ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 384

บทที่ 384 หญิงประหลาดคนหนึ่ง

หมู่บ้างชิงฉ๋วยอยู่ไม่ไกลจากอำเภอหงเซี่ยน

เมื่อพวกเขาไปที่นั่นตามคำขอของฟางหยีพวกเขาก็พบกับครอบครัวหนึ่ง

พอเปิดประตูก็เห็นว่ามีหญิงวัยกลางคนเปิดออกมา แต่ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยแผลเป็นที่หลงเหลือจากแผลไฟไหม้

มันดูน่ากลัวมาก

“พวกคุณมาหาใคร?”

เมื่อผู้หญิงคนนั้นเห็นเฉินเกอและคนอื่นๆ เธอก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ

บางทีเธออาจกลัวว่าใบหน้าของเธอจะทำให้คนแปลกหน้าเหล่านี้ตกใจ ผู้หญิงคนนั้นจึงก้มหัวลงอย่างอับอาย

“สวัสดีคุณป้า คุณเป็นลูกพี่ลูกน้องของน้าเซี๋ยหรือเปล่า เธอบอกว่ามีของบางอย่างที่คุณป้าดูแลอยู่ และพวกเราต้องการนำไป เธอบอกว่าเมื่อคุณป้าอ่านจดหมายฉบับนี้คุณก็เข้าใจ!”

ในเวลานี้ฟางเจี่่ยนนันมาแล้วและก็พูดขึ้น

และยังนำจดหมายฉบับหนึ่งขึ้นมา

หญิงวัยกลางคนเหลือบมองไปที่ซองจดหมาย จ้องไปที่ฟางเจี่่ยนนันโดยเฉพาะอีกสองสามครั้งแล้วพยักหน้า

“ตกลง ฉันเข้าใจแล้ว พวกคุณสามารถนำมันออกไปได้!”

ผู้หญิงคนนั้นให้เฉินเกอและคนอื่นๆ เดินเข้าไป

ปรากฏว่าของที่น้าเซี๋ยบอกให้ฟางเจี่่ยนนันมาเอาเป็นกล่องไม้ใบใหญ่ใบหนึ่ง

แต่ต้องใช้คนหลายคนถึงจะขยับได้

เมื่อเฉินเกอได้ยินแบบนี้ ดูเหมือนว่าน้าเซี๋ยน่าจะเป็นสาวใช้คนนั้น!

ส่วนหลินเซิ่งหนานคิดไม่ถึงว่าเฉินเกอและคนอื่นๆมาที่นี่แค่เพื่อทำงาน

ไม่ได้มาเที่ยวตั้งแต่แรก

ดังนั้นเธอเลยผิดหวังมาก

และบนใบหน้าของผู้หญิงคนนั้น มันก็เผยให้ผู้คนเห็นมากเกินไป มองมากๆแล้ว หลินเซิ่งหนานรู้สึกขนลุกขนพอง

ดังนั้นในขณะที่เฉินเกอและคนอื่นๆ กำลังเคลื่อนย้ายของ หลินเซิ่งหนานก็เดินออกไป

กำลังเดินออกไปนอกอย่างเบื่อหน่าย

ทันใดนั้นหลินเซิ่งหนานก็เห็นว่าที่ทางเข้าหมู่บ้านมีรถหรูหลายคันขับมาทางด้านนี้

หลินเซิ่งหนานปกติเธอเป็นผู้หญิงที่กล้าหาญและละเอียดรอบคอบ

เธอคิดว่ารถเหล่านี้มีความน่าสงสัยมาก

เพราะในระหว่างทาง หลินเซิ่งหนานสังเกตเห็นรถหรูเหล่านี้

ตอนนั้นเธอไม่ได้พูดอะไร

เมื่อเห็นคนอยู่เต็มรถจากไกลๆ หลินเซิ่งหนานก็ยิ่งสงสัยมากขึ้น

เธอวิ่งเข้ามาทันที.

“เฉินเกอ ข้างนอกมีรถหลายคันกำลังขับมา! มีบนรถมีคนอยู่เต็มเลย!”

หลินเซิ่งหนานพูดขึ้น

“ห๊ะ?”

ฟางหยีชะงักไป

แล้วรีบออกไปดู

“เจี่่ยนนัน เฉินเกอ ไม่ดีแล้ว มีคนมาเยอะมาก กำลังมาทางพวกเรา！”

ฟางหยีอยู่ไม่สุข

ฟางเจี่่ยนนันขมวดคิ้วขึ้นมา

เธอระวังตัวมากอยู่แล้ว เพื่อไม่ให้มีคนเห็น เธอไม่ได้พาลูกน้องของตัวเองมาด้วยเหมือนอย่างที่เธอออกไปเที่ยวกับเพื่อนร่วมชั้น

แต่เธอคิดไม่ถึงว่าเธอจะถูกคนตามมา

“ทำยังไงดี?”

ฟางเจี่่ยนนันรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย

เฉินเกอก็สงสัยเหมือนกัน ให้ตายเถอะ คนของเขาเองก็ยังไม่มาทำไมถึงมีกลุ่มคนมามากมาย?

“เจี่่ยนนันพวกเธอรีบตามฉันมาที่ห้อง!”

ในเวลานี้ หญิงวัยกลางคนที่มีใบหน้าไหม้เกรียมก็คว้าแขนของฟางเจี่่ยนนันไว้

เธอนำเฉินเกอและพวกไปที่ห้องด้านใน

เปิดแผ่นไม้ที่เตียง คุณจะเห็นทางเดินด้านใน

ฟางเจี่่ยนนันมองไปที่หญิงวัยกลางคนคนนั้นอย่างสงสัย

หญิงวัยกลางคนพูดขึ้น ลูกพี่ลูกน้องของฉันเคยมาที่นี่บ่อยๆ เพราะมีคนมากมายที่ตามหาตัวเธอ ดังนั้นครอบครัวของพวกเราทั้งสองคนเลยมีช่องทางลับแบบนี้ ตั้งแต่ลูกพี่ลูกน้องของฉันขอให้คุณมาหาฉัน ฉันแน่ใจได้ว่าคุณจะเชื่อใจพวกคุณได้ พวกคุณตามฉันมา！”

ฟางเจี่่ยนนันพยักหน้า

เฉินเกออดไม่ได้ที่จะหันมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นอีกสองสาม ครั้งเขารู้สึกราวกับว่าเขาเคยได้พบกับผู้หญิงคนนั้นจากที่ไหนสักแห่งรู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างดี แต่เขาจำไม่ได้ว่าเคยเจอที่ไหน

ตอนนี้ไม่รู้ว่าไปล่วงเกินเทพเจ้าองค์ใดให้ขุ่นเคือง

ทำได้เพียงต้องกระโดดเข้าไปข้างในด้วย

ไม่นาน คนกลุ่มนั้นก็มาถึงและพุ่งตรงเข้ามา

เห็นได้ชัดว่ามันถูกส่งให้มาตามฟางเจี่่ยนนันและคนอื่น ๆ