ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 357

บทที่357 บังเอิญ

……

“เจี่่ยนนันเสี่ยวหยี พวกเธอทำอะไร?”

ชายชราตะโกนพูดอย่างเย็นชา

“คุณปู่ พวกหนูจะออกไปเล่นข้างนอก!”

“ไม่ได้ พวกเธอสองคนกลับมา!เรียกลูกน้องมานี่ เฝ้าคุณหนูใหญ่กับเสี่ยวหยีไว้ ห้ามให้ออกจากบ้านแม้แต่ก้าวเดียว!”

“ครับ!นายท่าน!”

“ทำไมล่ะคุณปู่ ทำไมเด็กคนอื่นๆออกไปเล่นได้ ทำไมพวกหนูไปไม่ได้? พวกหนูอยากไปโรงเรียนอนุบาล และอยู่กับเด็กคน

อื่นๆ!”

ในเวลานั้นฟางเจี่่ยนนันอายุเพียงหกหรือเจ็ดขวบ

ในขณะนั้นก็โต้เถียงกับคุณปู่

เพี้ยะ!

คุณปู่ตบหน้าฟางเจี่่ยนนันในวัยแค่หกหรือเจ็ดขวบ

รุนแรงมาก

ตั้งแต่เด็กนั่นเป็นครั้งแรกที่ฟางเจี่่ยนนันถูกตบตี

โดยปกติแล้วคุณปู่จะรักและเอ็นดูพวกเธอมาก ยกเว้นดวงดาวและดวงจันทร์บนท้องฟ้าที่หามาให้ไม่ได้ ที่จริง สิ่งที่ดีที่สุด

ในโลกนี้ก็ได้ทุ่มเทให้พวกเธอ

แต่มีข้อแม้อย่างเดียวคือ ตั้งแต่เล็กจนโตห้ามออกไปข้างนอก

ฟางเจี่่ยนนันถูกตบจนร้องไห้

แต่สำหรับโลกภายนอกที่เต็มไปด้วยสีสัน ยิ่งทำให้มีความอยากรู้อยากเห็นมากขึ้น

จนถึงอายุสิบสองปี เป็นช่วงเวลาที่ฟางเจี่่ยนนันจำได้แม่นยำมากที่สุด

เธอและฟางหยีตัดสินใจแอบออกไปเล่นข้างนอก

ผลปรากฏว่าถูกคุณปู่จับได้

วันนั้น คุณปู่ใช้กฎบ้านที่แข็งแกร่งที่สุดสำหรับพวกเขาสองคน

ฟางเจี่่ยนนันอายุเพียงสิบสองปี เธอยังเป็นแค่เด็ก

โดนคุณปู่ใช้หวายฟาดจนแผลเหวอะหวะ

วันนั้น ในขณะที่ตี คุณปู่ก็ร้องไห้

“พวกเธอคิดว่าปู่ไม่ต้องการให้พวกเธอออกไปเหรอ แต่ตระกูลฟางของเรา มีศัตรูที่แข็งแกร่งมาก ไม่ให้พวกเธอออกไป เป็น

เพราะความหวังดี พวกเธอทำไมไม่ยอมฟัง!”

รอยแผลเป็นจากช่วงเวลานั้น ยังคงอยู่บนหลังของฟางหยี และฟางเจี่่ยนนัน

มันเป็นเงามืดที่ฝังใจและติดอยู่บนแผ่นหลังของพวกเธอ

หลังจากนั้นไม่นาน เมื่อพวกเขาโตขึ้น และมีสติสัมปชัญญะ คุณปู่ก็อนุญาตให้พวกเธอออกไปเรียนหนังสือ ออกไปสู่โลก

ภายนอกได้

แต่มีเงื่อนไขอีกอย่างหนึ่ง นั่นก็คือห้ามคบเพื่อน

ดังนั้น หญิงสาวทั้งสอง แม้กระทั่งคนหนุ่มสาวในตระกูลฟาง ก็มีวัยเด็กที่ไม่สมบูรณ์แบบ และชีวิตของพวกเขาก็ไม่สมบูรณ์

เช่นกัน

และตัวการผู้ร้าย ก็คือศัตรูตัวฉกาจที่คุณปู่พูด

แต่เกิดอะไรขึ้น คุณปู่ไม่เคยบอกฟางเจี่่ยนนัน

คุณปู่คิดว่าเธอเป็นเด็กผู้หญิง ดังนั้นเรื่องเหล่านี้ไม่จำเป็นต้องมีส่วนร่วม

แต่ว่า ชีวิตของตัวเองล่ะ? ตัวเองควรมีชีวิตในวัยเด็กเหมือนคนอื่น? แต่โดนคนอื่นมาพรากไป และไม่รู้เรื่องอะไรเลย?

ฟางเจี่่ยนนันเธอมีความพยายามเธอมุ่งมั่นที่จะทำให้แข็งแกร่งที่สุด เพื่อพิสูจน์ว่า เธอไม่ได้ด้อยกว่าผู้ชาย!”

……

ฟางเจี่่ยนนัน หายใจเข้าลึกๆ และมองไปที่ฟางหยี

“เอาล่ะฟางหยีอย่าไปคิดถึงเรื่องอดีตเลย ตอนนี้พวกเราก็สบายแล้วนี้!”

“อืมอืม ใช่ฉันรู้เจี่่ยนนันในใจของเธอ เกลียดศัตรูที่ทรงพลังนั้นมากกว่าฉัน และวันหนึ่ง พวกเราจะทำให้พวกเขาได้รับรู

รสชาติของมัน!”

ฟางหยีพูดอย่างเฉียบขาด

“ต้องมีวันนั้น! แม้ว่าคุณปู่จะไม่ได้บอกเรื่องภายในของครอบครัวให้เรา แต่การเตรียมตัวมาหลายสิบกว่าปีที่ผ่านมา ฉัน

เชื่อว่าวันนั้นคงอยู่ไม่ไกล!”

ฟางเจี่่ยนนันตบไหล่ฟางหยี

วันถัดไป

เฉินเกอมาที่ห้องเรียน

คนแรกที่เห็นก็คือสวี่หยางหยาง

บอกตามตรงว่าผู้หญิงคนนี้หน้าตาดีมาก แต่อารมณ์นิสัยนี้ ทำให้เฉินเกอไม่มีความรู้สึกดีๆให้เลย

วันนี้ ดูเหมือนเธอจะอารมณ์ดี พูดคุยและหัวเราะกับเพื่อนสาว

เมื่อเห็นเฉินเกอ เธอก็ทำตาเหลือกให้ จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนและพูดว่า “หวางเสี่ยวหัวเฉินเกอ พวกนายสองคนมาพอดี ตอนที่พวก

นายขึ้นมาชั้นบนนี้ พวกนายเห็นชั้นล่างมีน้ำแร่อยู่ในรถหรือเปล่า?มีหลายแพ็คเป็นของห้องเรียนเรา พวกนายสองคนลงไป

ยกมันขึ้นมา!”

จากนั้น เพื่อนร่วมชั้นทุกคนเอามือปิดปากหัวเราะ

สำหรับเฉินเกอเขารู้ สวี่หยางหยางเจตนาแกล้งพวกเขา