ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 367

บทที่367 ความโมโหของสวี่หยางหยาง

และเฉินจุนเหวินเองก็เห็นเหลียงเฟยแล้วเช่นกัน

ดวงตากระตุกขึ้นมาเล็กน้อย

ขณะนั้นทั้งสองคนก็เดินไปด้วยกัน

“นายคือเฉินจุนเหวินแชมป์เทควันโดรุ่นเยาวชนแห่งมณฑลเจียงหนาน? ปีที่แล้วตอนที่ไปร่วมการแข่งขันทั่วประเทศ ฉันเห็นนายแข่ง!”

ดวงตาของเหลียงเฟยแสดงความนับถือออกมา

“ฉันเองก็รู้จักนาย การแข่งขันระดับเยาวชนของมณฑลฉู่ชวน นายได้รับรางวัลรองชนะเลิศของรุ่นนี้ แชมป์ของปีนี้เอาชนะนายไปได้อย่างหวุดหวิด!”

เฉินจุนเหวินเองก็รู้สึกประหลาดใจกว่าเป็นเท่าตัว

ทั้งสองคนล้วนแต่เป็นบุคคลที่ทางผู้จัดงานได้เชิญให้มาทำการแสดง

และการสนทนาของทั้งสองคนนั้น ก็เป็นที่ดึงดูดความสนใจของผู้เล่นเทควันโดและผู้ชมที่อยู่ในสนามนั้นอย่างเห็นได้ชัด

ต่างก็พากันมองมาทางพวกเขาทั้งสองคน

“ใช่ นายเองก็ได้รับการจัดอันดับชื่ออยู่เป็นอันดับสูงอยู่นี่ของการแข่งขันระดับประเทศ แต่ฉันเองก็หวังมาตลอด ว่าจะได้เล่นกับนายบ้าง วันนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นโอกาสที่ดีสินะ!”

เหลียงเฟยมองไปยังเฉินจุนเหวินพลางเอ่ยขึ้น แววตานั้นเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ปะทะกันอย่างรุนแรง

ส่วนหูฮุ่ยหมินนั้นกลับมองไปยังเฉินจุนเหวินแล้วหัวเราะออกมา

ด้วยความรู้สึกพอใจ

ใช่ เฉินจุนเหวินเก่งมากก็จริง ไม่ว่าจะเป็นความสามารถในการต่อสู้ของเฉินจุนเหวิน พูดง่ายๆก็คือชื่อเสียงของเขาในวงการเทควันโดนี้แข็งแกร่งมากเหลือเกิน

และนี่เองก็เป็นสาเหตุที่ว่าทำไมหูฮุ่ยหมินถึงเลื่อมใสในตัวของเฉินจุนเหวิน

“เอาสิ วันนี้เป็นโอกาสดีจริงๆ!”

เฉินจุนเหวินส่ายหน้าพลางฝืนยิ้มแล้วเอ่ยพูดขึ้น

และข้อเสนอของทั้งสองคนนี้ทางฝ่ายผู้จัดงานก็รับไปอย่างรวดเร็ว

การดวลฝีมือกันของผู้ที่มีฝีมือทั้งสองคนนี้ ในขณะเดียวกันก็นับว่าเป็นไฮไลท์ของกิจกรรมในครั้งนี้อีกด้วย

แชมป์มณฑลเจียงหนาน ปะทะ รองชนะเลิศของมณฑลฉู่ชวน ดูแล้วเป็นที่น่าจับตามองยิ่งนัก

แม้แต่ผู้ที่ได้รับการคัดเลือกในการแข่งขันเทควันโดจำนวนไม่น้อยก็รู้สึกตื่นเต้นด้วยเช่นกัน และในขณะเดียวกันก็เป็นการปลุกเร้า การแข่งขันในตอนนั้น ให้เป็นการทุ่มเทอย่างสุดความสามารถ

“พี่เฉินๆ รีบดูสิ นั่นใคร!?”

และในตอนที่เฉินเกอกำลังดูการแข่งขันอย่างออกรสนั้น จู่ๆเจ้าอ้วนก็ทุบมาที่แขนของเฉินเกอ

เฉินเกอมองตามทิศทางของนิ้วเจ้าอ้วนที่ชี้ไป

แล้วก็เห็นว่า บนอัฒจันทร์ทางอีกด้านหนึ่งนั้น ไม่รู้ว่ามีร่างที่สวยงามทั้งสองร่างนั้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ พวกเธอกำลังดูการแข่งขันด้วยเช่นกัน

และนั่นก็คือฟางเจี่่ยนนันกับฟางหยีนั่นเอง

“พวกเธอก็มาหรือ?”

เฉินเกอรู้สึกประหลาดใจ

ผู้หญิงทั้งสองคนนี้เป็นแบบนี้ตลอด ไปที่ไหนก็จะนั่งอยู่ตรงตำแหน่งมุมทางด้านหนึ่งแบบนี้ แล้วก็จะไม่มีปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้างด้วยเช่นกัน

และเฉินเกอก็มองไปยังพวกเธอ ดูเหมือนว่าฟางเจี่่ยนนันจะรู้ตัว จึงมองมาทางเฉินเกอ

ทั้งสองคนสบตากัน

ฟางเจี่่ยนนันขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย แล้วเลื่อนสายตาตัวเองออกไป

เฉินเกอเองก็ไม่ได้มองเธอต่อ

“พี่เฉิน ฉันไม่รู้ว่านายรู้หรือเปล่า?”

“อะไร?”

“เทพธิดาสองคนนั้นแอบมองนายด้วยแหล่ะ โดยเฉพาะฟางหยี สองวันก่อนตอนที่เรียนอยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะแอบพูดกับฟางเจี่่ยนนัน แต่ฉันมองออก ว่าหางตาของฟางหยีนั้นชำเลืองมองนายอยู่บ่อยๆ!”

“ยังมีอีก สองวันมานี้ไม่ใช่ว่าสวี่หยางหยางหาเรื่องนายตลอดใช่ไหม ตอนที่นายทะเลาะกับเธอ ฟางเจี่่ยนนันกับฟางหยีก็มองนายเหมือนกันนะ! แล้วเมื่อกี้อีก ฉันยังเห็นฟางเจี่่ยนนันกับฟางหยีมองมาทางนายด้วย พี่เฉิน ไม่ใช่ว่าเธอสองคนนั้นจะชอบนายหรอกใช่ไหม?” เจ้าอ้วนเอ่ยพูดอย่างวิเคราะห์

“ไร้สาระ จะเป็นไปได้ยังไง!”

เฉินเกอส่ายหน้าพลางยิ้มออกมา

แต่ตอนนี้ เจ้าอ้วนเองก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเช่นกัน

เนื่องจากตอนนี้บนเวทีแข่ง ฉินหน่วนได้ลงสนามเริ่มการแข่งขันแล้ว

เจ้าอ้วนจ้องมองไปยังฉินหน่วน

ถึงแม้จะมองออก ว่าเมื่อช่วงสายๆวันนี้เจ้าอ้วนจะทำเป็นเย็นชากับฉินหน่วน

แต่ความจริงแล้ว ในใจของเจ้าอ้วนก็มีความรู้สึกต่อฉินหน่วนอยู่มากเช่นกัน

เหมือนกับตัวเองกับหยางเสว่ ที่ตอนแรกถึงแม้ว่าจะเกลียดเธอ แต่ตอนที่เธอพบกับอันตราย จะให้ตัวเองยืนดูเฉยๆ ก็ทำไม่ได้จริงๆ

ปึง!

สู้กันได้ประมาณเจ็ดแปดนาที

ฉินหน่วนยังไม่ทันระวังก็แพ้แล้ว เธอถูกเตะออกนอกสนาม แล้วล้มลงตรงจุดที่ไม่ไกลไปจากเฉินเกอและเจ้าอ้วนพอดี

ส่วนฉินหน่วนนั้นก็จับหน้าอกตัวเอง กัดริมฝีปากตัวเองเล็กน้อยแล้วมองมายังหวางเสี่ยวหัว เห็นว่าหวางเสี่ยวหัวไม่สนใจตัวเองนั้น ใบหน้าของเธอจึงปรากฏถึงความผิดหวังออกมา

เหมือนกับว่าตัวเองกำลังสูญเสียอะไรไปอย่างไรอย่างนั้น

เวลาผ่านไปทุกๆนาที