮ้อ เสียใจจริง ๆที่ช่วยคุณ คุณไม่รู้ ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ ฉันเอาใจเฉินเกออยู่ตลอด กลัวว่าเขาจะปฏิเสธฉันและไม่ออกมา พอถึงเวลาฉันก็ต้องคิดหาวิธีอื่นมาหลอกให้เขาออกมา！”

“อีกอย่างเพื่อคุณ ฉันทำให้คุณชายที่ร่ำรวยของจินหลิงคนหนึ่งขุ่นเคืองฉัน ทรัพยากรด้านการเงินของเขาและพี่สาวเขารวมกัน ไม่น้อยว่าตระกูลหลงของพวกคุณเลย！และฉันก็พลาดโอกาสที่จะได้รู้จักคุณชายคนหนึ่งด้วย！”

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า นี่มันน่าเสียใจตรงไหน มีพื้นหลังของตระกูลหลงแห่งเยี่ยนจิงเราค่อยสนับสนุนคุณ เท่ากับว่าต่อจากนี้คุณได้ไต่เต้าขึ้นระดับสูงแล้ว และในทุกที่ของประเทศจีนแล้วแต่คุณจะไปที่ไหน ต่างก็มีอิทธิพลของตระกูลหลงแห่งเยี่ยนจิงเราทุกแห่ง ส่วนเฉินเกอ ก็เพียงแค่ที่จีนหลิงเท่านั้นแหละ！เอาเป็นว่าฉันรับปากคุณ ครั้งนี้คุณช่วยให้ฉันได้ฉินหยา ฉันจะช่วยบรรลุความใฝ่ฝันของคุณอย่างหนึ่ง！”

หลงเช่าหยุนยิ้มและกล่าวอย่างขมขื่น

จนโน้มน้าวเว่ยเมิ่งเจียวสำเร็จ

และในขณะนี้เฉินเกอก็กลับไปที่โรงแรมแล้ว

แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ โรงแรมได้ปิดไปแล้ว

และหลี่เจิ้นกั๋ว จ้าวจื่อซิ่ง และบอดี้การ์ดเทียนหลงตี้หูพวกเขาทุกคนก็มาถึงแล้วด้วย

เหตุการณ์ของวันนี้ หลี่เจิ้นกั๋วพวกเขาก็ได้ยินข่าวมาบ้างแล้ว และตอนนี้พวกเขาก็ให้ความสำคัญเป็นอย่างมาก

เดิมทีทุกคนต่างก็รู้สึกว่า ตระกูลหลงจะมีความหวั่นเกรง และไม่กล้าที่จะลงมือกับคุณชายเฉินโดยตรง

แต่ตอนนี้ดูแล้ว สิ่งที่ทุกคนวินิจฉายไว้ต่างก็ผิดหมด

“คุณชายเฉิน ท่านประธานที่เราจับตัวมาคนนั้น แม่ง กำลังตั้งหัวข้อข่าวที่จะออกในวันพรุ่งนี้อยู่ที่บ้านของเขา！”

ในขณะนี้ บอดี้การ์ดเทียนหลงตี้หูเดินเข้ามาในห้องโถงและกล่าว

“พาเขาเข้ามา！”

เฉินเกอที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เจ้านาย พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

ช่วยไม่ได้ ในเมื่อหลงเช่าหยุนใช้กำลังวางแผนใหญ่โตขนาดนี้เพื่อมาทำร้ายตัวเอง

ตัวเองก็ต้องรับไว้

และพรุ่งนี้ข่าวที่ถูกใส่ร้ายนี้ จะออกข่าวไม่ได้แน่นอน

“ทำอะไร？พวกคุณทำอะไร？ปล่อยฉันออกไป！”

ไม่นาน ชายวัยกลางคนหนึ่งก็ถูกบอดี้การ์ดหลายคนเอาตัวเข้ามา

ซึ่งชายวัยกลางคนนี้เป็นประธานที่ถูกหลงเช่าหยุนใช้เงินซื้อ มีนามสกุลหลิว

“สวัสดีท่านประธานหลิว ฉันคิดว่าคุณรู้ว่าตอนนี้ฉันหาคุณมาที่นี่หมายความว่าอย่างไร สิ่งที่คนของคุณถ่ายได้ในวันนี้ล่ะ？”

เฉินเกอถาม