ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 613

บทที่ 613 นานแล้ว

บ้านของหม่าเสี่ยวหนาน ห่างจากโรงเรียนของเธอไม่ไกลนัก

เป็นชุมชนที่สร้างขึ้นมาใหม่

สำหรับตำแหน่งที่แน่ชัดนั้น หานเฟยเอ๋อได้บอกกับตัวเองแล้ว

เฉินเกอได้ขับรถมาถึงที่ตรงนี้

ก็บังเอิญ ตรงทางเข้าชุมชน

เฉินเกอเห็นหม่าเสี่ยวหนานที่เพิ่งไปจ่ายตลาดกลับมา ขณะนี้ได้ถือกับข้าวไว้ในมือ ก็ไม่รู้ว่ากำลังสนทนาอะไรกับชายหญิงคู่หนึ่ง

ในนั้น ขณะที่หม่าเสี่ยวหนานกำลังพูด ชายคนนั้นยังได้ใช้สมุดมาจดบันทึกด้วย

ดูท่าทางแล้ว เหมือนจะเป็นตำรวจนอกเครื่องแบบ กำลังสอบถามหม่าเสี่ยวหนาน

เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?

เฉินเกออดไม่ได้ที่จะแอบพูดในใจ

แน่นอน เขาก็ต้องค่อยๆขับรถไปฝั่งของหม่าเสี่ยวหนานอยู่แล้ว

เฉินเกอพลางสัมผัสว่ารอบข้างโรงเรียน ว่าจะมีผู้หญิงที่ร่างกายมีพลังจุดจื้อหยินหรือเปล่า

ไม่นานนัก ทั้งสองคนก็ได้ข้อมูลที่ต้องการ จากนั้นได้ผลัดกันจับมือกับหม่าเสี่ยวหนาน แล้วจึงได้มุ่งหน้าขับรถไปยังโรงเรียนมัธยมที่ไม่ไกลนัก

อารมณ์ของหม่าเสี่ยวหนานเดาว์ลงอย่างมาก ถือกับข้าวเดินไปทางเข้าไปในบ้าน

คิดคำนวณเวลาดูแล้ว ครั้งก่อนที่เขาเจอเสี่ยวหนานที่เมืองฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ จวบจนตอนนี้ก็ได้หนึ่งปีแล้ว

ตอนนี้ เสี่ยวหนานก็ได้กลายเป็นคุณครู หากเทียบกับเมื่อก่อน นอกจากนี้ยังโตขึ้นไม่น้อยแถมยังฉลาดมีเสน่ห์

ยังคงไว้ผมยาวเหมือนเดิม ผิวพรรณผุดผ่อง

เฉินเกอขับรถตามเธอ

ติ๊~ติ๊ติ๊!

เฉินเกอกดแตร

หม่าเสี่ยวหนานหันหลังมาเล็กน้อย เห็นรถหรูที่ขับตามตัวเองนั้น

ขณะนั้นดวงตาแฝงด้วยความเบื่อหน่าย รีบเร่งฝีเท้า

เธอเกลียดพวกมหาเศรษฐีที่เจ้าชู้มาก นึกว่ามีเงินจะทำอะไรก็ได้เหรอ!

น่าขยะแขยง

และเฉินเกออดไม่ได้ที่จะยิ้มเจื่อนๆ

ยังคงขับตามต่อไป

ติ๊~ติ๊ติ๊!

ครั้งนี้เฉินเกอได้ขับรถแซงไปอยู่ด้านหน้าของเสี่ยวหนาน แล้วก็กดแตรอีกครั้ง

“นายเป็นโรคจิตป่ะ ไปให้ไกลเลยนะ!”

หม่าเสี่ยวหนานด่าอย่างโมโห

ถึงแม้รถคันนี้ขับเข้ามาในชุมชน ก็ได้ดึงดูดความสนใจคนไม่น้อย ถึงขนาดมีหญิงสาวบางส่วนได้เริ่มเดินตามรถเพื่อถ่ายรูปแล้ว

เพียงแต่ว่าหม่าเสี่ยวหนานนั้น ไม่เหมือนพวกเธอเลยแม้แต่นิดเดียว

เผชิญกับการหยอกล้อตรงหน้า สิ่งที่เธอแสดงออกมีแต่ความโกรธ

“อารมณ์ฉุนเฉียวจัง!”

และในเวลานี้ กระจกรถได้เลื่อนลง เฉินเกอมองหม่าเสี่ยวหนานด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

หม่าเสี่ยวหนานได้ยินเสียงพูดนี้

ทันใดนั้นก็สั่นสะท้านไปทั่วร่าง

ราวกับว่าวิญญาณในร่าง เมื่อกี้ได้ถูกกระชากอย่างรุนแรง

มันทำให้เธอรู้สึกว่าโลกใบนี้บิดเบี้ยว เสียงหลอน!

ตัวเองได้ยินผิดไปใช่มั้ย?

หม่าเสี่ยวหนาไม่กล้าเชื่อจนต้องหันหน้า มองไปทางเจ้าของรถหรู

พรึบ!

ทันใดนั้นมือไม้อ่อน ผักสดในมือเธอ ได้ตกลงไปบนพื้นทันที

น้ำตาที่หายไปนาน เริ่มหมุนอยู่รอบๆขอบตา

เธอคิดถึงเขาทุกคืน ไม่ สามารถพูดได้ว่าทุกเวลาทุกนาที ที่เฝ้าคิดำนึงถึงเฉินเกอ คิดถึงแต่เฉินเกอ คิดถึงเสียงที่คุ้นเคยนั้น สามารถดังขึ้นที่ข้างหูของตัวเองอีกครั้ง

เธอเหม่อลอยเป็นประจำ คิดถึงตอนแรกที่เจอกับเฉินเกอที่มหาวิทยาลัย ตอนนั้นตัวเองมีความรู้สึกที่ดีต่อเฉินเกอ เขาเป็นคนดีคนหนึ่ง จิตใจมีเมตตา เป็นคนที่มีเสน่ห์เฉพาะตัว

ในสายตาเธอ แม้ว่าเฉินเกอตอนอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัยนั้น จะเหลือทนในสายตาคนอื่น แต่ว่าหม่าเสี่ยวหนานรู้สึกว่า เขาก็มีความโดดเด่นในตัว เธอสามารถมองเห็นแสงประกายในตัวของเขา!

ถึงขั้นเสียใจ ไม่แน่ตอนนั้น เขาทั้งสองอาจจะคบกันก็ได้ ก็จะได้ไม่ต้องมาคิดถึงอย่างทรมานเช่นนี้ ดวงตาของเธอแดง พูดอย่างลนลาน: “เฉินเกอ ใช่นายมั้ย?”

“ก็ต้องเป็นฉันน่ะสิ!”

เฉินได้เดินลงมาจากรถแล้ว

ยิ้มให้หม่าเสี่ยวหนานแล้วกล่าว