ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 358

บทที่358 ร่วมบริจาค

เฉินเกอออกไปกับเฉินจุนเหวิน

“แม่งเอ๋ย เฉินเกอมาเล่นที่ฉู่ชวน หรือ นายมาทำอะไรที่มหาวิทยาลัยฉู่ชวน?

“ฉันมาที่นี่เพื่อเรียน แล้วนายล่ะ มาทำอะไรที่มหาวิทยาลัยฉู่ชวน?

เฉินเกอถาม

คนสองคน ก็ไม่เคยมีเรื่องโกรธแค้นกัน เฉินจุนเหวินไม่ชอบเฉินเกอ แน่นอน เฉินเกอก็ไม่จำเป็นต้องชอบเฉินจุนเหวิน

“นี่คือสิ่งที่ฉันจะพูด พูดความจริงกับนาย ครั้งนี้ที่มา ไม่ใช่แค่ฉัน ยังมีหุ้ยหมิ่นมาด้วย ส่วนเรื่องอะไรนั้น มันเป็นความลับ ฉัน

ขอเตือนนาย ต่อไปปิดปากให้สนิท อย่าเอาเรื่องฐานะตัวตนของพวกเราไปบอกคนอื่น มิฉะนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือนนาย!”

หลังจากเตือนเฉินเกอเรียบร้อย เฉินจุนเหวินก็หันตัวจากไป

นี่คงจะเป็นภารกิจของพวกเขา?

ภารกิจของพวกเขาคืออะไร เฉินเกอไม่อยากรู้และไม่กังวล

ก็แค่ส่ายหัวและยิ้มที่แหย่ๆ เฉินเกอก็กลับไป

“พี่ชายคนนี้ ตอนนี้พวกเรากำลังรับบริจาคเงินการกุศล คุณอยากบริจาคไหม บริจาคมากหรือน้อยไม่สำคัญ! พวกเราจะ

โอนเงินให้เด็กๆที่อยู่บนภูเขาที่ด้อยโอกาสเรียน เพื่อให้ทุกคนได้เรียนหนังสือ!”

ในขณะนี้ ผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งดึงตัวเฉินเกออย่างเขินอาย

เธอคงจะเป็นเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบเงินบริจาค

เมื่อถูกขวาง เฉินเกอเกรงใจก็เลยบริจาค

เพราะนี่ก็เป็นสิ่งที่มีความหมายมากเช่นเดียวกัน เหมือนโรงเรียนประถมแห่งหนึ่งที่ฉันสร้างขึ้น

เฉินเกอพยักหน้า

“คุณ ต้องการบริจาคเท่าไหร่?”

เจ้าหน้าที่ผู้หญิงที่รับผิดชอบทุกคนลุกขึ้นยืน และมองเฉินเกอด้วยรอยยิ้ม

“ห้าหมื่น!”

เฉินเกอยิ้ม

“ห๊ะ? อะไรนะ? ห้าหมื่น?”

ผู้หญิงหลายคนต่างตกตะลึง

เพราะกิจกรรมรับบริจาคของมหาวิทยาลัยเป็นเรื่องปกติ เกือบทุกมหาลัยก็มี และผู้ที่ได้รับความช่วยเหลือคือนักเรียนบน

ภูเขาที่ยากจน

ดังนั้นทุกครั้งที่มีกิจกรรมแบบนี้ ในมหาลัยจึงมีคนมาบริจาคมากมาย

ส่วนใหญ่จะบริจาคสิบหยวน หรือห้าหกหยวน เงินก็ไม่มาก เน้นเรื่องจิตใจดี

แต่ว่า ห้าหมื่น……

พวกเขารวบรวมเงินบริจาคมาครึ่งเดือนแล้ว และนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นคนที่ใจกว้างเช่นนี้

“คุณ คุณต้องการบริจาคห้าหมื่นจริงๆหรือ?”

พวกเขาทั้งหมดรู้สึกไม่อยากเชื่อ

เฉินเกอยิ้มแหย่ๆ จากนั้นหยิบการ์ดออกมา รูดการ์ดดีกว่า

ในขณะนี้เฉินเกอกดเลขศูนย์ 5 ตัว และบริจาคเลย

“ห้าแสนหยวนเข้าบัญชี!”

เครื่องรูดมีเสียงโลหะกลดังขึ้น

“อ๊ะ?” พนักงานทุกคนอ้าปากค้าง

“โอ๊ะ เฉินเกอก็แกล้งทำเป็นสะดุ้ง

เดิมทีเฉินเกอต้องการบริจาคห้าแสนหยวน ขอให้เป็นงานการกุศลเขาก็จะเข้าร่วมกิจกรรมตลอด ไม่ได้บริจาคน้อย

แต่อยู่ในมหาลัย เขาไม่ต้องการทำให้มันเรื่องใหญ่

เลยบริจาคน้อยลงหน่อย

แต่คาดไม่ถึง กดศูนย์มากไปหนึ่งตัว

บริจาคไปห้าแสน

เป็นเพราะในสมองเฉินเกอคิดเกี่ยวกับเรื่องของฟางเจี่่ยนนันเลยไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้

“คุณ บริจาคมากเกินไป ฉันจะดำเนินการตามขั้นตอนให้คุณทันที และส่งเงินที่เกินคืนให้คุณ เย็นนี้คุณไปที่สำนักงานกับ

พวกเราได้ไหม? ต้องเจ้าตัวเซ็นชื่อเองเท่านั้น ถึงสามารถคืนเงินได้!”

เจ้าหน้าที่ตกใจมาก เลยรีบพูด

“มันยุ่งยากขนาดนี้ ช่างมันเถอะ ห้าแสนก็ห้าแสน!”

เฉินเกอส่ายหัว อย่างไรก็ตามสำหรับเขาห้าแสนกับห้าหมื่นแตกต่างระหว่างตัวเลขหนึ่งเท่านั้น และไม่มีความหมายอื่นใดๆ

“ถ้าเช่นนั้น คุณบอกคณะที่เรียนชั้นเรียนและชื่อของคุณ!”

พนักงานรับผิดชอบต่างเทิดทูนเขามาก

เฉินเกอเขียนคณะเรียนและชั้นเรียน และเมื่อเขากำลังจะเขียนชื่อของหวางเสี่ยวหัว ทันใดนั้น ชายและหญิงสองสามคนก็มา

รวมตัวกันเดินเข้ามา ถือกล้องถ่ายรูปและอุปกรณ์ต่างๆเข้ามา

น่าจะเป็นนักข่าวจากการกุศล

คงจะจะได้ข่าวสารเกี่ยวกับที่เฉินเกอบริจาคเงินห้าแสนหยวน และมาสัมภาษณ์

เฉินเกอตกใจรีบโยนปากกาทิ้ง

“อย่าอย่า ฉันขอแค่ข้อเดียว อย่าเปิดเผยตัวฉัน!”