ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 344

บทที่344 รู้ตัวตน

“เมื่อกี้ทำไมเธอเอาแต่มองธงนี้?”

หญิงสาวถามเสียงใส

ซูมู่หานก้มหน้าและไม่พูดอะไร

ส่วนหญิงสาวนั้น สังเกตเห็นรอยนิ้วมือบนแก้มของซูมู่หาน เธอยื่นมือไปจับคางของซูมู่หาน

จากนั้นก็พูดด้วยความเสียดาย: “หน้าตาสวยอย่างนี้ โดนตบไปน่าเสียดายจริง ๆ นะ เธอมาจากไหนเหรอ?”

“จินหลง!”

ซูมู่หานตอบ

เธอไม่ได้บอกผู้หญิงคนนี้ว่าเมื่อครู่นี้เธอกำลังคิดถึงเรื่องของแฟนหนุ่มเฉินเกอ

เพราะเธอยังไม่รู้ว่าเธอคนนี้เป็นใครกันแน่

“เธอเป็นนักศึกษาฝึกงานที่ได้รับเลือกจากมหาวิทยาลัยจินหลิง ด้วยผลการเรียนสูงสุด!”

หญิงสาวไม่พูดอะไร

หัวหน้าสถานี ที่เพิ่งจะตบหน้าตัวเองเสร็จพูดเสริมขึ้น

ดวงตาของหญิงสาวเงยขึ้นเล็กน้อยและเธอมองไปที่ซูมู่หานอีกสองสามครั้งโดยไร้ร่องรอย

เธอหันหลังกลับแล้วเดินเข้าไป เพียงแต่ว่าในตอนที่เธอกำลังจะเข้าประตูไปนั้นเธอหันกลับมาแล้วพูดกับซูมู่หาน:

“เธอ มากับฉัน!”

พูดจบก็เข้าไปเลย

“อ๊ะ? มู่หาน เธอนิ่งอยู่ทำไมล่ะ รีบตามคุณเขาเข้าไปสิ!”

หัวหน้าสถานี รีบพูดขึ้น

“อ้อ ๆ ฉันทราบแล้วค่ะ!”

ซูมู่หานคาดไม่ถึงเลยจริง ๆ แต่ก็ยังตามผู้หญิงคนนั้นเข้าไปข้างใน

หยางหัวลี่ อึ้งไปแล้วคิดว่าทำไม?

เพราะอะไรผู้หญิงคนนี้พอได้ยินว่าเธอมาจากมหาวิทยาลัยจินหลงแล้วก็ดูแลเธอเป็นพิเศษ รวมถึงเรื่องที่ไม่ถือสาเรื่องไร้มารยาทเมื่อครู่ด้วย?

ในตอนนี้ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความริษยา

และงานใหญ่กำลังจะเปิดตัวในไม่ช้านี้

ซูมู่หานเพิ่งรู้แซ่ของเธอ เพราะได้ยินคนเรียกเธอว่า ประธานเฉิน

เธอก็แซ่เฉิน

และเพราะเมื่อครู่ตอนลงชื่อ ประธานเฉิน ให้ซูมู่หานอยู่ด้วย

ดังนั้นผู้ช่วยจึงต้องเพิ่มชื่อซูมู่หานไปด้วย

หยางหัวลี่ ก็อยู่ตรงนั้นพร้อมกับซูมู่หาน

หยางหัวลี่ นั้นด้วยความริษยา แววตาที่มองซูมู่หานจึงได้เปลี่ยนไป

ในขณะนี้ซูมู่หานกำลังเติมน้ำชาให้คนทีละคน

ส่วนตัวเองนั้น ก็เดินผ่านซูมู่หานไป

เหลียวไปมองซูมู่หานอย่างเฉยเมยแล้ว จากนั้นก็ชนหลังเธอเบา ๆ

“ปัง!”

ซูมู่หานที่ไม่ได้ยืนให้มั่น ไถลไปชนแก้วน้ำของใครบางคนหก

และที่ชนจนแก้วน้ำหกนั้นไม่ใช่ใครอื่น

เป็นหวงหยงหาวพอดี

น้ำหกใส่ตัวเขาไปทั่ว

“เฮ้ยทำอะไรของเธอเนี่ย!”

หวงหยงหานขมวดคิ้วและมองซูมู่หานด้วยความโกรธ

“ขะ...ขอโทษค่ะ!”

ซูมู่หานรีบกล่าวขอโทษ

เธอเกลียด หยางหัวลี่ อยู่ในใจ

ใช่แล้ว เป็นเพราะอิจฉาตัวเธอ เธอจึงได้เปลี่ยนเป็นหาทางเพื่อให้ตัวเองมีปัญหา

หวงหยงหาวแม้จะมาแทนตำแหน่งเฉินเกอ

ซูมู่หานก็ยังอยากรู้มากว่าเขากับเฉินเกอ รวมทั้ง ประธานเฉิน ท่านนี้ พวกเขามีความสัมพันธ์กันแบบไหน

แม้แต่คนโง่ก็ยังดูออก คุณชายหวง หวงหยงหาวคนนี้นั้น เรียก ประธานเฉิน ว่าพี่สาว ประธานเฉิน เองก็ชอบเขาอย่างเห็นได้ชัด

แต่ว่าเฉินเกอกับพวกเธอเป็นอะไรกันล่ะ?

ตัวเองนั้นอยากจะใจกล้าเข้าไปถาม แต่คิดดูแล้ว ตอนนี้ตัวเองก็เป็นเพียงพนักงานคนหนึ่ง แต่คนอื่นนั้นล้วนเป็นแขกสำคัญ

หากเข้าไปถามอย่างไร้มารยาท พวกเขาจะมองตัวเองอย่างไรล่ะ

“ขอโทษ? ขอโทษแล้วก็จบเหรอ? ฉัน...”

พูดจบ หวงหยงหาวยกฝ่ามือขึ้นและผลักซูมู่หานโดยตรง

หวงหยงหานนั้นมีแรงมาก

ซูมู่หานยืนไม่อยู่และล้มลงกับพื้น

โทรศัพท์มือถือหล่นลง

วันนี้ ดูเหมือน ประธานเฉิน จะเป็นเจ้ามือ แต่เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ หวงหยงหาว

เป็นเฉินเกอที่ส่งพวกเขามาเป็นตัวแทน

ถ้าเป็นเมื่อก่อน เวลามีงานใหญ่ หากพี่ชายเฉินเกอไม่ว่าง ปกติแล้วจะโทรหาตน ให้ตนหรือไป๋เสี่ยวเฟยไปงานแทน

ตอนนี้ คุณชายเฉิน ไม่ว่าง และหลี่เจิ้นกั๋วไม่รู้จักคุณชายเฉิน ดังนั้นตามกฎเดิมจึงให้หวงหยางหาวมาแทน

ความจริงนั้นหวงหยงหาวเองเป็นทายาทเศรษฐีรุ่นที่สองที่ร่ำรวยและมีอำนาจเหนือกว่า

เขาทำตัวดีเมื่ออยู่ต่อหน้าเฉินเกอ แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะเฮฮากับคนอื่น