ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 383

บทที่ 383 ตามหา

“เช่าหยุน ไม่ได้เจอกันนานจริงๆ นายไม่รู้หรอกว่าตอนที่บอกว่าจะมาฉันดีใจแค่ไหน！”

เมื่อเห็นหลงเช่าหยุน ซือถูหยางก็ยิ้มแล้วพูดขึ้น

“ใช่สิ แล้วลุงหลงกับคนอื่นๆที่บ้านสบายดีหรือเปล่า? ก่อนหน้านี้พ่อของฉันยังพูดถึงอยู่พอสมควร ว่าให้ฉันหาเวลาไป

เยี่ยนจิงและไปเยี่ยมลุงหลง!”

“ขอบคุณมากพี่หยาง ทุกอย่างโอเคดี！”

หลงเช่าหยุนพูด

ซือถูหยางเชิญให้หลงเช่าหยุนนั่งลง “มีอะไรเหรอ เมื่อไม่นานมานี้ฉันได้ยินมาว่านายถูกลุงหลงสั่งสอน ถูกขังไว้ครึ่งเดือน?”

“เหอะๆ อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลย พูดแล้วก็โกรธขึ้นมา ใช่สิ พี่หยางมาคุยเรื่องของพี่กันดีกว่า ผมพาคนมาให้แล้ว และพี่ก็ได้เจอพวกเขาแล้ว คนเหล่านี้มาจากแอฟริกาเหนือเป็นคนฝีมือดีทั้งหมด!”

“ฉันเจอแล้ว เช่าหยุนคนที่นายหามาให้ฉัน ฉันวางใจ!”

“ดีล่ะ ถ้าอย่างนั้นผมก็ขอให้ภารกิจของในวันพรุ่งนี้เราประสบความสำเร็จ!”

...

……

วันรุ่งขึ้น

พวกหวางเสี่ยวหัวมากันหมดแล้ว

เพราะเมื่อคืนเฉินเกอจัดการไว้แล้ว ว่าให้หวางเสี่ยวหัวเรียกผู้ชายที่เชื่อใจได้สักสี่ห้าคนมา

ปกติแล้วหวางเสี่ยวหัวไม่กล้าประมาท

ดังนั้นจึงจัดให้เพื่อนคนอื่นเป็นผู้นำทัวร์และพวกเขาอีกสี่ห้าคนเดินตามเฉินเกอ

ส่วนฟางเจี่่ยนนันกับฟางหยี ชัดเจนว่าได้หารือกันไว้ล่วงหน้าก่อนแล้ว

เพราะวันนี้พวกเธอสองคนก็ยังเหมือนเดิม พวกเธอไม่ได้คุยกับเฉินเกอแถมยังมีท่าทีเย็นชา

สวี่หยางหยางวันนี้ก็มาที่นี่เช่นกัน เมื่อเทียบกับเมื่อก่อนเธอเปลี่ยนไปไม่น้อยเลยทีเดียว

อย่างแรกเธอไม่ได้ไปกวนใจเหลียงเฟยเหมือนแต่ก่อนแต่กลับมองเฉินเกอด้วยใบหน้าแดงระเรื่ออยู่บ่อยๆ

ไม่รู้ว่าครั้งที่แล้วเฉินเกอคุยอะไรกับหูฮุ่ยหมินและสวี่หยางหยาง ถึงทำให้เธอเป็นแบบนี้

แต่เห็นได้ชัดว่าความสนใจของเฉินเกอไม่ได้อยู่ที่เธอ ทักทายกับหวางเสี่ยวหัวแล้ว พวกเขาสี่ห้าคนก็เตรียมจะแยกกับเพื่อนร่วมชั้น และมุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่เรียกว่าหมู่บ้างชิงฉ๋วย

“หยุดนะ หวางเสี่ยวหัว เฉินเกอ พวกนายทั้งหมดจะไปไหน? ทำไมพวกนายไม่มากับพวกเรา”

เมื่อเฉินเกอกำลังจะขับรถก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งตามพวกเขาไป

สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ

“หลินเซิ่งหนาน เธอยุ่งมากเกินไปหรือเปล่า พวกเราจะไปไหนต้องรายงานเธอด้วยไหม?”

หวางเสี่ยวหัวพูดขึ้น

“เหอะ ตั้งแต่ขึ้นรถมาฉันแอบดูพวกนายทำลับๆล่อๆ ที่แท้ พวกนายจะไปที่อื่นจริงๆ มีอะไรสนุกๆ แล้วไม่พาพวกเราไปเที่ยวเหรอ?”

หลินเซิ่งหนานพูดขึ้นด้วยความโกรธ

ในขณะเดียวกัน เธอก็แอบเหลือบมองเฉินเกอ

ต้องการดูว่าเฉินเกอมองมาที่ตัวเธอเองหรือเปล่า

สุดท้ายเฉินเกอแค่ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าของเขาและยืนพิงรถเบนซ์คันหรู สายตาของเขามองไปที่อื่นตั้งนานแล้ว

หลินเซิ่งหนานอดที่จะรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยไม่ได้

บางครั้งความรู้สึกของคนเราก็แปลก ทั้งคลุมเครือและไม่อาจคาดเดาได้

ในตอนแรกหลินเซิ่งหนานกับสวี่หยางหยางก็เหมือนกัน ไม่ได้เห็นเฉินเกออยู่ในสายตา แล้วจะคิดว่าคุณเป็นอะไร?

ถ้าเฉินเกอไม่ได้ผิดใจกับสวี่หยางหยาง แล้วตัวเองไประบายความโกรธกับเขาแทนสวี่หยางหยาง ถ้ามีเหตุผลจะไม่ทำอย่างแน่นอน

แต่ตอนหลังมีหลายเรื่องเกิดขึ้นในภายหลัง ทำให้พิสูจน์ให้เห็นว่าเฉินเกอร่ำรวยมาก และดูมีมนุษยสัมพันธ์ดี แบบนี้ทำให้คนอื่นรู้สึกถึงความแตกต่าง

เฉินเกอก็ยังคงเป็นเฉินเกอ แต่ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้สนใจเธอแม้แต่น้อย แต่ตอนนี้ถ้าเขาไม่สนใจเธอ หลินเซิ่งหนานก็รู้สึกแปลกๆไม่สบายใจ

เหมือนกับว่าชีวิตของมีปมด้อย มีอะไรขาดหายไปไม่สมบูรณ์

เมื่อเช้านี้กับเพื่อนร่วมชั้นที่มาก็เหมือนกัน

เฉินเกอทักทายเพื่อนร่วมชั้นหลายคน

แต่ไม่ได้ทักเธอคนเดียว

ดังนั้นหลินเซิ่งหนานจึงตามพวกเขามา ต้องถาม หวางเสี่ยวหัวให้ได้ว่าพวกเขากำลังจะทำอะไรกัน!

หวังว่าจะดึงดูดความสนใจของเฉินเกอ

แต่เห็นได้ชัดว่าเธอคิดผิด

“ทำไมเราไม่พาพวกเธอไปด้วย พวกเรามีเรื่องสำคัญที่ต้องระหว่างที่เที่ยวไปด้วย!”

หวางเสี่ยวหัว ตอนนี้เทียบไม่ได้กับเมื่อก่อนเลย เมื่อก่อนตอนเจอหลินเซิ่งหนานเขารู้สึกด้อยกว่าและกลัวเธอ

แต่ตอนนี้แข็งแกร่งขึ้นเยอะแล้ว

ระหว่างที่พูดเขาก็สูบบุหรี่ไปด้วย

“ใช่น่ะสิ พวกเราจะรีบไปเที่ยวแล้ว พวกเธอไปเถอะ ไม่ต้องถามแล้ว!”

ผู้ชายอีกหลายคนก็ส่งเสียงเห็นด้วยขึ้นมา

“พวกนาย ... ทำไมพวกนายถึงพูดแบบนี้! เฉินเกอ! นายไม่รู้จักสั่งสอนพวกเขาบ้างเหรอ นายดูสิน้ำเสียงของพวกเขาตอนนี้เป็นยังไง!”

หลินเซิ่งหนานมองไปที่เฉินเกอด้วยความโมโห

เฉินเกอหันมาพูดว่า “เอาล่ะ ตาอ้วนหวังไม่ต้องพูดแล้ว พวกเราไปกันเถอะ!”

“ได้ เฉินเกอ！”

หวางเสี่ยวหัวพยักหน้าอย่างรีบร้อน

จากนั้นหลายคนก็ขึ้นรถ

หวางเสี่ยวหัวยังไม่ได้สอบใบขับขี่

ดังนั้นเฉินเกอเลยไม่มีทางเลือกนอกจากต้องขับรถเบนซ์ไปทำธุระครั้งนี้ด้วยตัวเอง

และหลินเซิ่งหนานยังแสดงความโกรธออกมา

เมื่อเห็นว่าเฉินเกอยังคงไม่สนใจเธอ เธอเลยวิ่งไปที่นั่งข้างคนขับ แล้วเปิดประตูรถและขึ้นไปนั่งบนรถ

“ฉันจะไป นายจะทำไม?”

เฉินเกอคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับหลินเซิ่งหนาน?

ทำไมวันนี้ซวยขนาดนี้เนี่ย

เธอไม่ใช่ว่าชอบที่จะไปเที่ยวกับพวกเหลียงเฟยเหรอ ทำไมถึงต้องมาวิ่งตามเรียกร้องความสนใจ?

พูดแล้วก็ไม่ใช่แค่เรื่องนี้เรื่องเดียว

มันเริ่มมาตั้งแต่การแข่งขันเทควันโดในชั้นเรียน ถูกแบ่งเป็นสองฝ่ายอัตโนมัติ

ฝ่ายหนึ่งคือเหลียงเฟยกับเพื่อนเก่าของเขาแบ่งเป็นกลุ่มเล็ก และฝ่ายเป็นกลุ่มใหญ่ที่นำโดยเฉินเกอและหวางเสี่ยวหัว

และหลินเซิ่งหนานอยู่กลุ่มเล็กๆของเหลียงเฟย

ตอนนี้นึกไม่ถึงเลยว่าตัวเองจะวิ่งขึ้นรถไปจริงๆ

“เธออยากจะรักษาหน้าตัวเองอยู่ไหม หลินเซิ่งหนาน เธอขึ้นรถมาทำอะไร?”

"ใช่ ทำตัวหน้าด้านๆแบบนี้ ฉันไม่เคยเห็นเธอเป็นแบบนี้มาก่อน!”

หวางเสี่ยวหัวพูดออกมาตรงๆ

และหลินเซิ่งหนานที่มีความโกรธอยู่แล้วก่อนหน้านี้ พอดีกับที่เฉินเกอทำให้เธออับอาย เธอก็ระเบิดออกมาทันที

เธออดไม่ได้ที่จะดวงตาจะแดงก่ำและสุดท้ายน้ำตาก็ไหลออกมา

“ทำไมพวกนายถึงพูดกับฉันแบบนี้ ฉันจะไปเที่ยวด้วย พาฉันไปด้วยแล้วจะทำไม? ทำไม?”

จากนั้นก็หันไปมองเฉินเกอ “แล้วก็เฉินเกอ ทำไมนายไม่สนใจฉัน ฉันทักทายนาย นายไม่มองฉันเลย ตอนที่ฉันเจอนายในโรงอาหารนายก็ไม่สนใจฉัน ฉันรู้ว่าฉันตอนที่นายเพิ่งมาฉันทำกับนายไม่ดี  แต่ก่อนหน้านี้ฉันขอโทษนายแล้ว! นายก็บอกว่าไม่เป็นไร!”

“เอ๊ะ？อย่างงั้นเหรอ？”

เฉินเกอรู้สึกงง

“ใช่ สองสามวันที่ผ่านมามีหลายครั้งแล้ว นายไม่ทักฉัน! และไม่สนใจฉัน!”

หลินเซิ่งหนานพูด

เฉินเกอเกาหัวอย่างงงๆ “งั้นฉันอาจจะลืมไปแล้ว!” ช่วงนี้เฉินเกอมีเรื่องมากมายอยู่ในใจ เขาจะมีเวลามาสนใจได้ยังไง”

แต่หลินเซิ่งหนานก็เป็นผู้หญิงชอบบังคับ ชอบเอาชนะเกินไป

การจัดการกับผู้หญิงแบบนี้ ควรใช้วิธีหลอกให้ตายใจแล้วค่อยจัดการ ยิ่งไม่สนใจเธอ เธอก็ยิ่งอยากให้สนใจเธอมากขึ้น

แน่นอนเฉินเกอไม่ได้คิดมากขนาดนี้

เห็นหลินเซิ่งหนานร้องไห้ออกมา

เฉินเกอยังรู้สึกผิดเล็กน้อย เพราะที่จริงแล้วเขาไม่ได้โกรธอะไรเธอเลย

เขาพยักหน้า“เอาล่ะ เพิ่มมาอีกคนก็ไม่ได้เยอะ เธออยากจะมาด้วยก็มาเถอะ!”

ครั้งนี้หลินเซิ่งหนานหยุดร้องไห้ “ก็ได้ ฉันไปซื้อน้ำซื้อเครื่องดื่มให้พวกคุณได้นะ!”

และหวางเสี่ยวหัวที่อยู่ข้างหลัง เมื่อเห็นท่าทีของหลินเซิ่งหนานก็แทบจะขนลุกขนพองขึ้นมาทันที

ให้ตายเถอะ ท่าทีของเธอเปลี่ยนไปเร็วเกินไปแล้ว

เฉินเกอออกเดินทาง

ส่วนฟางเจี่่ยนนันกับฟางหยี ก็หันมามองหน้ากันแล้วขับรถออกไป

เพียงรอให้รถของฟางเจี่่ยนนันกับฟางหยี ขยับ

ที่ข้างทาง รถหรูเจ็ดแปดคันก็พุ่งออกไปทีละคัน ตามรถของฟางเจี่่ยนนันไป......