ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 605

บทที่ 605 งานเชื้อเชิญของ ตระกูลเฉิน

“พูดจากใจ ตอนที่เขากอดพี่อยู่ พี่ก็พลอยรู้สึกซึ้งไปด้วยเลย จนกระทั่งกำลังคิดว่าผู้หญิงที่เขารักจะมีความสุขขนาดไหน เพราะมีคนคอยเป็นห่วงเป็นใยและคิดถึงตลอดเวลา！”

ดวงตาที่งดงามของซูฉููฉูได้เกิดประกายความอิจฉาขึ้นมา

“เอ่อ พอแล้วพอแล้ว พี่อย่าไปจมปลักอยู่กับบ่วงนั้นเลย คิดเรื่องไร้สาระจะเสียสุขภาพจิตเปล่าๆ ถ้าหากเขารักพี่ ฉันยังพอสนใจอยากรู้บ้าง ไม่สู้เอาเวลาไปคิดเรื่องงานเชิญของคุณชายเฉินจะดีกว่าไหม ได้ยินว่าผู้หลักผู้ใหญ่ทั้งในเมืองหลิวเฉิงและทางทิศตะวันตกก็จะมาร่วมงานด้วย และที่สำคัญได้เชิญแขกพิเศษที่ลึกลับมาด้วยท่านหนึ่ง！”

ซูหรานหรานกล่าว

“ถ้างั้นน้องไปเลย พี่ไม่ไปหรอก！”

ซูฉููฉูปฏิเสธอย่างหนักแน่น

“หา？พี่ไม่ไป？คุณชายเฉินเชิญพี่โดยเฉพาะเลยนะ？อีกอย่างคุณชายเฉินตามจีบพี่มาตั้งนมนาน ฉันได้ยินเพื่อนของคุณชายเฉินบอกว่าพรุ่งนี้เขาจะสารภาพรักกับพี่อีกครั้ง？”

“พี่รู้จุดประสงค์ของเขา ดังนั้นจึงไม่อยากจะไปยังไงล่ะ พี่เคยบอกเขาว่ามีคนที่ชอบอยู่แล้ว แต่เขายังตามตื้อไม่ปล่อย พี่ไม่ได้มีความรู้สึกอะไรต่อเขา และอีกอย่างพี่ก็รู้ว่าที่เขาตามจีบพี่ทุกวิถีทางเพื่ออยากจะได้อะไร ความรับรู้ของผู้หญิงมันแม่นยำมาก เขาดูถูกผู้หญิงเกินไปแล้ว！”

ซูฉููฉูส่ายหัว

“แต่พี่บอกว่ามีความที่ชอบแล้ว เขาก็ไม่เชื่อนี่นา นอกเสียจากพี่หาใครเจอสักคนจริงๆ แล้วไปยืนอยู่ตรงหน้าเขา ให้เขาเห็น เขาถึงจะตายใจ！ยืดเยื้อต่อไปก็ไม่ใช่วิธีแก้ไขปัญหาเลยนะ！”

“พี่เข้าใจสิ่งที่น้องพูด แต่จะไปหาที่ไหนได้ล่ะ？พี่คงจะหาคนไปเรื่อยไม่ได้หรอกมั้ง？”

ซูฉููฉูส่ายหัวอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรดี

ส่วนซูหรานหรานก็ถอนหายใจอย่างหดหู่ใจ

เธอเดินมาถึงข้างหน้าต่าง จากนั้นก็มองไปด้านนอกอย่างหดหู่ใจ เธออยากจะช่วยพี่สาวคลี่คลายปัญหาบ้าง

แต่ว่าเวลานี้ ดวงตาของเธอยิ่งเบิกตากว้างขึ้นมาเรื่อยๆ

จากนั้นก็พูดด้วยสีหน้าเซอร์ไพรส์ “ฮาฮา พี่ ฉันมีวิธีแล้ว พูดอย่างตรงประเด็นคือ ฉันหาตัวเลือกที่เหมาะสมได้แล้ว！”

เธอพูดอย่างสนุกสนาม

“ตัวเลือกอะไร？”

“พี่รีบดูสิ ไอ้ขอทานนั้นเขามาอยู่ที่หน้าประตูบ้านเราอีกแล้ว เหมือนฟ้าประทานเลยอ่ะ！”

ซูฉููฉูเดินมาดูก็พบว่าใช่จริงๆเสียด้วย

“ทำไมเขาถึงมาอีกแล้ว？พี่เข้าใจความคิดของน้องอยู่ แต่เขามีคนของใจอยู่แล้ว จะใช้ประโยชน์จากความรู้สึกของเขาได้อย่างไรกัน？ให้เขาปลอมตัวเป็นแฟน คงจะไม่ได้！”

ซูฉููฉูส่ายหัวไปมา

“แหวะ！เขายังไม่มีคุณสมบัติเพียงพอจะที่ปลอมตัวเป็นแฟนหนุ่มของพี่สาวฉัน เอาอย่างนี้ เรื่องนี้ให้มอบหมายให้ฉันจัดการเองส่วนพรุ่งนี้เราก็ไปร่วมงานเลี้ยงตามปกติก็พอแล้ว ฉันรับรองว่าแผนการของคุณชายเฉินไม่มีทางสำเร็จได้เป็นอันขาด แถมพี่ยังสามารถเคลียร์กับทางคุณพ่อคุณแม่ได้อีกด้วย！”

เห็นน้องสาวจอมซนที่เจ้าเล่ห์ ซูฉููฉูจึงได้พยักหน้าเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

ซูหรานหรานรีบวิ่งลงจากบ้าน

“ขอทานน้อย！”

เธอเรียกเฉินเกอ

เฉินเกอมองเธอ“คุณเรียกผมเหรอ？”

“ไม่เรียกนายแล้วจะเรียกใครล่ะ？เฮ้อ นายมาที่บ้านของพวกเราอีกทำไม？ยังคิดจะมาล่วงเกินอีกเหรอ？”

ซูหรานหรานกล่าว

“ไม่ไม่ไม่ ผมแค่อยากจะมาเข้าพบคุณซู จากนั้นก็ตั้งใจกล่าวคำขอโทษกับเธอ！”

เฉินเกอรีบพูด

“เชอะ！ไม่ต้องขอโทษขอโพยอะไรแล้ว แต่ถ้านายรู้สึกผิดจริงๆ พรุ่งนี้ก็ช่วยพี่สาวสักเรื่องหนึ่ง ใช่แล้ว ฟังจากน้ำเสียงแล้ว นายก็เป็นคนภาคใต้หรือ？”

“คนเมืองจินหลิง！ช่วยเรื่องอะไรล่ะ？”

เฉินเกอกล่าว

“อะไรนะ？ช่างดีเหลือเกิน คนเมืองจินหลิง！มีเพียงนายเท่านั้นที่เป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด！”

ซูหรานหรานดีใจจนกระโดดโล้นเต้น

จากนั้นเธอเก็บอาการ“คือเรื่องมีอยู่ว่า พรุ่งนี้ที่ตระกูลเฉินมีงานเลี้ยง ฉันอยากจะให้นายไปส่งการ์ดเชิญหนึ่งใบต่อหน้าผู้คนมากมาย มีบทพูดเพียงคำเดียวเท่านั้น ซึ่งจะต้องให้ทุกคนได้ยินด้วย โดยเฉพาะพระเอกในงานพรุ่งนี้อย่างคุณชายเฉิน！”

“เป็นอย่างไงบ้าง？นายจะช่วยไหม？ถ้าหากนายยินดีจะช่วย พี่สาวฉันก็จะให้อภัยนายและจะซาบซึ้งในน้ำใจของนายมากๆด้วย！”

เธอกล่าว

เมื่อเฉินเกอได้ยินคำนี้ ตอนแรกก็คิดอยากจะทำอะไรสักอย่าง เพื่อจะได้ขอร้องซูฉููฉูยกโทษให้ตน