ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 360

บทที่360 เป็นเขา

นักศึกษาคนนี้มาจากคณะวิชาเศรษฐศาสตร์และการจัดการชั้นปีที่3 บริจาคเงินห้าแสนหยวน!”

พิธีกรกล่าวอย่างตื่นเต้น

“อ๊ะ!!!”

ทุกคนในสถานที่หอประชุมยิ่งเสียงดังกระหึ่ม

ห้าแสนเหรอ!

ฉันคิดว่าเหลียงเฟยบริจาคหนึ่งแสนก็มากพอแล้ว และนางในฝันอีกทั้งสอง ยอดก็ทะลุเป้าแล้ว

แต่ว่า มีคนบริจาคถึงห้าแสนจริงหรือ?

คราวนี้ แม้แต่ผู้นำของมหาลัยที่นั่งอยู่ด้านหน้าการประชุม ยังยืนปรบมือด้วยความตกใจ

บนเวที เฉินจุนเหวินหูฮุ่ยหมินและคนอื่นๆ หันมามองเหลียงเฟยและหลินเซิ่งหนานที่อยู่ชั้น3

หลินเซิ่งหนานและเหลียงเฟยก็ตกตะลึงเช่นกัน มีใครบางคนในห้องเรียนของพวกเขาบริจาคห้าแสนหยวน?

“หยางหยาง เธอได้ยินไหม มันเป็นห้องสามของเรา คนในห้องสามของเราบริจาคห้าแสนหยวน!”

ในขณะนี้ผู้หญิงในห้องเรียน 3 ตะโกนเรียกสวี่หยางหยาง

“ฉันได้ยินแล้ว แต่ว่า เป็นใครกัน?”

สวี่หยางหยางก็ตื่นเต้นเช่นกัน

เงินห้าแสน แม้จะเป็นครอบครัวที่ร่ำรวย ก็ไม่ใช่เงินจำนวนน้อย!

ตอนนี้ความรู้สึกกระตือรือร้น!

แม้แต่ฟางเจี่่ยนนันกับฟางหยีต่างมองหน้ากัน

ผู้หญิงสองคนนี้ ปกติอยู่ในห้อง หรือเข้าเรียนด้วยกัน พวกเธอไม่พูดอะไรเลย และไม่คลุกคลีสื่อสารกับเพื่อนร่วมชั้น

แต่ว่า ทุกคนที่เรียนด้วยกันในห้องพวกเธอรู้จักและเข้าใจตัวตนเป็นอย่างดี

ตัวอย่างเช่นตาอ้วนหวังแม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยคลุกคลี แต่ว่าฟางเจี่่ยนนันกับฟางหยีต่างก็มองว่าเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียน

และยังช่วยเหลือเขาได้มาก พ่อของเขาเป็นไกด์เถื่อน และมีปัญหามากมาย แต่ทำไมช่วงหลังเขาไม่ค่อยมีปัญหามาก?

ก็เป็นเพราะฟางเจี่่ยนนันช่วยเหลือเพื่อนร่วมชั้นของเธอ

ดังนั้นเธอจึงรู้รายละเอียดของเพื่อนร่วมชั้น ห้อง3มีคนบริจาคถึงห้าแสนได้ยังไง?

“เหลียงเฟย หลินเซิ่งหนาน พวกนายสองคนอยู่ชั้น3เหมือนกัน ดูเหมือนว่าเศรษฐีร่ำรวยคนนี้จะเป็นเพื่อนร่วมชั้นคุณ?”

ในเวลานี้พิธีกรมองไปที่เหลียงเฟยและหลินเซิ่งหนาน

“แต่ว่าในห้องเรียนเรา น่าจะไม่มีใครสามารถบริจาคได้มากขนาดนี้ใช่ไหม?”

หลินเซิ่งหนานพูดกับเหลียงเฟย

“หรือว่า พ่อฉันเป็นคนบริจาคให้? เมื่อเช้าตอนที่ฉันมาเรียน พ่อบอกว่ามีกิจกรรมรับบริจาคเงินที่มหาลัย”

เหลียงเฟยตื่นเต้นขึ้นมาทันที

“อ๊ะ?”

ทันใดนั้นทุกคนต่างพากันเงียบ มองดูเหลียงเฟยอย่างนิ่ง ๆ

หูฮุ่ยหมินก็มองเช่นกัน

เพราะก่อนที่จะมามหาลัยนี้ เธอได้สอบถามเกี่ยวกับคนที่มีชื่อเสียงในคณะวิชาเศรษฐศาสตร์และการจัดการ

หวางเจี้ยนอยู่รุ่นที่แล้ว รุ่นนี้ก็คือเหลียงเฟย ตามมาด้วยหลี่เหวินเทา

ภูมิหลังของครอบครัวดีมาก

“ถ้าอย่างนั้นก็โทรหาที่บ้านเพื่อยืนยัน?”

หูฮุ่ยหมินให้คำแนะนำ

“ใช่แล้ว โทรยืนยันหน่อย!”

ผู้นำมหาลัยหลายคนที่อยู่หน้าเวทีพูด

เหลียงเฟยเริ่มโทร

ในเวลานี้ อาจารย์ก็วิ่งไปที่ชั้นเรียนด้วยท่าทางตื่นเต้น

“น้ำแร่ที่พวกเรายกมาอยู่ไหน ยกเข้ามาเลย?”

อาจารย์พูดกับสวี่หยางหยางอย่างรีบร้อน

“โอ้ ฉันมัวแต่ดีใจ ลืมไปเลย!”

สวี่หยางหยางตบหัวและพูด

“เราต้องหาเพื่อนร่วมชั้นหกคน เพื่อนำน้ำแร่มาที่สถานที่จัดงาน หึ ตาอ้วนหวังกับเฉินเกออยู่ที่ไหน?”

ตาอ้วนหวังมองไปรอบ ๆ

มีคนชี้ไปที่เฉินเกอที่นั่งอยู่ด้านท้าย

“พวกเขาหลบอยู่ที่นั่น!”

ผู้หญิงบางคนพูดว่า

“หึ เฉินเกอหวางเสี่ยวหัว ฉันให้พวกนายยกน้ำแร่ พวกนายไม่ยก ฉันไปหาเพื่อนร่วมชั้นอื่นมาช่วยยก ตอนนี้ล่ะ ฉันหาเพื่อน

อีกสี่คนร่วมมือกับนาย พวกนายหกคนยกน้ำแร่เข้ามาได้หรือยัง? จะบ้า ทำอะไรกันอยู่ ทำไมเป็นคนขี้เกียจอย่างนี้!”

ตาเหลือกใส่เฉินเกอกับหวางเสี่ยวหัวอย่างดูถูกเหยียดหยาม สวี่หยางหยางเรียกเพื่อนร่วมชั้นอีกสี่คนมารอเฉินเกอและ หวางเสี่ยวหัว

คนอย่างสวี่หยางหยาง สมัยก่อนเฉินเกอก็เคยพบเพื่อนร่วมชั้นเช่นนี้

เหมือนกับว่าผู้ชายทั่วโลกไม่ดีเท่าผู้ชายที่เธอชอบ ดังนั้นในสายตาเธอจึงเห็นเฉพาะผู้ชายที่เธอชอบ ส่วนคนอื่นๆ เธอไม่ถูก

ชะตาเลย