ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 385

บทที่385 ยอมรับแล้ว

“ผมเหรอ”

เฉินเกอชี้หน้าตัวเอง

“พ่อหนุ่ม น้าเห็นพ่อหนุ่มยังหนุ่มยังแน่น ช่วยงานน้าหน่อยได้ไหมจ้ะ”

หญิงวัยกลางคนรีบปรับอารมณ์ตัวเองให้เป็นปกติ

“ได้ค่ะคุณน้า ให้เฉินเกออยู่ช่วยงานคุณน้าต่อได้เลยค่ะ”ฟางหยีพูด

นี่เธอคิดว่าเฉินเกอเป็นคนใช้ของตัวเองไปแล้วจริงๆสินะ

ทำยังไงได้ เฉินเกอปฏิเสธไม่ได้ด้วย จึงทำได้แค่ตอบตกลงอย่างจนใจ

แต่รอจนพวกเธอกลับไปแล้วทั้งหมด หญิงวัยกลางคนก็จับสองมือของเฉินเกอไว้

เฉินเกอสะดุ้งตกใจ

“คุณน้าครับ มีอะไรครับ” เฉินเกอรีบถามออกไป

“พ่อหนุ่ม ถึงแม้น้าจะไม่รู้ว่าพ่อหนุ่มเป็นใคร แต่น้ารู้ว่าพ่อหนุ่มเป็นคนดี พ่อหนุ่มช่วยบอกน้าได้ไหม ว่าหยกชิ้นนี้พ่อหนุ่มได้มาจากที่ไหน”

หญิงวัยกลางคนพูด ก่อนจะหยิบหยกที่เธอเพิ่งเก็บได้ขึ้นมา

ถูกต้องแล้ว มันคือหยกที่สลักชื่อเมิ่งซินไว้ เป็นหยกที่เฉียงเวยให้เขาไว้

เฉินเกอตกใจกับอาการของหญิงวัยกลางคนตรงหน้า แต่ก็ยังถามออกมา “นี่เป็นของน้องสาวผมครับ มีอะไรหรือเปล่าครับคุณน้า”

หญิงวัยกลางคนรีบถาม “หมายความว่า เธอเป็นน้องสาวของพ่อหนุ่ม และตอนนี้เธอยังมีชีวิตอยู่ใช่ไหม ใช่ไหมพ่อหนุ่ม”

หญิงวัยกลางคนเขย่าเฉินเกอไปมา

เฉินเกอพยักหน้า “แน่นอนสิครับ”

แล้วหญิงวัยกลางคนก็ร้องไห้ออกมา ถึงจะเป็นคนโง่ก็น่าจะดูออก เพราะอารมณ์ของหญิงวัยกลางคนตื้นตันได้รุนแรงมาก

จนถึงตอนนี้เฉินเกอถึงได้เข้าใจ ว่าทำไมตอนที่เห็นหญิงวัยกลางคนคนนี้ถึงได้รู้สึกคุ้นหน้ามาก เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน

ตอนนี้ในหัวของเฉินเกอปรากฏความคิดหนึ่งขึ้นมา ในที่สุดเขาก็นึกออก ถึงแม้ใบหน้าของหญิงวัยกลางคนจะเสียโฉมไปหมด แต่ดวงตาคู่นั้น เหมือนกับเฉียงเวยมาก หรือว่า…

“คุณน้าครับ คุณน้าคงไม่ใช่ญาติผู้น้องของน้าเซี๋ยใช่ไหมครับ”

เฉินเกอถามลองเชิง

“น้า… น้าใช่”

หญิงวัยกลางคนรีบเช็ดน้ำตาตัวเอง แล้วปรับอารมณ์ตัวเองให้เป็นปกติ แต่ไม่ว่ายังไงก็ปิดบังไว้ไม่อยู่

“หยกชิ้นนี้สลักชื่อเมิ่งซินไว้ เป็นชื่อของคุณน้าสินะครับ คุณน้าก็คือฟางเมิ่งซินใช่ไหมครับ” เฉินเกอถามออกไปตรงๆ

“ฟาง… หางเมิางซินคือใคร น้าไม่รู้จัก และไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนด้วย พ่อหนุ่มทักผิดคนแล้วล่ะ”หญิงวัยกลางคนรีบส่ายหน้าปฏิเสธ

“น้าเป็นแค่ชาวไร่ชาวนาธรรมดา ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เล็กจนโต พ่อหนุ่มทักคนผิดแล้วล่ะ”

“ผมไม่มีทางทักผิดคนแน่นอนครับ เพราะเฉียงเวยกับคุณน้าหน้าตาเหมือนกันมาก เหมือนแกะสลักมาจากแม่พิมพ์เดียวกัน”เฉินเกอรู้สึกตื่นเต้นมาก

จะว่าไปแล้ว ที่เขาอุตส่าห์เดินทางด้วยความยากลำบากมาถึงเมืองฉู่ชวนก็เพื่ออะไร ถ้าไม่ใช่เพราะมาตามหาหางเมิ่งซิน

แต่เฉินเกอเองก็รู้ ว่าสถานการณ์แบบนี้ จะหาฟางเมิ่งซินเจอมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เพราะมีผู้มีอิทธิพลเข้ามาขัดขวาง

เบาะแสที่เขามีอยู่ ก็ตกไปอยู่ในมือของตระกูลฟางแล้ว

เฉินเกอกำลังปวดหัวอยู่เลยว่าจะทำยังไงต่อไปดี