ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 326

บทที่ 326 คนเก็บลูกกอล์ฟ

เมื่อต้องเผชิญกับท่าทีที่หาเรื่องของหวงหยงหาว คนในตระกูลหลงก็ได้แต่เก็บอาการโกรธไว้ไม่กล้าพูดอะไร

“คุณลี่ จำเป็นต้องทำอย่างนี้ไหม？ขอร้องคุณลี่ตักเตือนคนของคุณด้วยครับ！”

คนระดับสูงในบ้านตระกูลหลงกล่าว

หลี่เจิ้นกั๋วยิ้ม “หยงหาว อย่าเสียมารยาท！”

หวงหยงหาวหยุดก่อกวน

พูดขึ้นฝ่ายเฉินเกอ

ตอนนี้เฉินเกอมาถึงสนามกอล์ฟที่กว้างใหญ่หลังโรงแรมแล้ว

เห็นได้ชัดว่ากำลังรอคนอยู่

“เฮลิคอปเตอร์มาถึงหรือยัง？”เฉินเกอโทรศัพท์ไปถาม

“จะถึงแล้วครับคุณชายเฉิน！”

บอดี้การ์ดเทียนหลงตี้หูกล่าว

ตอนแรกวันนี้เฉินเกอไม่อยากจะใช้กลุ่มเฮลิคอปเตอร์ไปเรื่อยเปื่อย แต่หลี่เจิ้นกั๋วบอกว่าเมื่อต้องขู่ขวัญตระกูลหลงสักหน่อย

ดังนั้นจะไปแบบธรรมดาไม่ได้

โอเค ในเมื่อตัดสินใจจะต่อต้านตระกูลหลง เฉินเกอจึงไม่สนใจอะไรมากมายอีก

ในระหว่างนี้เฉินเกอก็ถือโอกาสมองดูรอบๆของสนามกอล์ฟ

ซึ่งในสนามมีคนทยอยกันมารีกอล์ฟกันอย่างหนาแน่น

“ขออภัยทุกท่านด้วยนะค่ะ ทางเราจะทำกันเก็บข้าวของในสนามนี้แล้วครับ เรียกเชิญทุกท่านออกไปด้วยค่ะ ขออภัยอย่างสุดซึ้งค่ะ”

บัดนี้พนักงานหลายคนกำลังไปแจ้งให้นักตีกอล์ฟรับทราบ

“หา？ทำไมล่ะ？พวกเราเพิ่งตีได้ไม่นานเอง！”

“ใช่ ทำไมพวกคุณถึงทำเช่นนี้？ผมกำลังเล่นเป็นเพื่อนกับลูกค้าอยู่เลย เอาเบอร์ผู้จัดการของพวกคุณมา？ผมจะโทรหาผู้จัดการของพวกคุณ！”

“ใช่ พวกเราจ่ายเงินไปแล้วตั้งเยอะ แต่ยังไม่มีสิทธิ์เล่น ไม่ไป ไม่ไป ไม่ไปเด็ดขาด！”

ลูกค้ามากมายกำลังเกิดข้อวิจารณ์กันใหญ่โต

“ใช่สิ ไม่ใช่ง่ายๆเลยที่พวกเราจะมีโอกาสมาเล่นกับคุณครูจางเขอ นี่จะให้พวกเราออกไปเสียแล้ว เป็นไปไม่ได้！”

ผู้หญิงคนหนึ่งกล่าวด้วยความไม่พอใจ

“เฉินเชา หวังเสว่ พวกคุณว่าจริงไหม？”

“อืมอืม ใช่ คนอื่นยังไม่ไปเลย พวกเราก็เล่นต่อได้！”

เฉินเชาก็พูดด้วยคน

คนกลุ่มนี้มีทั้งหมดสามสี่คน มีทั้งชายและหญิง

“คุณครูจางเขอ สามีครูสุดยอดไปเลยครับ ที่สามารถพาพวกเรามาที่แบบนี้ได้！แม้แต่นอนฝันหนูก็ยังอยากมาที่นี่เลยค่ะ！”

ผู้หญิงคนนั้นกล่าว

“ฮาฮา วันนี้สามีของครูมาเป็นเพื่อนลูกค้าคนสำคัญคนหนึ่ง พวกเขามาตีกอล์ฟ ครูเห็นพวกเราก็ว่างจึงชวนมาด้วยกัน ถึงแม้พวกหนูจะเป็นนักเรียนมัธยมต้นของครู แต่หลังจากที่ได้ติดต่อกันมาในหลายปีนี้ ครูได้ถือพวกหนูเป็นเหมือนดั่งน้องชายน้องสาวแล้วนะจ๊ะ！”

จางเขอกล่าว

ส่วนพนักงานที่เข้าไปแจ้งแล้วแต่ไม่มีใครรับฟัง จึงได้เดินออกมา

เพราะพวกเขาก็ไม่ได้รับคำสั่งที่เข้มงวด ก็แค่บอกว่าไม่ต้องให้มีคนอยู่ในสนามเยอะเกิน แจ้งให้จัดการเตรียมสถานที่แค่นั้นเอง

ถ้าหากเป็นการเตรียมสนามอย่างจริงจัง คงไม่ส่งพวกเธอไปแจ้งบอกหรอก

“เชอะ พวกเธอไปได้เสียที น่ารำคาญมาก！ใช่สิหวังเสว่เฉินเชา พวกคุณใกล้จะแต่งงานกันแล้ว ถ้าตอนแต่งงานได้มาถ่ายพรีเวดดิ้งที่นี่ก็คงจะได้เน้อะ คุณดูสิ ที่นี่สวยมากเลย อารมณ์ของผมเปลี่ยนมาดีแล้ว！”

นักเรียนหญิงคนหนึ่งพูดอย่างตื่นเต้น

พลางพูดพลางเอามือถือมาถ่ายรูป

“ฉันจะเซลฟี่ ฮาฮา เซลฟี่！”

ผู้หญิงกำลังถ่ายรูป

ทันใดนั้นก็กรีดร้องเสียงดังลั่น

“โอ้โห！”

จากนั้นก็จ้องมองรูปที่ถ่ายได้อย่างไม่คาดสายตา

“ทำไมเหรอเสี่ยวลี่？”

ทั้งจางเขอและหวังเสว่เฉินเชาต่างก็มองมาที่เสี่ยวลี่

จากนั้นเสี่ยวลี่ก็พูดด้วยความประหลาดใจแล้วชี้ไปทางหนึ่ง“คุณครูจางเขอ เฉินเชาเสว่เสว่พวกคุณดูสิ คนนั้น……ทำไมคนนั้นถึงเหมือนเฉินเกอจังเลย？”

“เฉินเกอ？”

ทุกคนตกตะลึงแล้วมองไปดูอย่างพร้อมเพรียงกัน

จริงๆด้วย

คนที่ยืนล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่ที่อีกมุมหนึ่งของสนามกอล์ฟ ก็คือเฉินเกอ