ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 382

บทที่ 382 แผนการร้าย

“ไปเถอะๆ มีอะไรไม่เหมาะสมตรงไหน!”

ฟางหยีลากเฉินเกอตรงออกมาจากห้อง

เฉินเกอก็อยากรู้เหมือนกันว่าฟางหยีต้องการอะไรจากเขา?

หลังจากเข้าไปในห้อง

ฟางหยีทำมือให้เฉินเกอเงียบๆ

“ฟางหยี เธอกลับมาแล้วเหรอ？”

ในขณะเดียวกัน เสียงของฟางเจี่่ยนนันก็ดังขึ้นมาจากห้องน้ำ

หลังจากนั้นฟางเจี่่ยนนันก็เปิดประตูออกมาจากห้องน้ำทันที

ต่อมา เฉินเกอก็ต้องตกตะลึง

เห็นผมดำยาวสลวยของฟางเจี่่ยนนันที่ตอนนี้สวมชุดนอนแค่ท่อนบน

ขากลมกลึงที่ขาวดั่งหิมะไม่มีอะไรปกปิด

เห็นได้ชัดว่าเธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จและกำลังคุยกับฟางหยีในขณะที่เอาผ้าขนหนูเช็ดผมไปด้วย

“อ๊ะ！”

และเมื่อเห็นเฉินเกอที่นึกไม่ถึงว่าจะยืนอยู่ในห้อง กำลังจ้องมองมาที่ตัวเอง

ใบหน้าสวยของฟางเจี่่ยนนันก็แดงระเรื่อ เธอก็รีบกลับไปหลบในห้องน้ำ

ใช่แล้ว ตั้งแต่เด็กจนโต ฟางเจี่่ยนนันไม่เคยยืนต่อหน้าผู้ชายแบบนี้

ที่จริงแล้วฟางเจี่่ยนนันคิดอยู่เสมอว่าเรื่องรักๆใคร่ๆหรือเรื่องกุ๊กกิ๊กๆแบบนั้นเป็นสิ่งที่เพ้อฝัน

เพราะว่าเธอไม่ได้คบค้าสมาคมกับหนุ่มๆมากนัก

ตอนนี้เธอเหมือนกับกวางน้อยที่สติหลุด ซ่อนตัวอยู่ในห้องน้ำกับหัวใจของเธอเต้นแรงไม่หยุด

“ฟางหยีทำไมเธอถึงพาเขามาที่ห้องของฉัน！”

เสียงตะโกนด้วยความอับอายและความโกรธของฟางเจี่่ยนนันดังมาจากในห้องน้ำ

“ฮ่าฮ่าฮ่า! แน่นอน ไม่อย่างนั้นเฉินเกอจะช่วยพวกเราได้อย่างไร!"

แม้ว่าฉากนี้จะต่างจากที่ฉันคาดไปมาก แต่เป็นแบบก็ไม่เลวเลยทีเดียว!

ตามความคิดของฟางหยี เฉินเกอควรจะเจอฟางเจี่่ยนนันอาบน้ำอยู่พอดีถึงจะถูก

และถึงแม้จะรู้ว่าบางครั้งฟางหยีจะทำอะไรไม่คิด แต่ฟางเจี่่ยนนันก็ไม่เคยคิดว่าฟางหยีจะทำเรื่องตลกแบบนี้

“เฮ้ๆหยุดวุ่นวายได้แล้ว เฉินเกอ ที่เรียกนายเรามีเรื่องที่จะขอให้คุณช่วยจริงๆ เพื่อนร่วมชั้นของพวกเราทั้งสองคน มีเพียงนายเท่านั้นที่สามารถช่วยเราได้!”

ฟางหยีพูด

ในขณะเดียวกัน ฟางเจี่่ยนนันก็ได้เปลี่ยนเป็นชุดกระโปรงยาวและเดินออกมาจากห้องน้ำ

หลังจากมองไปที่ฟางหยีอย่างโกรธแค้นแล้วเธอก็มองไปที่เฉินเกอด้วยความขมขื่นใจเล็กน้อย

เฉินเกอก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน

เขาแตะปลายจมูกแล้วพูดว่า “มีเรื่องอะไรเหรอ？”

“ที่จริงแล้วมันง่ายมาก เรากะว่าจะให้นายไปหาของบางอย่างแทนพวกเรา!”

ฟางหยีพูดต่อว่า “สำหรับนายมันไม่น่าจะยาก และอย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเมื่อกี้นายเห็นอะไร ถ้านายช่วยได้แต่ไม่ยอมช่วยเรา นายไม่ละอายใจต่อเจี่่ยนนันเหรอ!”

“ฟางหยี คุณพูดเหลวไหลอะไร！”

ฟางเจี่่ยนนันไม่รู้จะพูดว่ายังไงดี

เฉินเกอยิ้มเจื่อนๆออกมา

พูดตามตรง เฉินเกอตั้งใจจะช่วยทั้งสองพี่น้องอยู่แล้วจริงๆ

นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่จะได้ใกล้ชิดกับพวกเธอทั้งสองคน และคนรับใช้ของฟางเมิ่งซินคนนั้น ตอนนี้อาจอยู่ในมือของพวกเธอ

โอกาสครั้งนี้ เฉินเกอแทบจะรอไม่ไหวแล้ว！

เขาถามขึ้นทันที “เธอพูดมาเถอะ ว่ากำลังหาของอะไร？”

“เอาล่ะ ฉันจำได้ว่าพรุ่งนี้เพื่อนร่วมชั้นของเรากำลังจะเดินทางมาเที่ยว เอาอย่างนี้แล้วกันนายหาคนที่เชื่อใจได้สักสองสามคน แล้วเราจะไปที่ที่หนึ่งด้วยกันก็พอแล้ว ก็ง่ายแค่นี้แหละ! แน่นอนว่านายเป็นคนออกหน้าตามหาของ!”

ฟางหยีพูด

เฉินเกอชะงักไปครู่หนึ่ง ดูท่าแล้วที่อยากจะรู้ว่าเป็นของอะไรคงไม่ได้รู้แล้ว

รอจนกว่าจะหามันเจอแล้วค่อยว่ากัน

เขาพยักหน้า “ตกลง！”

รอจนเฉินเกอออกไปแล้ว

ฟางเจี่่ยนนันบิดหูของฟางหยี“เธอนะเธอ เธอทำให้ฉันโกรธจะตายอยู่แล้ว เด็กบ้าคนนี้นี่ เมื่อกี้ฉันโชคดีที่ได้สวมเสื้อคลุมออกมา ถ้าหากว่าไม่มีนะ เธอ!”

เมื่อฟางเจี่่ยนนันก็รู้สึกกลัวขึ้นมาชั่วขณะ และตอนนี้เธอโกรธฟางหยีมาก

“โอเคๆ นี่ไม่ใช่ว่าจัดการเรื่องราวเสร็จแล้วเหรอ ฉันเดาถูก เฉินเกอชอบเธอจริงๆ เธอไม่รู้เมื่อกี้ที่เห็นเธอสายตาของเขาแทบจะตรงเข้าไป!”

“เธอยังจะพูดอีก ฉันจะฆ่าเธอ!”

……

ตอนนี้นี้ในวิลล่า

รถหรูสี่ห้าคันคับตามกันเข้ามาในวิลล่า

จากนั้นคนที่อยู่บนรถก็ลงมาแล้วเข้าไปในวิลล่าด้วยกัน

“คุณชายหยาง คนของเรามากันครบแล้วครับ！”

ชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนพ่อบ้านเดินนำคนกลุ่มนี้เข้ามา

“สวัสดี คุณชายหยาง ตอนนี้คุณบอกเราได้หรือยังว่าครั้งนี้ คุณชายหลงเรียกพวกเรามามีจุดประสงค์อะไร?”

คนที่กำลังพูดเป็นชาวต่างชาติคนหนึ่ง แต่แววตาของเขาเคร่งขรึมไร้อารมณ์และเย็นชามาก

“เหอะๆ แน่นอน อย่างที่เช่าหยุนได้อธิบายให้พวกคุณฟังแล้ว หลังจากที่พวกคุณมา ไม่ว่าจะทำอะไรทั้งหมดต้องอยู่ภายใต้คำสั่งของฉัน ฉันจะพูดตามตรง ครั้งนี้ฉันให้พวกนายมาเพราะผมต้องการให้พวกนายช่วยฉันลักพาตัวคนคนหนึ่ง!”

คุณชายหยางก็คือซือถูหยาง

ในขณะนี้ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ และพูดขึ้นด้วยความโกรธ

พ่อบ้านนำรูปภาพให้กับหัวหน้าคนนั้นดู

“ก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง คุณชายหยางคุณต้องระดมคนขนาดนี้เลยเหรอ？”

ชายหนุ่มวางภาพไว้ข้างๆอย่างดูถูก

“อย่าประมาทผู้หญิงคนนี้ ปกติแล้วผู้ชายแรงดีหลายสิบคนยังไม่สามารถเข้าใกล้เธอได้!”

ซือถูหยางพูดขึ้น “นอกจากนี้เพื่อความปลอดภัย พวกนายต้องเอากลอุบายอื่นๆมาใช้ แน่นอนนายมีหน้าที่พาเธอไปยังสถานที่ที่กำหนดไว้เท่านั้น และฉันจะจัดการส่วนที่เหลือเอง!”

พวกนักฆ่ามองหน้าและพยักหน้า

“ลุงฟู๋ ไปจัดการที่อยู่ให้พวกเขา！”

“ครับ คุณชายหยาง！”

หลังจากคนกลุ่มนี้ออกไปแล้ว ห้องก็มืดลง ชายชราหน้าครึ่งขาวครึ่งดำคนหนึ่งก็เดินไขว้มือออกมา

“ลุงเก้า ลุงทำให้ผมต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการค้นหาสิ่งของพวกนี้ มันเปลืองแรงไปเปล่าๆ

ถึงแม้ว่าฟางเจี่่ยนนันเด็กผู้หญิงคนนี้เป็นเด็กที่เก่งกาจแต่ถ้าผมต้องจัดการกับเธอก็ทำได้ง่ายๆ!”

ซือถูหยางพูดอย่างโหดเหี้ยม

“ฟางเจี่่ยนนันธรรมดาแล้วไม่ต้องเปลืองแรงขนาดนั้น แต่ถ้าตระกูลฟางรู้เรื่องนี้จะเป็นผลเสียอย่างมากต่อตระกูลซือถู ดังนั้นหาคนอื่นมาทำเรื่องนี้แทนจะปลอดภัยที่สุด!”

ชายชราคนนั้นพูด

“ที่พูดมาก็ถูก แต่ไม่รู้ว่าตอนนี้ตระกูลฟางกำลังวางแผนทำอะไร ฟางเจี่่ยนนันไม่ได้ถูกคุมตลอดเวลาและตอนนี้เธอถูกส่งไปที่อำเภอหงเซี่ยน เพื่อทำธุระ คนของผมสืบมาว่าพวกเธอกำลังหาของอะไรบางอย่าง ผมไม่รู้ว่าพวกเธอกำลังหาอะไร!”

ซือถูหยางพูดว่า “แต่พ่อของผมขอให้พวกเราตรวจสอบให้ชัดเจน เหอะๆ ฟางเจี่่ยนนัน คุณไม่เคยเห็นผมอยู่ในสายตา ก็อย่ามาโทษผมที่โหดร้าย คราวนี้ฉันจะทำคุณให้เป็นผู้หญิงของผม!”

นึกถึงวันนั้น ฟางเจี่่ยนนันตบเขาในที่สาธารณะ

ความอัปยศอดสูแบบนั้นฝังอยู่ทั้งร่างกาย

ตอนนี้ลักพาตัวฟางเจี่่ยนนัน ซือถูหยางไม่เพียงแต่สามารถสร้างความวุ่นวายให้กับตระกูลฟาง แต่ยังสามารถหาช่องโหว่ทั้งในตระกูลฟางและฟางหยี ที่เรื่อยเฉื่อย

สิ่งที่ลุงเก้าพูดมานั้นก็ถูก แบบนี้ให้หลงเช่าหยุน จากเยี่ยนจิงช่วย เขาจึงสามารถซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังได้อย่างแนบเนียนและสถานการณ์จะเปลี่ยนไปทันที

หลงเช่าหยุนกับซือถูหยางรู้จักกันมานานแล้ว

อย่างไรเสียทั้งสองคนถือว่าเป็นที่รู้จักกันดีจากทั่วทุกที่และเป็นเรื่องปกติที่มีการติดต่อกันหลายที่ เรื่องแบบนี้ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีใครทำมาก่อน

ส่วนตอนนี้ข้างนอกมีรถหรูอีกคันขับเข้ามา ซือถูหยางมองไปข้างนอกแล้วยิ้มออกมาเบาๆ “หลงเช่าหยุนมาแล้ว！”

“พี่หยาง ไม่เจอกันนาน พี่สบายดีไหม？”

ในไม่ช้า หลงเช่าหยุนก็เดินล้วงกระเป๋าเข้ามา