ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 358

บทที่358 ร่วมบริจาค

เฉินเกอออกไปกับเฉินจุนเหวิน

“แม่งเอ๋ย เฉินเกอมาเล่นที่ฉู่ชวน หรือ นายมาทำอะไรที่มหาวิทยาลัยฉู่ชวน?

“ฉันมาที่นี่เพื่อเรียน แล้วนายล่ะ มาทำอะไรที่มหาวิทยาลัยฉู่ชวน?

เฉินเกอถาม

คนสองคน ก็ไม่เคยมีเรื่องโกรธแค้นกัน เฉินจุนเหวินไม่ชอบเฉินเกอ แน่นอน เฉินเกอก็ไม่จำเป็นต้องชอบเฉินจุนเหวิน

“นี่คือสิ่งที่ฉันจะพูด พูดความจริงกับนาย ครั้งนี้ที่มา ไม่ใช่แค่ฉัน ยังมีหุ้ยหมิ่นมาด้วย ส่วนเรื่องอะไรนั้น มันเป็นความลับ ฉัน

ขอเตือนนาย ต่อไปปิดปากให้สนิท อย่าเอาเรื่องฐานะตัวตนของพวกเราไปบอกคนอื่น มิฉะนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือนนาย!”

หลังจากเตือนเฉินเกอเรียบร้อย เฉินจุนเหวินก็หันตัวจากไป

นี่คงจะเป็นภารกิจของพวกเขา?

ภารกิจของพวกเขาคืออะไร เฉินเกอไม่อยากรู้และไม่กังวล

ก็แค่ส่ายหัวและยิ้มที่แหย่ๆ เฉินเกอก็กลับไป

“พี่ชายคนนี้ ตอนนี้พวกเรากำลังรับบริจาคเงินการกุศล คุณอยากบริจาคไหม บริจาคมากหรือน้อยไม่สำคัญ! พวกเราจะ

โอนเงินให้เด็กๆที่อยู่บนภูเขาที่ด้อยโอกาสเรียน เพื่อให้ทุกคนได้เรียนหนังสือ!”

ในขณะนี้ ผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งดึงตัวเฉินเกออย่างเขินอาย

เธอคงจะเป็นเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบเงินบริจาค

เมื่อถูกขวาง เฉินเกอเกรงใจก็เลยบริจาค

เพราะนี่ก็เป็นสิ่งที่มีความหมายมากเช่นเดียวกัน เหมือนโรงเรียนประถมแห่งหนึ่งที่ฉันสร้างขึ้น

เฉินเกอพยักหน้า

“คุณ ต้องการบริจาคเท่าไหร่?”

เจ้าหน้าที่ผู้หญิงที่รับผิดชอบทุกคนลุกขึ้นยืน และมองเฉินเกอด้วยรอยยิ้ม

“ห้าหมื่น!”

เฉินเกอยิ้ม

“ห๊ะ? อะไรนะ? ห้าหมื่น?”

ผู้หญิงหลายคนต่างตกตะลึง

เพราะกิจกรรมรับบริจาคของมหาวิทยาลัยเป็นเรื่องปกติ เกือบทุกมหาลัยก็มี และผู้ที่ได้รับความช่วยเหลือคือนักเรียนบน

ภูเขาที่ยากจน

ดังนั้นทุกครั้งที่มีกิจกรรมแบบนี้ ในมหาลัยจึงมีคนมาบริจาคมากมาย

ส่วนใหญ่จะบริจาคสิบหยวน หรือห้าหกหยวน เงินก็ไม่มาก เน้นเรื่องจิตใจดี

แต่ว่า ห้าหมื่น……

พวกเขารวบรวมเงินบริจาคมาครึ่งเดือนแล้ว และนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นคนที่ใจกว้างเช่นนี้

“คุณ คุณต้องการบริจาคห้าหมื่นจริงๆหรือ?”

พวกเขาทั้งหมดรู้สึกไม่อยากเชื่อ

เฉินเกอยิ้มแหย่ๆ จากนั้นหยิบการ์ดออกมา รูดการ์ดดีกว่า

ในขณะนี้เฉินเกอกดเลขศูนย์ 5 ตัว และบริจาคเลย

“ห้าแสนหยวนเข้าบัญชี!”

เครื่องรูดมีเสียงโลหะกลดังขึ้น

“อ๊ะ?” พนักงานทุกคนอ้าปากค้าง

“โอ๊ะ เฉินเกอก็แกล้งทำเป็นสะดุ้ง

เดิมทีเฉินเกอต้องการบริจาคห้าแสนหยวน ขอให้เป็นงานการกุศลเขาก็จะเข้าร่วมกิจกรรมตลอด ไม่ได้บริจาคน้อย

แต่อยู่ในมหาลัย เขาไม่ต้องการทำให้มันเรื่องใหญ่

เลยบริจาคน้อยลงหน่อย

แต่คาดไม่ถึง กดศูนย์มากไปหนึ่งตัว

บริจาคไปห้าแสน

เป็นเพราะในสมองเฉินเกอคิดเกี่ยวกับเรื่องของฟางเจี่่ยนนันเลยไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้

“คุณ บริจาคมากเกินไป ฉันจะดำเนินการตามขั้นตอนให้คุณทันที และส่งเงินที่เกินคืนให้คุณ เย็นนี้คุณไปที่สำนักงานกับ

พวกเราได้ไหม? ต้องเจ้าตัวเซ็นชื่อเองเท่านั้น ถึงสามารถคืนเงินได้!”

เจ้าหน้าที่ตกใจมาก เลยรีบพูด

“มันยุ่งยากขนาดนี้ ช่างมันเถอะ ห้าแสนก็ห้าแสน!”

เฉินเกอส่ายหัว อย่างไรก็ตามสำหรับเขาห้าแสนกับห้าหมื่นแตกต่างระหว่างตัวเลขหนึ่งเท่านั้น และไม่มีความหมายอื่นใดๆ

“ถ้าเช่นนั้น คุณบอกคณะที่เรียนชั้นเรียนและชื่อของคุณ!”

พนักงานรับผิดชอบต่างเทิดทูนเขามาก

เฉินเกอเขียนคณะเรียนและชั้นเรียน และเมื่อเขากำลังจะเขียนชื่อของหวางเสี่ยวหัว ทันใดนั้น ชายและหญิงสองสามคนก็มา

รวมตัวกันเดินเข้ามา ถือกล้องถ่ายรูปและอุปกรณ์ต่างๆเข้ามา

น่าจะเป็นนักข่าวจากการกุศล

คงจะจะได้ข่าวสารเกี่ยวกับที่เฉินเกอบริจาคเงินห้าแสนหยวน และมาสัมภาษณ์

เฉินเกอตกใจรีบโยนปากกาทิ้ง

“อย่าอย่า ฉันขอแค่ข้อเดียว อย่าเปิดเผยตัวฉัน!”

หลังจากพูดจบเฉินเกอก็วิ่งหนีไป

“โอเคพี่ชาย แต่ว่าพี่ชาย คุณเขียนชื่อไว้หน่อย!”

พนักงานตะโกนเรียก

เฉินเกอโบกมือ รีบวิ่งหนี

เจ้าหน้าที่สาวผู้รับผิดชอบหลายต่างเสียดายและเสียใจมาก

แม้ว่านี่จะเป็นหน้าที่ แต่พวกเขาก็ต้องการอยากรู้จักคนรวยด้วยเช่นกัน

แต่โอกาสมาถึง แต่แล้ว ไม่ยอมให้โอกาสคนอื่นแม้แต่น้อย

นอกจากนี้เฉินเกอก็กลับไปแล้ว

เมื่อกลับไปถึง ได้ยินเสียงเชียร์ดีใจจากข้างใน

“พี่หนานก็คือพี่หนาน นี่มันยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว บริจาคไปมากขนาดนี้! สามหมื่นยวนพอดี!”

หลายคนตะโกนลั่น

เหตุผลก็คือเช้านี้ตอนมาโรงเรียน หลินเซิ่งหนานเห็นว่ามหาลัยมีการร่วมบริจาค เขาจึงบริจาค

เดิมทีมันไม่มีอะไร และเธอก็ไม่อยากจะพูด แต่เมื่อกี้เธอคุยกับเพื่อนของเธอ ไม่ระวังพูดพลั้งปากออกไป

ทุกคนในชั้นเรียนต่างอุทาน

คุณรู้ไหม นักศึกษาวิทยาลัย สามารถบริจาคสามหมื่นยวน มันก็เหลือเชื่อแล้ว

สวี่หยางหยางยิ้มอย่างมีความสุข โดยบอกว่าเธอบริจาคเพียงหนึ่งพันหยวน

นักศึกษาส่วนใหญ่ ต่างบริจาคเพียงเล็กน้อยและบางคนไม่ได้บริจาค

แต่ก็ไม่เป็นไร.

“ใช่แล้ว พี่เฟยบอกว่าเขาจะมาเรียนวันนี้ ทำไมยังมาไม่ถึงล่ะ? เขาเพิ่งกลับมาจากการแข่งขันเทควันโด และได้รับรางวัล

รองชนะเลิศ!”

สวี่หยางหยางมองไปที่ทางเข้าประตู

“โอ้ เวลาเพียงเล็กน้อยยังรอไม่ไหว!”

หลินเซิ่งหนานพูดติดตลก

“ฮึ่ม ฉันก็หวังว่าพี่เฟยจะกลับมาเร็วๆ เดี๋ยวคนบางคนจะคิดว่าตัวเองเก่ง!”

สวี่หยางหยาง เหลือบมองไปที่เฉินเกอ

ขณะนี้ ผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามา

“พี่เฟย!”

“พี่เฟยมาแล้ว!”

นักเรียนทั้งชั้นโห่ร้องอย่างตื่นเต้น

“พี่เหลียงเฟย นายเพิ่งมา เกือบจะสายแล้ว!”

สวี่หยางหยางยืนขึ้นอย่างตื่นเต้น และพูดกับเหลียงเฟย

“ใช่แล้ว เมื่อกี้อยู่ชั้นล่าง ถูกผู้หญิงที่รับบริจาคเงินขวางไว้ ดังนั้น เลยขึ้นมาช้าไปหน่อย!”

เหลียงเฟยส่ายหัวและยิ้มแหย่ๆ

จากนั้นเขาก็เหลือบมองเฉินเกอซึ่งกำลังนั่งที่นั่งเดิมของเขา จากนั้นก็นั่งลงที่โต๊ะข้างๆสวี่หยางหยาง

“อ๊ะ? เหลียงเฟยนายบริจาคด้วยเหรอ?”

หลินเซิ่งหนานพูดด้วยรอยยิ้ม

เหลียงเฟยพยักหน้า

เหลียงเฟย รูปร่างสูง ผอมและหล่อ ฐานะครอบครัวก็ดีที่สุดในชั้นเรียน

ควบคู่ไปกับความสามารถในการเล่นกีฬาที่ยอดเยี่ยม เขาจึงเป็นดาวเด่นในชั้นเรียน

“พี่เฟย นายบริจาคเท่าไหร่? ฉันได้ยินมาว่าจะมีพิธีขอบคุณ สำหรับคนที่บริจาคมาก จะปรากฏตัวบนเวที!”

สวี่หยางหยางพูดด้วยความเทิดทูน

“ฉันเหรอ เพิ่งบริจาคนิดหนึ่ง สำหรับงานพิธีอะไรนั่น ฉันไม่ได้คิดเรื่องนี้!”

เหลียงเฟยส่ายหัวไม่พูดต่อ

ทำไมทุกคนถึงสนใจสิ่งเหล่านี้?

“อ๊ะ? พี่เฟยอย่าแกล้งพวกเราเลย นิดหนึ่งนี่เท่าไหร่?

ผู้หญิงหลายคนถามด้วยความอยากรู้ พวกผู้ชายก็อยากรู้อย่างใจจดใจจ่อ

“ฉันบริจาคหนึ่งแสน!”

ในที่สุดเหลียงเฟยก็ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากพูดออกไป

ตูม!

หลังจากนั้น ทั้งชั้นเรียนก็เงียบลง

จากนั้น ก็มีเสียงกระหึ่ม

หนึ่งแสน!!!!

โอ้พระเจ้า!

“พี่เฟยนายบริจาคหนึ่งแสนเหรอ? อ๊ะ!”

ผู้หญิงหลายคนอดใจไม่ได้ ตะโกนออกมา

ใช่ บริจาคมากขนาดนี้ ทำให้พวกเขาช็อกมากจริงๆ

สำหรับสวี่หยางหยางรู้สึกตื่นเต้นมากจนไม่รู้จะพูดอะไร

“พี่เฟย ฉันรักนายมาก นายทำได้ดีมาก!”

สวี่หยางหยางพูดด้วยความเทิดทูน