ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 384

บทที่ 384 หญิงประหลาดคนหนึ่ง

หมู่บ้างชิงฉ๋วยอยู่ไม่ไกลจากอำเภอหงเซี่ยน

เมื่อพวกเขาไปที่นั่นตามคำขอของฟางหยีพวกเขาก็พบกับครอบครัวหนึ่ง

พอเปิดประตูก็เห็นว่ามีหญิงวัยกลางคนเปิดออกมา แต่ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยแผลเป็นที่หลงเหลือจากแผลไฟไหม้

มันดูน่ากลัวมาก

“พวกคุณมาหาใคร?”

เมื่อผู้หญิงคนนั้นเห็นเฉินเกอและคนอื่นๆ เธอก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ

บางทีเธออาจกลัวว่าใบหน้าของเธอจะทำให้คนแปลกหน้าเหล่านี้ตกใจ ผู้หญิงคนนั้นจึงก้มหัวลงอย่างอับอาย

“สวัสดีคุณป้า คุณเป็นลูกพี่ลูกน้องของน้าเซี๋ยหรือเปล่า เธอบอกว่ามีของบางอย่างที่คุณป้าดูแลอยู่ และพวกเราต้องการนำไป เธอบอกว่าเมื่อคุณป้าอ่านจดหมายฉบับนี้คุณก็เข้าใจ!”

ในเวลานี้ฟางเจี่่ยนนันมาแล้วและก็พูดขึ้น

และยังนำจดหมายฉบับหนึ่งขึ้นมา

หญิงวัยกลางคนเหลือบมองไปที่ซองจดหมาย จ้องไปที่ฟางเจี่่ยนนันโดยเฉพาะอีกสองสามครั้งแล้วพยักหน้า

“ตกลง ฉันเข้าใจแล้ว พวกคุณสามารถนำมันออกไปได้!”

ผู้หญิงคนนั้นให้เฉินเกอและคนอื่นๆ เดินเข้าไป

ปรากฏว่าของที่น้าเซี๋ยบอกให้ฟางเจี่่ยนนันมาเอาเป็นกล่องไม้ใบใหญ่ใบหนึ่ง

แต่ต้องใช้คนหลายคนถึงจะขยับได้

เมื่อเฉินเกอได้ยินแบบนี้ ดูเหมือนว่าน้าเซี๋ยน่าจะเป็นสาวใช้คนนั้น!

ส่วนหลินเซิ่งหนานคิดไม่ถึงว่าเฉินเกอและคนอื่นๆมาที่นี่แค่เพื่อทำงาน

ไม่ได้มาเที่ยวตั้งแต่แรก

ดังนั้นเธอเลยผิดหวังมาก

และบนใบหน้าของผู้หญิงคนนั้น มันก็เผยให้ผู้คนเห็นมากเกินไป มองมากๆแล้ว หลินเซิ่งหนานรู้สึกขนลุกขนพอง

ดังนั้นในขณะที่เฉินเกอและคนอื่นๆ กำลังเคลื่อนย้ายของ หลินเซิ่งหนานก็เดินออกไป

กำลังเดินออกไปนอกอย่างเบื่อหน่าย

ทันใดนั้นหลินเซิ่งหนานก็เห็นว่าที่ทางเข้าหมู่บ้านมีรถหรูหลายคันขับมาทางด้านนี้

หลินเซิ่งหนานปกติเธอเป็นผู้หญิงที่กล้าหาญและละเอียดรอบคอบ

เธอคิดว่ารถเหล่านี้มีความน่าสงสัยมาก

เพราะในระหว่างทาง หลินเซิ่งหนานสังเกตเห็นรถหรูเหล่านี้

ตอนนั้นเธอไม่ได้พูดอะไร

เมื่อเห็นคนอยู่เต็มรถจากไกลๆ หลินเซิ่งหนานก็ยิ่งสงสัยมากขึ้น

เธอวิ่งเข้ามาทันที.

“เฉินเกอ ข้างนอกมีรถหลายคันกำลังขับมา! มีบนรถมีคนอยู่เต็มเลย!”

หลินเซิ่งหนานพูดขึ้น

“ห๊ะ?”

ฟางหยีชะงักไป

แล้วรีบออกไปดู

“เจี่่ยนนัน เฉินเกอ ไม่ดีแล้ว มีคนมาเยอะมาก กำลังมาทางพวกเรา！”

ฟางหยีอยู่ไม่สุข

ฟางเจี่่ยนนันขมวดคิ้วขึ้นมา

เธอระวังตัวมากอยู่แล้ว เพื่อไม่ให้มีคนเห็น เธอไม่ได้พาลูกน้องของตัวเองมาด้วยเหมือนอย่างที่เธอออกไปเที่ยวกับเพื่อนร่วมชั้น

แต่เธอคิดไม่ถึงว่าเธอจะถูกคนตามมา

“ทำยังไงดี?”

ฟางเจี่่ยนนันรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย

เฉินเกอก็สงสัยเหมือนกัน ให้ตายเถอะ คนของเขาเองก็ยังไม่มาทำไมถึงมีกลุ่มคนมามากมาย?

“เจี่่ยนนันพวกเธอรีบตามฉันมาที่ห้อง!”

ในเวลานี้ หญิงวัยกลางคนที่มีใบหน้าไหม้เกรียมก็คว้าแขนของฟางเจี่่ยนนันไว้

เธอนำเฉินเกอและพวกไปที่ห้องด้านใน

เปิดแผ่นไม้ที่เตียง คุณจะเห็นทางเดินด้านใน

ฟางเจี่่ยนนันมองไปที่หญิงวัยกลางคนคนนั้นอย่างสงสัย

หญิงวัยกลางคนพูดขึ้น ลูกพี่ลูกน้องของฉันเคยมาที่นี่บ่อยๆ เพราะมีคนมากมายที่ตามหาตัวเธอ ดังนั้นครอบครัวของพวกเราทั้งสองคนเลยมีช่องทางลับแบบนี้ ตั้งแต่ลูกพี่ลูกน้องของฉันขอให้คุณมาหาฉัน ฉันแน่ใจได้ว่าคุณจะเชื่อใจพวกคุณได้ พวกคุณตามฉันมา！”

ฟางเจี่่ยนนันพยักหน้า

เฉินเกออดไม่ได้ที่จะหันมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นอีกสองสาม ครั้งเขารู้สึกราวกับว่าเขาเคยได้พบกับผู้หญิงคนนั้นจากที่ไหนสักแห่งรู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างดี แต่เขาจำไม่ได้ว่าเคยเจอที่ไหน

ตอนนี้ไม่รู้ว่าไปล่วงเกินเทพเจ้าองค์ใดให้ขุ่นเคือง

ทำได้เพียงต้องกระโดดเข้าไปข้างในด้วย

ไม่นาน คนกลุ่มนั้นก็มาถึงและพุ่งตรงเข้ามา

เห็นได้ชัดว่ามันถูกส่งให้มาตามฟางเจี่่ยนนันและคนอื่น ๆ

“สิ่งที่เธอรายงานนั้นทันเวลาจริงๆ!”

เฉินเกอหดตัวเข้าไปข้างในและมองไปที่หลินเซิ่งหนานทันที

หลังจากฟังความเคลื่อนไหวด้านนอก กลุ่มคนพวกนั้นไม่มีทางที่จะยอมแพ้ กำลังหาอยู่รอบ ๆ

หน้าผากของฟางเจี่่ยนนันต็มไปด้วยเหงื่อ

ทำแบบนี้ต่อไปไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา

เฉินเกอเบียดอยู่ข้างหลัง หลินเซิ่งหนานก็อยู่ข้างๆเฉินเกอ

ในเวลานี้ ก็เห็นเฉินเกอหยิบเครื่องดนตรีอันเล็กที่ดูประณีตงดงามออกมาจากกระเป๋าของเขา

และเมื่อได้เห็นเครื่องดนตรีชิ้นนี้ หลินเซิ่งหนานรู้สึกประหลาดใจมาก และรู้สึกถึงความม่ธรรมดาของเครื่องดนตรีนี้

ในขณะที่เฉินเกอทำท่าให้เงียบๆกับเธอ

จากนั้นเขาก็กดปุ่มของเครื่องดนตรี และดีดมันออกมา

“นี่ ... นี่อะไร? ขอความช่วยเหลือได้ไหม?”

หลินเซิ่งหนานเบิกตากว้างและพูดออกมาเบา ๆ

เฉินเกอจับหัวของเธอและเอนไปกระซิบข้างหูของเธอ “ลืมสิ่งที่คุณเพิ่งเห็นไปซะ แล้วอย่าพูดเรื่องไร้สาระ!”

หลินเซิ่งหนานรีบพยักหน้าทันที

ยิ่งสงสัยมากขึ้นว่าเจ้านี่คืออะไร เมื่อเฉินเกอกดมันจะความหมายว่าอย่างไร?

หลายคนที่อยู่ในทางเดินรอมาเกือบจะสิบนาทีแล้ว

ในตอนนี้ก็ได้ยินเสียงหึ่งๆจากบนท้องฟ้าด้านนอก

“เกิดอะไรขึ้น?”

“ลูกพี่ แย่แล้ว พวกเราถูกล้อมไว้หมดแล้ว และมีเฮลิคอปเตอร์หลายสิบลำรีบอยู่ด้านบน! ถ้าเราไม่ออกไปก็จะไม่ทันแล้ว!”

ก็ได้ยินคนข้างนอกตะโกน

“อะไรกัน? ให้ตายเถอะ ถอยเร็ว!”

แล้วก็ได้ยินเสียงคนพวกนั้นทยอยออกจากห้องไป

ดวงตาของหลินเซิ่งหนานเบิกกว้าง เห็นได้ชัดว่าตกใจกับสิ่งที่คนข้างนอกพูดกัน

ฟู่！

นึกไม่ถึงว่าเฉินเกอจะเรียกเฮลิคอปเตอร์?

นี่เรื่องจริงหรือโกหก?

เฉินเกอเป็นใครกันแน่?

ทายาทเศรษฐีธรรมดาตอนนี้จะมีความสามารถแบบนี้ได้อย่างไร!

แต่เฉินเกอบอกเธอว่าอย่าพูดเรื่องไร้สาระและหลินเซิ่งหนานกลัวที่จะพูด

และไม่นานเสียงเฮลิคอปเตอร์บนท้องฟ้าก็ค่อยๆเงียบหายไป

“ปลอดภัยแล้ว พวกเราออกไปกันเถอะ!”

หญิงวัยกลางคนที่อยู่ข้างหลังเฉินเกอพูด

ฟางเจี่่ยนนันที่เต็มไปด้วยความสงสัยถึงเดินออกไป

เฉินเกอก็เดินตามหลังออกไป

และหญิงวัยกลางคนเดินออกมาเป็นคนสุดท้าย

ในขณะเดียวกัน ตอนที่เธอกำลังเตรียมตัวที่จะออกมา ดูเหมือนที่เท้าของเธอจะโดนอะไรบางอย่างเข้า

เมื่อหยิบมันขึ้นมา มันคือจี้หยกชิ้นหนึ่ง

ใช่แล้ว มันเป็นตอนที่เมื่อกี้ชายหนุ่มล้วงเครื่องดนตรีชิ้นเล็กออกมาจากกระเป๋า ไม่ระทันระวังทำตก

แต่หลังจากสัมผัสจี้หยกนี้

ทันใดนั้นร่างกายของหญิงวัยกลางคนก็สั่นสะท้านอย่างรุนแรง

หญิงวัยกลางคนลูบคลำจี้หยกด้วยมือทั้งสองข้างในความมืด

“นี่นี่นี่……”

ตัวเธอสั่นขึ้นมาทันที

“หืม ทำไมป้าคนนั้นไม่ออกมา?”

“ใช่น่ะสิ คุณป้า ออกมาเถอะครับ?”

หวางเสี่ยวหัวเรียก

หญิงวัยกลางคนถึงเดินออกมา

“คุณป้า ขอบคุณมากจริงๆ นี่เป็นเงินก้อนหนึ่ง คุณไม่ต้องกังวล เราจะส่งน้าเซี๋ยกลับมาหลังจากที่เราพบคนที่เราต้องการตามหาแล้ว!”

ฟางเจี่่ยนนันวางบัตรธนาคารไว้บนโต๊ะ “รหัสผ่านคือวันเกิดของน้าเซี๋ย!”

“เจี่่ยนนันอย่ารอช้าอีกเลย ฉันคิดว่าเราควรรีบออกไป เมื่อกี้เกือบไปแล้ว แปลกจัง มีเฮลิคอปเตอร์มาช่วยพวกเราได้ยังไง?”

ฟางหยีพูดอย่างสงสัย

ฟางเจี่่ยนนันส่ายหัว “ฉันไม่แน่ใจเหมือนกัน ฉันว่าออกไปก่อนเถอะแล้วค่อยพูดกัน! เฉินเกอไปกันเถอะ!”

ดูเหมือนว่าฟางเจี่่ยนนันจะรู้ที่อยู่ของคนรับใช้จริงๆ

เฉินเกอพยักหน้า และพาหวางเสี่ยวหัวและคนอื่นๆออกไป

“พ่อหนุ่ม รอเดี๋ยวสิ！”

ในตอนนี้ จู่ๆผู้หญิงคนนั้นก็ตะโกนเรียกเฉินเกอด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย ...