ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 356

บทที่356 โดนสะกดรอยตาม

เฉินเกอไม่พูดอะไร จากนั้นก็ตามหวางเสี่ยวหัวไปที่ร้านกาแฟ

“จะบ้าตาย พวกเขาตามมาจริงๆ!”

แม้ว่าฟางหยีจะค่อนข้างเย่อหยิ่งเย็นชา แต่เมื่อเหลือบตามองไป ก็เห็นตาอ้วนหวังเดินเข้ามาพร้อมกับชายคนนั้น เธอก็พูด

กระซิบให้เจี่่ยนนัน

“ดูเหมือนว่า จำเป็นต้องสืบประวัติของเขาแล้ว!”

ฟางเจี่่ยนนันกระซิบ

“ไม่ต้องแล้ว ดูพี่ชายคนนั้น ค่อนข้างซื่อสัตย์ เธอ เป็นคนอ่อนไหวเกินไปหรือเปล่า เธอดูสิ เมื่อก่อนมีผู้ชายกี่คนที่ตามจีบ

เธอ สุดท้าย เป็นเพราะเธออ่อนไหวเกินไป และให้คนอื่นไปสืบ หลังจากนั้นไม่กี่วัน ทำให้ทั้งครอบครัวเขาหวาดกลัว

สำหรับผู้ชายกลุ่มนั้น พอเห็นเธอก็หลบ! อย่าว่าคนที่จีบเธอ แม้แต่คนที่จีบฉัน เวลาพูดคุยกับพวกเรา คนในครอบครัวยัง

ต้องตักเตือนพวกเขา ก็เลยไม่มีใครเลย!”

“ถึงแม้ตอนนี้พวกเราสามารถออกมาเรียนได้แล้ว แต่ก็ไม่ต่างกับอยู่บ้าน?”

ฟางหยีพูดอย่างไม่พอใจ

“เธอยังพูดอีก ถ้าคุณปู่รู้สิ่งที่เธอพูด คิดว่าเธออาจจะต้องถูกดุอีกครั้ง! ไม่แน่ อาจจะยกเลิกโอกาสที่จะออกมาเรียนข้าง

นอก! คุณปู่เคยพูดว่า เรามีศัตรูที่น่ากลัว! ต้องระวังตัวให้ดี!”

ฟางเจี่่ยนนันพูด

“โอเค ทำตามที่เธอพูด!”

ฟางหยีไม่พูดอะไร

เฉินเกอและหวางเสี่ยวหัวนั่งอยู่ข้างๆพวกเธอ

พูดตามตรง เฉินเกอค่อนข้างลังเลที่จะทำเช่นนี้

รู้สึกว่ามันไม่ดีที่ไปตามคนอื่นแบบนี้ บางทีมันอาจจะส่งผลไม่ดี

แต่ด้วยความมั่นใจของหวางเสี่ยวหัว เฉินเกอก็ไม่สามารถปฏิเสธเขาได้

ด้วยเหตุนี้ หวางเสี่ยวหัวจึงเอียงหูของเขาเพื่อฟังสิ่งที่พวกเธอพูด แต่ทั้งสองสาวไม่ได้พูดอะไรเลย

ได้ยินแค่ประโยคเดียวว่า พวกเราไปกันเถอะ!

เป็นตอนที่เห็นว่าพวกเธอดื่มกาแฟเสร็จแล้วและกำลังจะออกไป

ฟางเจี่่ยนนันก็ยังทำท่าเย่อหยิ่งเย็นชาเหมือนเคย

เพียงแต่ว่าคราวนี้ ฟางหยีมองไปที่เฉินเกอ ใช้สายตาตักเตือนเฉินเกอ จากนั้นก็เดินจากไป

“ว้าว หญิงสาวคนนั้นมองพี่แล้ว!”

หวางเสี่ยวหัวพูดด้วยความอิจฉา

“โอ้ย แต่มันน่าเสียดายจริงๆ ครั้งนี้ฉันไม่ได้ยินคำพูดของพวกเธอ เป็นไปได้ไง ครั้งนี้พวกเธอทำไมพูดเสียงเบาขนาดนี้ เมื่อ

ก่อนฉันสามารถได้ยิน!”

หวางเสี่ยวหัวพูดอย่างคร่ำเครียด

สำหรับเฉินเกอ เขาตบไหล่หวางเสี่ยวหัวจากนั้นมองไปที่หวางเสี่ยวหัวและส่ายหัว

ถ้าเดาไม่ผิด การกระทำของเขากับหวางเสี่ยวหัวคงถูกจับได้แล้ว!

หวางเสี่ยวหัวผู้น่าสงสารกลับไม่รู้ตัว

หลังจากแยกทางกับหวางเสี่ยวหัวและไม่มีการเรียนในช่วงบ่าย

เฉินเกอเลยไม่ได้ไปเรียน และเตรียมตัวจะกลับ

ในใจคิดถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปก็ไมใช่ทางออกต้องหาโอกาสคุยกับฟางเจี่่ยนนัน

กำลังคิด ก็มีสายโทรหาเฉินเกอ

หลังจากเห็นหมายเลขผู้โทร เฉินเกอถึงกับตกตะลึง

นี่คือหมายเลขพิเศษ และผู้ติดต่อมาคือสองพี่น้องบอดิการ์ดเทียนหลงตี้หู

นอกจากมีเรื่องฉุกเฉิน ถึงจะใช้หมายเลขนี้แจ้งเตือน

เฉินเกอรีบรับ

“เกิดอะไรขึ้น?”

“คุณชายเฉิน! รีบกลับไป มีคนสะกดรอยตามท่าน ฐานะของท่านอยู่ในฉู่ชวนถูกเปิดเผยแล้ว!”

น้ำเสียงของเทียนหลงกังวลมาก

“อะไรนะ?”

เฉินเกอมองย้อนกลับไปข้างหลัง ถนนทั้งสายเต็มไปด้วยคนเดินเท้า และก็มีคนพลุกพล่านเล็กน้อย เพราะเป็นถนนในเมือง

มหาวิทยาลัย คนต้องเยอะแน่นอน

อย่างไรก็ตามร่างกายตัวเองมีอุปกรณ์นิรภัยที่มีความซับซ้อนสูง เทียนหลงตี้หูสามารถรับรู้ถึงการเคลื่อนไหวของเฉินเกอ

และผู้คนที่ปรากฏตัวข้างๆเฉินเกอ

ดังนั้นเมื่อใดก็ตามที่มีปัญหา มันก็จะรายงานทันที

“คุณชายเฉิน ตอนนี้ฉันให้ลูกน้องไปแล้ว ท่านควรกลับไปก่อน!”

เทียนหลงพูด

“ตกลง!”

หลังจากวางสายแล้ว เฉินเกอก็รีบขึ้นรถ และกลับไปทันที

ฐานะของฉันยังไม่ถูกเปิดเผย ใครกันแน่ ส่งคนมาสะกดรอยตามฉัน?

“พี่ใหญ่ ชายหนุ่มนั่นหนีไปแล้ว!”

ในฝูงชน มีคนหนุ่มๆหลายคนที่มีดวงตาเย็นชามารวมตัวกัน

“ยังอึ้งอยู่ทำไม รีบไล่เร็ว!”

ชายหนุ่มที่เป็นผู้นำพูดอย่างเย็นชา

“โอ้ย!”

ในขณะนี้ มีคนหลายคนล้อมเข้ามา ราวกับว่าพวกเขากำลังจะต่อสู้ ทำให้สถานการณ์นั้นค่อนข้างวุ่นวาย ปิดกั้นชายหนุ่ม

เหล่านี้

“ไสหัวไป!”

ชายหนุ่มผลักพวกเขาออกไปด้วยความโกรธ

เมื่อคนเหล่านี้ออกมาจากวงล้อมได้ ก็ไม่พบร่องรอยของเฉินเกอ

หัวหน้ากลุ่มโมโหจนกระทืบเท้า!

ในขณะนี้ รีบกลับไปที่คฤหาสน์ที่ลึกลับมาก

“คุณหนูอยู่ไหน?” ชายหนุ่มถามพ่อบ้าน

“อยู่ที่ห้องฝึกกังฟู!”

จากนั้นหลายคนก็มาถึงห้องฝึกกังฟู

เขาเห็นฟางเจี่่ยนนันมัดผมหางม้า และสวมชุดเทควันโดสีขาว เขากำลังต่อสู้กับคู่ต่อสู้หลายคน

สำหรับฟางหยี เธอกำลังกินมันฝรั่งทอด แล้วปรบมือดีใจเมื่อดูคนสองสามคนที่ถูกฟางเจี่่ยนนันเตะจนกระเด็น

“คุณหนูใหญ่ ทักษะของคุณดีขึ้นเรื่อย จนผมไม่สามารถสอนคุณได้แล้ว!”

กลุ่มคนสิบสองคนเข้ามา และโค้งคำนับเล็กน้อยให้กับฟางเจี่่ยนนัน

พวกเขาสิบสองคน จากทั่วทุกมุมโลก เป็นผู้มีชื่อเสียงโด่งดังด้านเทควันโด และคาราเต้ที่มีฝีมือยอดเยี่ยม

เป็นอาจารย์พิเศษของฟางเจี่่ยนนัน

“ฮึ! ครูอ่อนน้อมถ่อมตนเกินไป เรียกลูกน้องมานี่ พาอาจารย์ลงไปพักผ่อน!”

ฟางเจี่่ยนนันพูด

“เจี่่ยนนัน เยี่ยมมาก มีคนเจ็ดหรือแปดคนรุมล้อมเธอ แต่ไม่สามารถเข้าใกล้ได้ ถ้าฉันเก่งขนาดนี้ก็คงจะดี!”

ฟางหยีปรบมืออย่างมีความสุข

“ให้เธอฝึกซ้อม ตั้งแต่เล็กจนโตก็ขี้เกียจ!”

ฟางเจี่่ยนนันมองไปที่ฟางหยี ด้วยรอยยิ้มแหย่ๆ

“ฮึ ฉันไม่อยากฝึกซ้อม ฉันจะเป็นผู้หญิงเรียบร้อยดีกว่า อีกอย่างฉันไม่มีความเพียรเหมือนเธอ ฮ่าฮ่า ดูภายนอก

ฟางเจี่่ยนนันเหมือนคนอ่อนแอ ใครจะรู้ ชายหนุ่มเจ็ดหรือแปดคนไม่สามารถเข้าใกล้ตัวเธอได้ ฉันจำได้เมื่อก่อนมีนักเรียนสอง

สามคนกล้าลวนลามฉัน และถูกเธอทุบตีจนร่างกายท่อนล่างใช้งานไม่ได้ฮ่าฮ่าฮ่า!”

ฟางหยีพูดด้วยรอยยิ้ม

“นั่นคือสิ่งที่พวกเขาสมควรได้รับ เอาล่ะอย่าพูดถึงเรื่องนี้เลย!”

ฟางเจี่่ยนนันยิ้ม แล้วมองลูกน้องที่ยืนอยู่ข้างๆ “เป็นยังไงบ้าง?”

“คุณหนูใหญ่ ล้มเหลว!”

หัวหน้ากลุ่มพูด

“ล้มเหลวหรือ? พวกนายห้าคนทำงาน ครั้งแรกที่ล้มเหลวใช่ไหม?”

ฟางเจี่่ยนนันพูดด้วยความประหลาดใจ

“คราวนี้เกิดความผิดพลาด เกิดเรื่องขึ้นเล็กน้อย มีคนหลายคนล้อมและทุบตีพวกเรา เมื่อเราออกไปได้ ชายหนุ่มคนนั้นก็

ขึ้นรถจากไปแล้ว!”

ชายหนุ่มอธิบาย

ฮ่าฮ่าฮ่า ล้มเหลวก็ดี ฉันก็หวังให้พวกนายล้มเหลว โอ้ยเจี่่ยนนัน ฉันว่าเธอกังวลเกินไป พี่ชายคนนั้นคือพวกเดียวกับตาอ้วนหวัง

อีกอย่างเขาก็แค่มองว่าเธอสวย แค่นี้ก็ต้องไปสืบเขา ฉันยังอยากคุยอยากคบกับเขาและตาอ้วนหวังด้วย!”

“เธอกล้าเหรอ! ถ้าเธอกล้าคุยกับคนข้างนอก ฉันจะบอกคุณปู่ และให้ขังเธอไว้ในบ้าน!”

ฟางเจี่่ยนนันพูดด้วยความโกรธ

“โอเค ฉันจะไม่พูดแล้วล่ะ ฉันจะเชื่อฟังเธอ!”

ฟางหยีพูด

“พวกนายออกไปก่อน เรื่องนี้ ช่วงนี้พวกนายไม่ต้องทำอะไร!”

ฟางเจี่่ยนนันพูดแล้วมองไปที่คนกลุ่มนี้

“ครับ! คุณหนู!”

สำหรับฟางหยี เขาทำหน้ามุ่ยและเดินไปข้างๆ บีบมันฝรั่งทอดทั้งหมดแล้วโยนลงถังขยะ

เมื่อมองไปที่ฟางหยี ฟางเจี่่ยนนันส่ายหัว แล้วเดินไป

“เป็นอะไร? โทษฉันที่ดุเธอเหรอ?”

“ฉันไม่ได้โทษเธอ ฉันเกลียดที่พวกเราตั้งแต่เล็กจนโต ไม่สามารถเป็นเหมือนคนอื่น! ทำไม! ทำไม!”

ในขณะที่ฟางหยีพูด ก็เริ่มร้องไห้

สำหรับฟางเจี่่ยนนัน เธอก็หดหู่ นึกถึงบางสิ่งบางอย่างจากวัยเด็กของเธอทันที……