ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 383

บทที่ 383 ตามหา

“เช่าหยุน ไม่ได้เจอกันนานจริงๆ นายไม่รู้หรอกว่าตอนที่บอกว่าจะมาฉันดีใจแค่ไหน！”

เมื่อเห็นหลงเช่าหยุน ซือถูหยางก็ยิ้มแล้วพูดขึ้น

“ใช่สิ แล้วลุงหลงกับคนอื่นๆที่บ้านสบายดีหรือเปล่า? ก่อนหน้านี้พ่อของฉันยังพูดถึงอยู่พอสมควร ว่าให้ฉันหาเวลาไป

เยี่ยนจิงและไปเยี่ยมลุงหลง!”

“ขอบคุณมากพี่หยาง ทุกอย่างโอเคดี！”

หลงเช่าหยุนพูด

ซือถูหยางเชิญให้หลงเช่าหยุนนั่งลง “มีอะไรเหรอ เมื่อไม่นานมานี้ฉันได้ยินมาว่านายถูกลุงหลงสั่งสอน ถูกขังไว้ครึ่งเดือน?”

“เหอะๆ อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลย พูดแล้วก็โกรธขึ้นมา ใช่สิ พี่หยางมาคุยเรื่องของพี่กันดีกว่า ผมพาคนมาให้แล้ว และพี่ก็ได้เจอพวกเขาแล้ว คนเหล่านี้มาจากแอฟริกาเหนือเป็นคนฝีมือดีทั้งหมด!”

“ฉันเจอแล้ว เช่าหยุนคนที่นายหามาให้ฉัน ฉันวางใจ!”

“ดีล่ะ ถ้าอย่างนั้นผมก็ขอให้ภารกิจของในวันพรุ่งนี้เราประสบความสำเร็จ!”

...

……

วันรุ่งขึ้น

พวกหวางเสี่ยวหัวมากันหมดแล้ว

เพราะเมื่อคืนเฉินเกอจัดการไว้แล้ว ว่าให้หวางเสี่ยวหัวเรียกผู้ชายที่เชื่อใจได้สักสี่ห้าคนมา

ปกติแล้วหวางเสี่ยวหัวไม่กล้าประมาท

ดังนั้นจึงจัดให้เพื่อนคนอื่นเป็นผู้นำทัวร์และพวกเขาอีกสี่ห้าคนเดินตามเฉินเกอ

ส่วนฟางเจี่่ยนนันกับฟางหยี ชัดเจนว่าได้หารือกันไว้ล่วงหน้าก่อนแล้ว

เพราะวันนี้พวกเธอสองคนก็ยังเหมือนเดิม พวกเธอไม่ได้คุยกับเฉินเกอแถมยังมีท่าทีเย็นชา

สวี่หยางหยางวันนี้ก็มาที่นี่เช่นกัน เมื่อเทียบกับเมื่อก่อนเธอเปลี่ยนไปไม่น้อยเลยทีเดียว

อย่างแรกเธอไม่ได้ไปกวนใจเหลียงเฟยเหมือนแต่ก่อนแต่กลับมองเฉินเกอด้วยใบหน้าแดงระเรื่ออยู่บ่อยๆ

ไม่รู้ว่าครั้งที่แล้วเฉินเกอคุยอะไรกับหูฮุ่ยหมินและสวี่หยางหยาง ถึงทำให้เธอเป็นแบบนี้

แต่เห็นได้ชัดว่าความสนใจของเฉินเกอไม่ได้อยู่ที่เธอ ทักทายกับหวางเสี่ยวหัวแล้ว พวกเขาสี่ห้าคนก็เตรียมจะแยกกับเพื่อนร่วมชั้น และมุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่เรียกว่าหมู่บ้างชิงฉ๋วย

“หยุดนะ หวางเสี่ยวหัว เฉินเกอ พวกนายทั้งหมดจะไปไหน? ทำไมพวกนายไม่มากับพวกเรา”

เมื่อเฉินเกอกำลังจะขับรถก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งตามพวกเขาไป

สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ

“หลินเซิ่งหนาน เธอยุ่งมากเกินไปหรือเปล่า พวกเราจะไปไหนต้องรายงานเธอด้วยไหม?”

หวางเสี่ยวหัวพูดขึ้น

“เหอะ ตั้งแต่ขึ้นรถมาฉันแอบดูพวกนายทำลับๆล่อๆ ที่แท้ พวกนายจะไปที่อื่นจริงๆ มีอะไรสนุกๆ แล้วไม่พาพวกเราไปเที่ยวเหรอ?”

หลินเซิ่งหนานพูดขึ้นด้วยความโกรธ

ในขณะเดียวกัน เธอก็แอบเหลือบมองเฉินเกอ

ต้องการดูว่าเฉินเกอมองมาที่ตัวเธอเองหรือเปล่า

สุดท้ายเฉินเกอแค่ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าของเขาและยืนพิงรถเบนซ์คันหรู สายตาของเขามองไปที่อื่นตั้งนานแล้ว

หลินเซิ่งหนานอดที่จะรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยไม่ได้

บางครั้งความรู้สึกของคนเราก็แปลก ทั้งคลุมเครือและไม่อาจคาดเดาได้

ในตอนแรกหลินเซิ่งหนานกับสวี่หยางหยางก็เหมือนกัน ไม่ได้เห็นเฉินเกออยู่ในสายตา แล้วจะคิดว่าคุณเป็นอะไร?

ถ้าเฉินเกอไม่ได้ผิดใจกับสวี่หยางหยาง แล้วตัวเองไประบายความโกรธกับเขาแทนสวี่หยางหยาง ถ้ามีเหตุผลจะไม่ทำอย่างแน่นอน

แต่ตอนหลังมีหลายเรื่องเกิดขึ้นในภายหลัง ทำให้พิสูจน์ให้เห็นว่าเฉินเกอร่ำรวยมาก และดูมีมนุษยสัมพันธ์ดี แบบนี้ทำให้คนอื่นรู้สึกถึงความแตกต่าง

เฉินเกอก็ยังคงเป็นเฉินเกอ แต่ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้สนใจเธอแม้แต่น้อย แต่ตอนนี้ถ้าเขาไม่สนใจเธอ หลินเซิ่งหนานก็รู้สึกแปลกๆไม่สบายใจ

เหมือนกับว่าชีวิตของมีปมด้อย มีอะไรขาดหายไปไม่สมบูรณ์

เมื่อเช้านี้กับเพื่อนร่วมชั้นที่มาก็เหมือนกัน

เฉินเกอทักทายเพื่อนร่วมชั้นหลายคน

แต่ไม่ได้ทักเธอคนเดียว

ดังนั้นหลินเซิ่งหนานจึงตามพวกเขามา ต้องถาม หวางเสี่ยวหัวให้ได้ว่าพวกเขากำลังจะทำอะไรกัน!

หวังว่าจะดึงดูดความสนใจของเฉินเกอ

แต่เห็นได้ชัดว่าเธอคิดผิด

“ทำไมเราไม่พาพวกเธอไปด้วย พวกเรามีเรื่องสำคัญที่ต้องระหว่างที่เที่ยวไปด้วย!”