ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 355

บทที่355 พบเจอนางในฝันอีกครั้ง

สวี่หยางหยางเดินตรงมาที่เฉินเกอด้วยความโกรธ

เพื่อนสาวของเธอหลายคนก็อยู่ที่นั่นด้วย

เฉินเกอวางกระเป๋าเรียนไว้บนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว

จากนั้นเธอก็มองดูผู้หญิงคนหนึ่งเดินกอดอกเข้ามา แสร้งทำเป็นไม่มีอะไรแล้วลากกระเป๋าเรียนของเฉินเกอลงไปที่พื้น

ส่วนผู้หญิงอีกคน ใช้เท้าเหยียบกระเป๋า ดูชัดเจนว่าเธอจงใจทำ

“โอ้ ขอโทษจริงๆนะเพื่อนร่วมชั้นเฉินเกอ เหยียบกระเป๋าของนายสกปรก ฉันเอาไปซักให้นายได้ไหม!”

หญิงสาวมองเฉินเกออย่างขอโทษ

เฉินเกอรู้ว่าผู้หญิงกลุ่มนี้จงใจ และโชคร้ายจริงๆ พึ่งมาวันแรก ก็มีปัญหากับผู้หญิงกลุ่มนี้

แม้ว่าเฉินเกอจะสามารถโต้กลับพวกเธอได้

แต่ว่า ตัวเองมาตรงนี้ไม่ได้มาโอ้อวดอะไร อีกอย่างเฉินเกอก็ไม่จำเป็นต้องถือสาผู้หญิงกลุ่มนี้

จากนั้นก็ส่ายหัวยิ้มแหย่ๆ “ขอบคุณ ไม่ต้อง!”

พูดจบ ก็เอื้อมมือจะไปหยิบกระเป๋าคืน!

“ไม่ต้องไม่ได้ หยางหยาง เธอว่าควรทำอย่างไรดี?”

หญิงสาวผมยาวมองไปสวี่หยางหยางหัวหน้าห้อง

“ง่ายนิดเดียว!”

หลังจากพูดจบ สวี่หยางหยางก็หยิบแก้วน้ำ และเทน้ำลงบนกระเป๋าเรียนของเฉินเกอโดยตรง

หลายคนในชั้นเรียนมองดูที่เกิดเหตุอย่างมีความสุข เห็นได้ชัดว่าในครั้งนี้เบ่งอำนาจโหดร้ายเกินไป

“อืม ครอบครัวของหลินเซิ่งหนาน มีอำนาจมากในฉู่ชวนและหลินเซิ่งหนานเป็นเพื่อนสนิทกับสวี่หยางหยางดังนั้นไม่ต้องคิด

ก็รู้ว่า พี่หนานออกมาช่วยออกหน้าให้สวี่หยางหยาง

“ใช่แล้ว ทำไมช่วงนี้ทำอะไรก็ราบรื่น ต้องนี้เป็นไง ไม่เพียงแต่ทำให้สวี่หยางหยางเคืองใจ ยังทำให้หลินเซิ่งหนานเคืองใจด้วย

ต่อไปจะมีเรื่องสนุกเกิดขึ้นแน่!”

เพื่อนๆสนทนากันเสียงเบา

จากนั้น หลินเซิ่งหนานขยิบตาให้สวี่หยางหยางเหมือนกับเขากำลังพูดว่า

เห็นหรือยังหยางหยางเขาไม่มีความกล้าที่จะโต้กลับ

จากนั้นกลุ่มผู้หญิงทุกคนก็กลับไปที่นั่งของตน

“เฉินเกอ ครอบครัวของหลินเซิ่งหนานมีภูมิหลังเล็กน้อย แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รวยเท่านาย พวกเขาเจตนารังแกนาย!”

หวางเสี่ยวหัวกระซิบ

เฉินเกอยิ้มแหย่ๆและส่ายหัว “ไม่เป็นไร!”

หลังจากพูดจบ เฉินเกอก็หยิบกระเป๋าเรียนที่เปียกน้ำขึ้นมา แล้ววางไว้ที่ขอบหน้าต่างตากแห้ง

จากนั้นเขาก็เรียกหวางเสี่ยวหัวเพื่อไปห้องน้ำด้วยกัน

“แม่งเอ๋ย ขนาดนี้แล้วยังไม่โกรธ จะบ้าตาย!”

หลังจากที่หญิงสาวเห็น ชั่วขณะก็พูดอะไรไม่ออก

เมื่อเห็นว่าเฉินเกอไม่มีอารมณ์โกรธหลังจากถูกกลั่นแกล้ง แต่เขากลับยิ้มแทน

หลินเซิ่งหนานและสวี่หยางหยางต่างอารมณ์ร้อนขึ้นมา

และตอนนี้ คาบเรียนรวมกำลังจะเริ่มขึ้นทันที และหลังจากทะเลาะแป๊บเดียว ทุกคนก็เข้าเรียนกันหมด

เฉินเกอทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจากนั้นก็เดินตามเข้าไป โดยไม่มีหนังสือใดๆ

เมื่อเดินไปที่ห้องเรียนรวม ทุกคนต่างก็คุยกันอย่างสนุกสนาน แต่ทันทีที่เข้าไปในห้องเรียน ก็เหมือนมีการนัดหมายกัน

ไว้ทุกคนต่างพากันปิดปากเงียบ

แม้แต่หลินเซิ่งหนานกับสวี่หยางหยางก็พากันเงียบ

เฉินเกอคุยกับหวางเสี่ยวหัวและเดินเข้าไป

หลังจากดูแล้วอาจารย์บนโพเดียมยังไม่มา

ทำไมเงียบจัง มีวินัยดีจัง?

แต่ในไม่ช้าเฉินเกอก็รู้ว่าเพราะอะไร

มองไปที่แถวแรกของห้องเรียนรวม

ฉันเห็นคนที่นั่งอยู่แถวแรก เป็นผู้หญิงสองคน

พวกเขาช่างสวยงามมาก

สำหรับสวี่หยางหยางและหลินเซิ่งหนานก็สวยงามมากทั้งคู่

แต่เมื่อเทียบกับสองคนนี้ ก็ยังสวยไม่เท่า

ผู้หญิงทั้งสองคนก็สังเกตเห็นการจ้องมองของเฉินเกอ

หญิงสาวที่สวยที่สุดคนนั้น เงยหน้าขึ้นและมองไปที่เฉินเกอ จากนั้นก็ละสายตาที่เย็นชาของเธอไปอีกทาง

และหญิงสาวอีกคน มองไปที่เฉินเกอ รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

หวางเสี่ยวหัวล้อเฉินเกอ นี่คืออะไร

เฉินเกอทำไมจำเขาไม่ได้

เด็กผู้หญิงสองคนนี้ไม่ใช่ใคร ก็คือคนที่เขาเคยเจอในภูเขา มีพลังอำนาจมาก เป็นผู้หญิงที่หน้าตาคล้ายซูเฉียงเวย

แต่เฉินเกอไม่ได้จ้องเธอเหมือนเห็นผู้หญิงที่ตนปรารถนา

เขาแสร้งทำเป็นไม่แยแสและละสายตาจากเธอ

นั่งกับหวางเสี่ยวหัวในแถวหลังของทั้งสองคน

เธอจะเป็นคนของตระกูลฟางจริงหรือ?

ยิ่งมอง เฉินเกอยิ่งมีความรู้สึกมากขึ้น

เธอคล้ายกับเฉียงเวย หญิงสาวที่ชื่อเจี่่ยนนันเธอเป็นคนเย่อหยิ่งเย็นชาเฉินเกอสังเกตเห็นว่า แม้ว่าเธอจะสวยมาก แต่

ใบหน้าไม่มีชีวิตชีวา

แต่เพื่อนของเธอ มีความกระตือรือร้นมากกว่า

บางครั้งเวลาเรียน หวางเสี่ยวหัวจงใจทำเรื่องแปลกๆ เพื่อดึงดูดความสนใจของผู้อื่น แสร้งทำเป็นตัวตลกและอื่น ๆ

เธอคนนั้นยังคงหัวเราะหลายครั้ง

และในไม่ช้า คาบเรียนสองวิชาก็สิ้นสุดลง

หลักสูตรของมหาวิทยาลัย โดยทั่วไปจะเร็วมาก

ทุกคนเก็บข้าวของและจากไป

สองสาวก็จากไปด้วย

“เจี่่ยนนัน ชายหนุ่มคนคงนั้นสนใจเธอ? เฮ้เฮ้ ครั้งที่แล้วที่เราเห็นเขา เขาก็จ้องมองเธอตลอด ครั้งนี้ในชั้นเรียน เมื่อตอนที่เขา

เห็นเธอ เขาก็จ้องมองเธอด้วย! ฉันรับรองได้ว่า เขาก็เหมือนผู้ชายคนอื่น ตกหลุมรักเธอ!”

เดินขึ้นไปชั้นบนของมหาวิทยาลัย ทั้งสองสาวคุยกัน

“ฉันว่า เขาสนใจเธอมากกว่า!”

เจี่่ยนนันหน้าแดงด้วยความเขินอาย เห็นได้ชัดว่า เธอเป็นคนอ่อนไหวและขี้อายมากในเรื่องอย่างนี้

“เชอะ เธอไม่รู้เหรอ ตอนที่กำลังเรียน ฉันเหลือบมองชายหนุ่มคนนั้นด้วยหางตา และพบว่าเขากำลังคุยกับตาอ้วนหวัง

เกี่ยวกับเรื่องของเธอ! ตาอ้วนหวังสมัยก่อนก็ชอบแอบดูพวกเราในชั้นเรียน ตอนนี้ มีคนแบบเขามาอีกคน!”

หญิงสาวรู้จักชื่อของหวางเสี่ยวหัวแต่มักเรียกเขาว่าตาอ้วนหวัง ถ้าหวางเสี่ยวหัวรู้ว่า สาวในฝันสองคนเวลาว่างชอบพูดถึงเขา

แน่นอนเขาคงดีใจจนแทบบ้า

“ฉันไม่กังวลเกี่ยวกับตาอ้วนหวัง เมื่อก่อนเขาชอบแอบเข้ามาใกล้เราสองคน ตอนแรกเขาอยากรู้เรื่องเกี่ยวกับเราสองคน

ต่อมาหลังจากรู้ว่าเราสองคนชอบเที่ยว เขาจึงอยากหางานให้กับพ่อที่เป็นไกด์ ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับครอบครัวเขา ตาอ้วนหวังเป็นคนที่กตัญญูอย่างยิ่ง

เจี่่ยนนันพูด

“ถ้าอย่างนั้น เธอแค่มองว่าเขากตัญญู บางครั้งเธอเจตนาพูดเสียงดัง

หญิงสาวพูด

เจี่่ยนนันพยักหน้า

“จริงๆแล้วฉันกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับคนที่อยู่ข้างๆตาอ้วนหวังไม่รู้ว่าทำไม ตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันเห็นเขา ความรู้สึกที่มีต่อเขา

แตกต่างจากคนอื่นๆ ฉันก็ไม่รู้ว่ามันรู้สึกยังไง ฟางหยีเธอรู้สึกอย่างนั้นหรือเปล่า?”

“อ๊ะ ฉันเหรอ จะพูดยังไง ก็มีนิดหนึ่ง แต่ไม่ได้รุนแรงอย่างที่เธอพูด! ฉันแค่คิดว่าเขาน่าสนใจ!”

ฟางหยีพูดเสียงดัง

“ฉันคิดว่าเราควรจะระวังมากกว่านี้ แต่ไม่ควรมีจิตคิดร้ายกับคนอื่น วิธีป้องกันตัวเองก็ต้องมี พวกเรากว่าจะมีโอกาสเข้ามา

เรียนหนังสือ ต้องระวังและหนักแน่น!”

หญิงสาวพูด

“โอเค ฉัน……อืมเจี่่ยนนันเธอรีบดูสิ ดูเหมือนว่าจะเป็นตาอ้วนหวังกับชายหนุ่มคนนั้น

ฟางหยีพูดเสียงเบา

“ไม่ต้องสนใจ พวกเราไปดื่มอะไรกันเถอะ!”

เจี่่ยนนันพูดจบ ทั้งสองสาวก็เข้าไปในร้านกาแฟด้วยกัน

“เฮ้ เฉินเกอดูนั่นสิ นั่นคือสาวในฝัน พวกเธอกำลังจะไปดื่มกาแฟ!”

หวางเสี่ยวหัวและเฉินเกอไม่ได้สังเกตเห็นสาวงามทั้งสอง เมื่อหวางเสี่ยวหัวพูดขึ้นมา เฉินเกอก็เลยมองไป

“เฮ้ยเฮ้ย หรือว่าพวกเราตามไปกันดีกว่า ไปแอบฟังว่าพวกเธอพูดอะไร?”

หวางเสี่ยวหัวพูด

“ไม่ดีมั้ง ถ้าพวกเธอสังเกตเห็น ว่าเราสองคนตั้งใจตามพวกเธอไป มันจะไม่ค่อยดี!”

เฉินเกออดไม่ได้ที่จะยิ้มแหย่ๆ

“ไม่ต้องห่วงพี่เฉิน อยู่กับฉัน พวกเขาจะไม่สังเกตว่าเราตั้งใจติดตามพวกเธอ ฉันเคยแอบฟังการสนทนาของพวกเธอ พวก

เธอยังไม่รู้เลย ฮ่าฮ่าฮ่า ทำให้พ่อของฉันได้เงินจากพวกเธออย่างง่ายดาย ไม่ต้องกังวล ไปกันเถอะ!”

หวางเสี่ยวหัวตบหน้าอกของเขาและพูด