ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 356

บทที่356 โดนสะกดรอยตาม

เฉินเกอไม่พูดอะไร จากนั้นก็ตามหวางเสี่ยวหัวไปที่ร้านกาแฟ

“จะบ้าตาย พวกเขาตามมาจริงๆ!”

แม้ว่าฟางหยีจะค่อนข้างเย่อหยิ่งเย็นชา แต่เมื่อเหลือบตามองไป ก็เห็นตาอ้วนหวังเดินเข้ามาพร้อมกับชายคนนั้น เธอก็พูด

กระซิบให้เจี่่ยนนัน

“ดูเหมือนว่า จำเป็นต้องสืบประวัติของเขาแล้ว!”

ฟางเจี่่ยนนันกระซิบ

“ไม่ต้องแล้ว ดูพี่ชายคนนั้น ค่อนข้างซื่อสัตย์ เธอ เป็นคนอ่อนไหวเกินไปหรือเปล่า เธอดูสิ เมื่อก่อนมีผู้ชายกี่คนที่ตามจีบ

เธอ สุดท้าย เป็นเพราะเธออ่อนไหวเกินไป และให้คนอื่นไปสืบ หลังจากนั้นไม่กี่วัน ทำให้ทั้งครอบครัวเขาหวาดกลัว

สำหรับผู้ชายกลุ่มนั้น พอเห็นเธอก็หลบ! อย่าว่าคนที่จีบเธอ แม้แต่คนที่จีบฉัน เวลาพูดคุยกับพวกเรา คนในครอบครัวยัง

ต้องตักเตือนพวกเขา ก็เลยไม่มีใครเลย!”

“ถึงแม้ตอนนี้พวกเราสามารถออกมาเรียนได้แล้ว แต่ก็ไม่ต่างกับอยู่บ้าน?”

ฟางหยีพูดอย่างไม่พอใจ

“เธอยังพูดอีก ถ้าคุณปู่รู้สิ่งที่เธอพูด คิดว่าเธออาจจะต้องถูกดุอีกครั้ง! ไม่แน่ อาจจะยกเลิกโอกาสที่จะออกมาเรียนข้าง

นอก! คุณปู่เคยพูดว่า เรามีศัตรูที่น่ากลัว! ต้องระวังตัวให้ดี!”

ฟางเจี่่ยนนันพูด

“โอเค ทำตามที่เธอพูด!”

ฟางหยีไม่พูดอะไร

เฉินเกอและหวางเสี่ยวหัวนั่งอยู่ข้างๆพวกเธอ

พูดตามตรง เฉินเกอค่อนข้างลังเลที่จะทำเช่นนี้

รู้สึกว่ามันไม่ดีที่ไปตามคนอื่นแบบนี้ บางทีมันอาจจะส่งผลไม่ดี

แต่ด้วยความมั่นใจของหวางเสี่ยวหัว เฉินเกอก็ไม่สามารถปฏิเสธเขาได้

ด้วยเหตุนี้ หวางเสี่ยวหัวจึงเอียงหูของเขาเพื่อฟังสิ่งที่พวกเธอพูด แต่ทั้งสองสาวไม่ได้พูดอะไรเลย

ได้ยินแค่ประโยคเดียวว่า พวกเราไปกันเถอะ!

เป็นตอนที่เห็นว่าพวกเธอดื่มกาแฟเสร็จแล้วและกำลังจะออกไป

ฟางเจี่่ยนนันก็ยังทำท่าเย่อหยิ่งเย็นชาเหมือนเคย

เพียงแต่ว่าคราวนี้ ฟางหยีมองไปที่เฉินเกอ ใช้สายตาตักเตือนเฉินเกอ จากนั้นก็เดินจากไป

“ว้าว หญิงสาวคนนั้นมองพี่แล้ว!”

หวางเสี่ยวหัวพูดด้วยความอิจฉา

“โอ้ย แต่มันน่าเสียดายจริงๆ ครั้งนี้ฉันไม่ได้ยินคำพูดของพวกเธอ เป็นไปได้ไง ครั้งนี้พวกเธอทำไมพูดเสียงเบาขนาดนี้ เมื่อ

ก่อนฉันสามารถได้ยิน!”

หวางเสี่ยวหัวพูดอย่างคร่ำเครียด

สำหรับเฉินเกอ เขาตบไหล่หวางเสี่ยวหัวจากนั้นมองไปที่หวางเสี่ยวหัวและส่ายหัว

ถ้าเดาไม่ผิด การกระทำของเขากับหวางเสี่ยวหัวคงถูกจับได้แล้ว!

หวางเสี่ยวหัวผู้น่าสงสารกลับไม่รู้ตัว

หลังจากแยกทางกับหวางเสี่ยวหัวและไม่มีการเรียนในช่วงบ่าย

เฉินเกอเลยไม่ได้ไปเรียน และเตรียมตัวจะกลับ

ในใจคิดถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปก็ไมใช่ทางออกต้องหาโอกาสคุยกับฟางเจี่่ยนนัน

กำลังคิด ก็มีสายโทรหาเฉินเกอ

หลังจากเห็นหมายเลขผู้โทร เฉินเกอถึงกับตกตะลึง

นี่คือหมายเลขพิเศษ และผู้ติดต่อมาคือสองพี่น้องบอดิการ์ดเทียนหลงตี้หู

นอกจากมีเรื่องฉุกเฉิน ถึงจะใช้หมายเลขนี้แจ้งเตือน

เฉินเกอรีบรับ

“เกิดอะไรขึ้น?”

“คุณชายเฉิน! รีบกลับไป มีคนสะกดรอยตามท่าน ฐานะของท่านอยู่ในฉู่ชวนถูกเปิดเผยแล้ว!”

น้ำเสียงของเทียนหลงกังวลมาก

“อะไรนะ?”

เฉินเกอมองย้อนกลับไปข้างหลัง ถนนทั้งสายเต็มไปด้วยคนเดินเท้า และก็มีคนพลุกพล่านเล็กน้อย เพราะเป็นถนนในเมือง

มหาวิทยาลัย คนต้องเยอะแน่นอน

อย่างไรก็ตามร่างกายตัวเองมีอุปกรณ์นิรภัยที่มีความซับซ้อนสูง เทียนหลงตี้หูสามารถรับรู้ถึงการเคลื่อนไหวของเฉินเกอ

และผู้คนที่ปรากฏตัวข้างๆเฉินเกอ

ดังนั้นเมื่อใดก็ตามที่มีปัญหา มันก็จะรายงานทันที

“คุณชายเฉิน ตอนนี้ฉันให้ลูกน้องไปแล้ว ท่านควรกลับไปก่อน!”

เทียนหลงพูด

“ตกลง!”

หลังจากวางสายแล้ว เฉินเกอก็รีบขึ้นรถ และกลับไปทันที