ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 319

บทที่ 319 ฉินหยาถูกลักพาตัว

คฤหาสน์ของตระกูลฉินหยา

ในขณะนี้ พี่น้องหญิงสาวกลุ่มหนึ่งกำลังร้องเพลงและดื่มกันอยู่ อย่างมีความสุข

ทุกคนต่างก็พยายามให้ฉินหยาลืมเรื่องไม่มีความสุขที่เกิดขึ้นกับเฉินเกอในวันนี้

ส่วนพ่อแม่ของฉินหยา ไปเยี่ยนจิงตั้งแต่เช้าของวันนี้แล้ว

ดังนั้นตอนดึก จ้าวถงถงพวกเธอไม่กลับไปแน่นอน เพื่อที่จะอยู่เป็นเพื่อนฉินหยา

“ถงถง ฉันไปห้องน้ำสักครู่ คุณไปกับฉันได้ไหม？”

ฉินหยากล่าว

“ได้สิ！”

จากนั้นหญิงสาวทั้งสองคนก็ไปเข้าห้องน้ำที่ชั้นบนด้วยกัน

แต่ผ่านไปไม่นาน

“กรี๊ดดดดด！”

จู่ ๆชั้นบนก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นมา

ทุกคนต่างก็ตกใจกันหมด

จึงวิ่งกันขึ้นไปดู

แต่เมื่อไปถึงห้องน้ำ ยังมีวี่แววของจ้าวถงถงและฉินหยาสักที่ไหนล่ะ

ก็เห็นหน้าต่างของห้องน้ำถูกเปิดออก และพอดูไปที่ชั้นล่าง ก็ไม่มีวี่แววอะไร

“ถงถง เสี่ยวหยา？พวกคุณอย่าล้อเล่น พวกคุณอยู่ที่ไหนกัน？”

หญิงสาวหลายคนตะโกนเรียก

แต่หลังจากที่ค้นหากันอยู่นาน ก็มั่นใจว่าฉินหยาไม่ได้ล่อเล่น แต่หายไปจริง ๆ

ต่างก็กังวลจนแทบจะร้องไห้ออกมา

“ทำอย่างไรดี？”

“ยังจะทำอย่างไรล่ะ？รีบโทรศัพท์แจ้ง**สิ！”

……

“ปล่อยพวกเรานะ คุณเป็นใคร？”

ส่วนฉินหยาและจ้าวถงถง เมื่อกี้ตอนที่ไปห้องน้ำ ทันทีที่เข้าไปในห้องน้ำ ก็มีเงาดำปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเธอ ตามด้วยตีที่ไปด้านหลังของพวกเธอ จนเป็นลมและล้มลงไป

หลังจากที่ตื่นมาอีกครั้ง พวกเธอก็ถูกลักพาตัวมาที่แห่งนี้

ดูเหมือนว่าเป็นบ้านร้างที่อยู่ในถิ่นทุรกันดาร

จึงกล่าวด้วยความหวาดกลัวในขณะนี้

“ใช่ รีบปล่อยพวกเราเดี๋ยวนี้ จะบอกให้คุณนะ ฉินหยาของเรารู้จักคุณชายที่ร่ำรวยหลายคน ถ้าคุณไม่ปล่อยพวกเราไป คุณจบแน่！”

จ้าวถงถงกล่าว

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ฉันกลัวจังเลย ฉันรู้ คุณหนูฉินคุณเป็นคู่หมั้นของคุณชายหลง อีกอย่างได้ยินว่าหลงเช่าหยุนค่อนข้างรักคุณมาก อันที่จริงวันนี้ที่ฉันลักพาตัวพวกคุณมา ไม่ได้มีความหมายอย่างอื่น แค่อยากยืมตัวคุณหนูฉิน เพื่อให้ไอ้สารเลวอย่างหลงเช่าหยุนคืนเงินของฉันให้กับฉัน และหลังจากที่ได้เงิน ฉันจะรีบไปทันที และไม่ทำร้ายคุณหนูฉินเลยแม้แต่นิด！”

ซึ่งคนคนนี้ ก็คือโห๋ซานนั่นเอง

ผู้ชายคนนี้ เป็นคนที่ไม่มีกำไลไม่ยอมตื่นเช้า แต่ถ้าได้เงิน เรื่องอะไรก็ทำได้หมด

และในขณะนี้ ก็เป็นเพราะเรื่องเงิน จึงอยากจะข่มขู่หลงเช่าหยุน

เพราะไม่ถึงขั้นสุดท้าย เขาก็ไม่อยากฉีกหน้าให้ขาด และพูดเรื่องที่ตัวเองร่วมมือกับหลงเช่าหยุนเกือบจะทำให้โอหยางหรูถูกล่วงละเมิดออกมา

เพราะถ้าเช่นนั้น ตัวเองก็ทำให้ตระกูลเฉิน ตระกูลหลง และตระกูลโอหยางสามตระกูลขุ่นเคือง และได้ตายอย่างไม่มีที่ฝังศพแน่

เขาเป็นคนที่ฉลาดคนหนึ่ง

จึงมีความคิดนี้ขึ้นมา

“ฮ่าฮ่า คุณหนูฉิน คุณสวยงามมากจริง ๆ ฉันเชื่อว่า คุณชายหลงจะให้เงินฉันเพื่อคู่หมั้นที่สวยงามมากคนนี้ของเขาแน่นอน！”

โห๋ซานบีบไปที่คางของฉินหยา

“ฮึ ไม่เพียงแต่หลงเช่าหยุน ยังมีคุณชายใหญ่อีกคนหนึ่ง ถ้าเขารู้ว่าคุณลักพาตัวเสี่ยวหยา คุณตายแน่ และเขาก็คือคุณชายเฉินเฉินเกอแห่งจินหลิง！”

จ้าวถงถงพูดอีกครั้ง

“อะไรนะ？เฉินเกอ？”

ใบหน้าของโห๋ซานตึงเครียด

ถ้าไม่ใช่เพราะยั่วยุเฉินเกอ ตนเองก็ไม่ถึงขั้นต้องหลบซ่อนมาในถิ่นทุรกันดารแบบนี้

จริง ๆ อำนาจของตระกูลเฉินแห่งจินหลิง ไม่ควรประเมินต่ำไป

“ถงถง คุณหยุดพูดได้แล้ว ฉันกับคนนั้นเราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว！อีกอย่างเราสองคนก็ตัดขาดกันแล้ว เขาจะช่วยฉันอีกได้อย่างไร！”

ฉินหยามองไปที่จ้าวถงถงและกล่าว

“ฮึ ต่อให้ตัดขาดแล้ว เฉินเกอก็จะมาช่วยคุณแน่ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเขาไม่มา！”

จ้าวถงถงกล่าว

“ต่อจากนี้เป็นต้นไป ฉันก็จะไม่ได้พบเจอกับคนเจ้าชู้คนนี้อีก！”

ฉินหยากล่าวอย่างเย็นชา

“นี่ๆๆ！ฉันว่าพวกคุณสองคนจบได้หรือยัง ฉันแม่งกำลังลักพาตัวพวกคุณสองคนอยู่นะ！ทำอะไรของพวกคุณ？คิดว่าฉันไม่มีตัวตนเหรอ！”

โห๋ซานที่กำลังฟังสนทนาของพวกเขาสองคนอยู่ด้านข้าง ก็โกรธขึ้นมาทันที

จ้าวถงถงตกใจจนหุบปากเงียบไป

โห๋ซานถูจมูกของเขา และหยิบโทรศัพท์มือถือของฉินหยามา

“ฉันไม่สนคุณชายนี้หรือคุณชายไหน ฉันต้องการแค่เงิน！”

พูดจบ เขาก็ใช้โทรศัพท์มือถือของฉินหยาโทรไปที่โทรศัพท์มือถือของหลงเช่าหยุน

“น้องเสี่ยวหยา ทำไมจู่ ๆคุณก็นึกขึ้นแล้วโทรหาฉันได้ล่ะ？”

อีกด้านของโทรศัพท์ น้ำเสียงที่รักใคร่ของหลงเช่าหยุนก็ออกมาทันที

“แม่งไปให้พ้นเลย อย่าพูดไร้สาระ ตอนนี้ฉินหยาอยู่ในมือของฉัน ถ้าไม่อยากให้น้องเสี่ยวหยาของคุณเกิดเรื่องล่ะก็ รีบเอาเงินมาให้ฉันเดี๋ยวนี้！แล้วฉันจะรีบปล่อยตัวพวกเธอ！”

โห๋ซานดุด่าเขาโดยตรง

“หืม？โห๋ซาน？แกนี่มันช่างกล้าดีจริง ๆ ฉันไว้ชีวิตคุณแล้วครั้งหนึ่ง คุณยังกล้าลักพาตัวฉินหยาอีกเหรอ？”

น้ำเสียงของหลงเช่าหยุนเย็นชาขึ้นมาทันที

“เหอะๆ ไว้ชีวิตฉันเหรอ ฉันจะบอกคุณนะหลงเช่าหยุน วันนี้บัญชีแค้นเก่าและใหม่ของเราสองคนคิดทีเดียวเลย และอีกอย่างเงินนั้น ตอนนี้ฉันจะเอาสามเท่า ถือว่าเป็นค่าเสียหายทางจิตใจที่คุณชดใช้ให้ฉันละกัน！อีกอย่าง เรื่องที่คุณทำเมื่อก่อน ที่ฉันก็มีเทปบันทึกเสียง คุณนำเงินมาให้ฉันด้วยตัวคุณเอง แล้วฉันจะเอาสิ่งของเหล่านี้ให้คุณในทีเดียว และเราก็เคลียร์กันจบ！”

โห๋ซานยิ้มอย่างเย็นชา

ในเมื่อเสียเปรียบไปแล้วหนึ่งรอบ แน่นอนว่าโห๋ซานจะไม่ยอมเสียเปรียบรอบที่สอง

แม้ว่าคนพวกนั้นของหลงเช่าหยุนจะสุดยอดมาก แต่ถ้าอยากจับตัวโห๋ซาน？เหอะๆ！

เชื่อว่าหลงเช่าหยุนเองก็เข้าใจในสิ่งนี้

“ฉันไม่ไปแน่ นอกจากนี้ เงินฉันจะส่งคนเอาไปให้แก แล้วแกอยู่ที่ไหน？”

หลงเช่าหยุนกล่าวอย่างเย็นชา

“อย่าเชียวนะ คุณต้องมา เรื่องบางเรื่องฉันต้องคุยกับคุณต่อหน้าให้ชัดเจน ถ้าคุณไม่มาด้วยตัวคุณเองล่ะก็ ฉันรับประกันได้เลยว่าวันข้างหน้าคุณเสียใจแน่ และอีกอย่าง คุณต้องมาคนเดียวนะครับ！”

โห๋ซานหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา

“แล้วแต่แกจะพูดอย่างไง ฉันบอกแล้วว่าฉันไม่ไปก็คือไม่ไป คุณก็ลองแตะต้องฉันดูสิ！”

หลงเช่าหยุนยิ้ม

“แม่งเอ๊ย คุณไม่มาจริงเหรอ ถ้าคุณไม่มา ฉันยอมไม่เอาเงิน และฉันก็จะ**คู่หมั้นของคุณ คุณเชื่อไหม？เพราะยังไงหน้าตาของเธอก็สวยงามขนาดนี้！”

“ให้แกสามล้าน แล้วแกก็ปล่อยเธอ และเอาเทปบันทึกเสียงไว้ตรงนั้นด้วย นอกเหนือจากนี้ อย่างอื่นไม่ต้องพูดอีก！นอกจากนี้ แกพิจารณาชะตากรรมของแกให้ดี！”

พูดจบ หลงเช่าหยุนก็ตัดสายโดยตรง

“โหล！โหล！แม่งเอ๊ย เหี้ยจริง ๆ แม้แต่ผู้หญิงของตัวเองก็ไม่สนใจเลย！”

โห๋ซานรู้สึกโกรธจนใบหน้าของเขาเกือบเขียวไปหมด

ส่วนฉินหยา แม้ว่าเธอไม่เคยรักหลงเช่าหยุนเลยสักนิด แต่เรื่องเมื่อกี้นี้ เธอได้ยินมันหมดแล้ว และในใจของเธอก็รู้สึกเย็น

อย่างที่คาดไว้ไม่ผิด ผู้ชายเจ้าชู้ต่อให้พยายามปกปิดเท่าไหร่ ก็ยังคงเป็นผู้ชายเจ้าชู้

ในช่วงวิกฤตแบบนี้ ตัวตนที่แท้จริงของเขาก็จะถูกเปิดเผยออกมา

“เหอะๆ ความคิดที่ปรารถนาของคุณผิดพลาดแล้ว ความสัมพันธ์ของฉันกับหลงเช่าหยุนไม่ได้ดีอย่างที่คุณคิด คุณเอาฉันข่มขู่เขา คุณฝันไปเถอะ！”

ฉินหยายิ้มอย่างขมขื่น

“แล้วควรจะทำอย่างไรดี？โจรไม่ยอมสูญเปล่า และยังทำให้ตระกูลใหญ่ทั้งสามตระกูลขุ่นเคือง ฉันจะเอาแค่เงินสามล้านแล้วช่างมันไม่ได้！”

โห๋ซานเกาหัวอย่างกังวล

ทันใดนั้นเอง เขาก็ตบไปที่ต้นขาของตัวเอง

และก็เกิดความตื่นตัวขึ้นมา

“แม่งเอ๊ย ฉันลืมไปได้ยังไง ถ้าไม่ได้จริง ๆ ฉันก็หาเงินจากบนตัวของคุณชายเฉินดีกว่า ตระกูลหลงให้ฉันสามล้าน และคุณชายเฉินยิ่งร่ำรวยกว่า อย่างไรก็ต้องแบล็คเมล์สักสี่ถึงห้าล้าน ถึงจะคุ้มค่าต่อการซื้อขายนี้！และในมือของฉันก็มีข้อมูลที่คุณชายเฉินอยากได้ด้วย！ฮิฮิ！”

โห๋ซานยิ้ม

และเดินไปที่ด้านข้างของฉินหยาและพูด：“คุณหนูฉิน รบกวนคุณช่วยเอาข้อมูลการติดต่อของคุณชายเฉินให้ฉันหน่อย”

“ขอโทษด้วย ฉับกับเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกันอีกแล้ว และฉันก็ไม่มีข้อมูลการติดต่ออะไรของเขาด้วย และอีกอย่างคุณเอาฉันไปข่มขู่เขา คุณไม่รู้สึกว่าตัวเองน่าขำเหรอ？”

ฉินหยายิ้มอย่างเย็นชา

“เฮ้ๆๆ น่าขำอะไรกัน ในมือของฉันมีข้อมูลที่เขาต้องการ ต่อให้คุณไม่มีค่าในสายตาของเขา แต่ข้อมูลของฉันมีค่ามาก เพราะว่าครั้งนี้คุณชายหลงกับฉันทำกับเขาไว้หนัก และยังใส่ร้ายว่าเขา*คนของตระกูลโอหยาง ตอนนี้ต่อให้เขากระโดดลงแม่น้ำหวงก็ล้างไม่สะอาดแล้ว！และก็เลยรีบหาตัวของฉันอย่างกระวนกระวายเพื่อพิสูจน์ตัวเขา！”

เพราะอย่างไรก็ตามโห๋ซานจะไม่อยู่ในประเทศอีกแล้ว ความลับพวกนี้ก็ไม่เรียกว่าความลับอีกต่อไป จึงไม่กลัวที่จะทำให้ใครขุ่นเคืองอีก

ส่วนฉินหยาที่ได้ยินเช่นนี้ ก็รีบเงยหน้าขึ้นมาทันที：“เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ？”