ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 364

บทที่364 บังเอิญพบกันที่ศูนย์พ่อค้าจีน

หูฮุ่ยหมินเห็นเฉินเกอไม่ได้สนใจตัวเอง จึงตะโกนเรียกเฉินเกอในตอนนั้นด้วยความร้อนใจ

หมายความว่าอย่างไรกัน มองเห็นแต่ทำเหมือนกับไม่เห็น

“อะไร?”

เฉินเกอเองก็มีอารมณ์ที่ดูซับซ้อนกับหูฮุ่ยหมินเช่นกัน ทางที่ดีที่สุดทำเป็นไม่สนใจเสียเลย และเข้าใจว่าตัวเองร่ำรวยแล้ว ในใจของเธอนั้นก็รู้สึกไม่สมดุลเช่นกัน

แล้วก็ไม่มีอะไรจะต้องคุยกับเรื่องที่ไม่น่าสนใจเรื่องนี้ด้วย

“นายมีเงินแล้วไม่ใช่หรือ เหอะๆ ไม่คิดว่าจะแกล้งทำมาเป็นไม่รู้จักฉันนะ ฉันหานายไม่มีอะไรหรอก ก็แค่อยากจะรู้ว่าเงินของนายนั้นได้มายังไง?”

หูฮุ่ยหมินมองเฉินเกอพลางเอ่ยถาม

“ขอโทษนะ นี่มันเรื่องส่วนตัวของฉัน!”

เฉินเกอเอ่ยขึ้นมาอย่างเย็นชา

“นี่อย่างนายมีเรื่องส่วนตัวแล้วหรือ เหอะๆ มีเงินก็ไม่เหมือนเดิมแล้วสินะ ดูคุณธรรมเมื่อก่อนของนาย และคุณธรรมตอนนี้ของนาย จะบอกให้นะเฉินเกอ อย่างมากนายก็เป็นเพียงแค่พวกที่ร่ำรวยได้เพียงแค่ชั่วข้ามคืนเท่านั้นแหล่ะเข้าใจไหม? อีกทั้งสติปัญญาของพวกที่ร่ำรวยชั่วข้ามคืนก็รุนแรงเกินไปด้วยนะ! จริงๆ นายเองก็ยังขาดวุฒิภาวะและความสุขุมเหมือนพวกหวางเจี้ยนพวกนั้นนะ! ”

หูฮุ่ยหมินเอ่ยพูดขึ้น

“แล้วแต่เธอจะพูดยังไงก็แล้วกันนะ ฉันกับเสี่ยวหัวต้องไปที่บริษัทเปิดใหม่ก่อน ขอตัวแล้วกัน!”

เฉินเกอยิ้มพลางส่ายหน้า

ถึงอย่างไรนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ตัวเขาเองถูกคนอื่นพูดใส่แบบนี้ แต่อยากจะพูดอะไรก็พูดไปแล้วกัน ตัวเขาเองก็ขี้เกียจที่จะอธิบายแล้วเหมือนกัน

“เปิดบริษัท? นายจะเปิดบริษัทใหม่อย่างนั้นหรือ?”

ไม่รู้ทำไม มองเห็นเฉินเกอที่ก้าวไปได้ดีทีละก้าวๆแบบนี้แล้ว ในใจของหูฮุ่ยหมินรู้สึกไม่สบอารมณ์มากเสียจริงๆ

“ใช่แล้ว พี่เฉินลงทุน พวกเราร่วมกันเปิดบริษัทท่องเที่ยว!”

หวางเสี่ยวหัวครั้งนี้เอ่ยพูดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ

หลังจากนั้นก็เดินเข้าไปกับเฉินเกอ

จริงๆแล้ว เมื่อวานตอนบ่าย เฉินเกอก็โทรหาตัวเองเพื่อพูดเรื่องนี้แล้ว

คุณย่าของเขานั้นช่วงนี้สุขภาพค่อนข้างแย่ และเรื่องของความรู้สึกนั้นก็ไม่ราบรื่น จริงๆแล้วหวางเสี่ยวหัวนั้นรู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก และพี่เฉินนั้นก็หาเงินทุนได้ทันเวลา ทำให้หวางเสี่ยวหัวผ่านวิกฤตทั้งหมดได้

ดังนั้นตอนนี้ ราวกับว่าหวางเสี่ยวหัวกำลังฝันอยู่ อยากที่จะร้องเรียกชื่อของพี่เฉิน พี่เฉิน พี่เฉิน เรียกเสียจนสนิทกันยิ่งกว่าพี่ชายแท้ๆเสียอีก

มองเบื้องหลังของทั้งสองคนนั้น

“ไม่รู้จริงๆว่านายนั่นโชคดีอะไรขนาดนี้กัน!”

เฉินจุนเหวินเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าไม่พอใจ

“ใครจะไปรู้ล่ะ แต่แม้แต่คนแบบเฉินเกอนี่จะเปิดบริษัทแล้ว อีกทั้งเขายังลงมือให้ดูใหญ่โตหรูหราอีกด้วยนะ!”

หูฮุ่ยหมินกระทืบเท้าอย่างร้อนรน ให้ได้ชัดว่าไม่มีทางอื่นแล้ว

“หือ มองดูเขาทำไปนั่นแหล่ะ รอจนเขาใช้เงินไปจนหมดแล้ว ดูว่าเขาจะยังมีอะไรอีก!”

เฉินจุนเหวินเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ แล้วหลังจากนั้นจึงเอ่ยขึ้นว่า : “ไม่ต้องนึกถึงเฉินเกอนั่นแล้ว ไปกันเถอะ วันนี้ในมหาวิทยาลัยมีการแข่งขันเทควันโด กิจกรรมในมหาวิทยาลัยทั้งหมด มีแค่การแข่งขันนี้แหล่ะที่ฉันสนใจ!”

หูฮุ่ยหมินเอ่ยขึ้น : “ใช่สิ ก่อนหน้านี้ที่โรงเรียนตำรวจ นายก็เคยชนะการแข่งเทควันโดระดับมัธยมปลายของมณฑลเจียงหนานมาแล้วนี่ นายก็สามารถจะวิจารณ์คนใหม่ๆได้ใช่ไหม?”

ทั้งสองคนพูดกันไปพลาง และเดินเข้าไปพลาง

ส่วนทางด้านเฉินเกอและหวางเสี่ยวหัวนั้นหลังจากที่ไปรายงานตัวในห้องเรียนแล้วนั้น เนื่องจากว่าวันนี้ตอนช่วงสายมีวิชาที่ต้องใช้ความคิด ดังนั้นทั้งสองคนก็เลยพากันลาเสียเลย

เฉินเกอช่วยเหลือหวางเสี่ยวหัว ประการแรกเป็นเพราะในตัวของหวางเสี่ยวหัวนั้น มีเงาของตัวเองอยู่ไม่มากก็น้อย ช่วงเวลานี้ เฉินเกอเองก็เห็นหวางเสี่ยวหัวเป็นพี่น้องมาโดยตลอด

เขาไม่ราบรื่นตรงไหน ตัวเองก็จะช่วยเหลือเขา หรือจะช่วยอีกครั้ง ก็เป็นเรื่องเล็กน้อยไม่มีอะไรอยู่แล้ว

ประการที่สอง หวางเสี่ยวหัวคนนี้เป็นคนที่กตัญญูมาก กตัญญูต่อพ่อแม่ของเขา คุณปู่คุณย่าของเขา

ตรงนี้ทำให้เฉินเกอเองก็รู้สึกว่าหวางเสี่ยวหัวเป็นคนดี และก็ยอมที่จะสนับสนุนเขาด้วยเช่นกัน

ดังนั้นจึงมีความคิดที่จะเปิดบริษัทท่องเที่ยวร่วมกัน

เรื่องแรกก็คือการเลือกสถานที่ตั้งบริษัท