ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 648

บทที่ 648 ทำไมคุณถึงแซ่หลี่

“เสี่ยวหนาน? เธอมาได้ยังไง?”

คนที่เรียกตัวเองก็คือหม่าเสี่ยวหนาน

จะว่าไปก็ไม่ได้เจอหลายวันแล้ว

“วันนี้อาจารย์หนิงหย่วนมาบรรยาย ฉันมีหน้าที่รับผิดชอบในการนำนักศึกษาดีเด่นในระดับชั้นของเรามาเข้าร่วม”

หม่าเสี่ยวหนานกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“บังเอิญจัง!”

เฉินเกอหัวเราะ

“นายล่ะเสี่ยวเกอ? นายสนใจกิจกรรมประเภทนี้ด้วยเหรอเนี่ย?”

หม่าเสี่ยวหนานมองเฉินเกอและถาม

ทุกครั้งที่เจอเฉินเกอ สำหรับหม่าเสี่ยวหนานแล้วมักจะประหลาดใจเสมอ

แม้ในคืนวันที่พลิกตัวไปมานอนไม่หลับครั้งนับไม่ถ้วน หม่าเสี่ยวหนานก็อยากโทรหาเฉินเกอ

ถามว่าเขาทำอะไรอยู่ ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง?

อย่างไรก็ตามหม่าเสี่ยวหนานเองก็ต้องหลีกเลี่ยงหักห้ามใจด้วย ไม่รู้ว่าตนเองตกหลุมรักผู้ชายคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่

เฉินเกอก็รู้ว่าตัวเองคิดอย่างไรกับเขา

แต่เธอก็เข้าใจดี ก่อนที่จะหาเจอซูมู่หาน ไม่ว่าความรู้สึกใดๆ สำหรับเฉินเกอที่ละเอียดอ่อนแล้ว ก็ล้วนไม่สำคัญสำหรับเฉินเกอ

จิตใจของเขา ไม่ได้อยู่เหนือสิ่งนี้อีกต่อไป

แต่หม่าเสี่ยวหนานไม่ยอมแพ้ และยังเตรียมการไว้แล้วหากเฉินเกอไปไหนเธอก็ตามจะไปถึงนั่น

“ฉันมา เพราะมีเรื่องจะคุยกับอาจารย์หนิงหย่วน!”

เฉินเกอไม่ได้ปิดบังอะไร

วันนี้ก็บังเอิญ ทั้งสองพูดคุยกันไป แล้วเข้าไปหาที่นั่ง

และในเวลานี้ มือถือของเฉินเกอก็ดังขึ้น

เมื่อดู ก็เห็นว่าหม่าจิ้นโทรมาหาตน

“มีอะไรเหรอคุณหม่าจิ้น?”

“คืออย่างงี้ คุณชายเฉิน รู้ว่าคุณจะมา ผู้จัดกิจกรรมในครั้งนี้ประธานหวู หวูต้าหรง ให้ความสำคัญเป็นพิเศษ ยังจัดที่นั่งวีไอพีสำหรับคุณและอาจารย์หนิงหย่วนโดยเฉพาะ ผู้จัดทำต้องการให้ผมถามคุณ มาได้หรือไม่? เหอะๆ!”

หม่าจิ้นกล่าว

“ไม่ต้องแล้ว ตอนนี้ผมอยู่กับเพื่อนของผม รออาจารย์หนิงหย่วนบรรยายจบ คุณหม่าจิ้นคุณช่วยผมนัดพบกับอาจารย์เป็นการส่วนตัวก็พอ รบกวนด้วย!”

เฉินเกอกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ได้เลยคุณชายเฉิน!”

หม่าจิ้นเรียกได้ว่านับถือเฉินเกอจนอยากจะก้มตัวลงกราบเลยทีเดียว

การได้ช่วยเหลือเฉินเกอ ถือเป็นเกียรติสำหรับเขาในตอนนี้

ขณะนี้ วางสายแล้ว หม่าจิ้นทำได้เพียงส่ายหน้าอย่างเสียดายให้กับหวูต้าหรงซึ่งกำลังถูมือของเขาอย่างประหม่า

หวูต้าหรงเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก อดไม่ได้ที่จะผิดหวังเล็กน้อย

ครั้งนี้ถือได้ว่าฉันพลาดโอกาสสำคัญที่จะได้พบกับคุณชายเฉิน

เฮ้อ!

“นายยุ่งเหรอ? ถ้ามีธุระ นายไปทำก่อนก็ได้!”

หม่าเสี่ยวหนานและเฉินเกอนั่งลงข้างๆ นักเรียนของตนเอง

มองเฉินเกอและถาม

แม้จะพูดแบบนี้ แต่ในใจของหม่าเสี่ยวหนานก็กังวลเล็กน้อย กลัวว่าเฉินเกอจะไปทำอย่างอื่นจริงๆ

“ไม่ยุ่ง!”

ยังดีที่เฉินเกอกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ทั้งสองพูดคุยกัน รอการเปิดกิจกรรม

และหม่าเสี่ยวหนานก็ให้ความสนใจทั้งหมดไว้ที่ตัวของเฉินเกอ ไม่ได้สนใจนักเรียนชายหลายคนที่วิ่งไปมาข้างหลัง

และในเวลานี้ เกิดเสียงดังโครมคราม

ชายคนหนึ่งวิ่งไปแย่งโทรศัพท์มือถือกับชายอีกคน และแล้วไม่ได้ระวังไปชนเข้ากับถาดไวน์ที่พนักงานเสิร์ฟถือ

เพียงแค่นี้ไม่เท่าไหร่ มีหญิงสาวสวยคนหนึ่งเดินผ่านพนักงานเสิร์ฟชายวัยกลางคนพอดี

ไวน์แดงหกใส่บนตัวเธอโดยตรง

“อ๊า!”

หญิงสาวร้อง

ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ

ใครก็ตามที่มาร่วมงานที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ ทุกคนก็แต่งตัวดี และสวยงาม เพราะมันเป็นโอกาสที่จะเปล่งประกาย

แต่ตอนนี้ บนเสื้อผ้าของตนเปรอะเปื้อนแล้ว น่าขายหน้าจริงๆ

“ขอโทษ!”

และนักเรียนชายไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ขอโทษทันทีด้วยความกังวลเล็กน้อย

“เพี๊ยะ!”

แต่เขายังพูดไม่จบ ใบหน้าก็ถูกผู้หญิงคนนั้นตบเข้าจังๆ อย่างแรงเสียงดังลั่น หูหนวกยังได้ยิน

นักเรียนชายถูกตบจนงง