ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 650

บทที่ 650 ภายใต้ความลับ

ในห้องนั่งเล่น

เฉินเกอเดินเข้ามากับหม่าจิ้นก็เห็นอาจารย์หนิงหย่วนนั่งไขว่ห้างอยู่ข้างกระถางธูป

หลับตาพักผ่อน

“คุณชายเฉิน คุณมาแล้ว!”

ได้ยินเสียเท้าเดินของเฉินเกอ อาจารย์หนิงหย่วนลืมตาขึ้น

หลังจากทักทายง่ายๆ

เฉินเกอถามความตั้งใจของตัวเองโดยตรง

ก่อนหน้านี้หม่าจิ้น ก็ได้แสดงเจตจำนงของตัวเองต่ออาจารย์หนิงหย่วนแล้ว

เพียงแค่ต้องการทราบเกี่ยวกับเบาะแสของเมืองกู่

อาจารย์หนิงหย่วนรู้ดีว่าเฉินเกอเป็นผู้บริจาคเงินก้อนใหญ่ที่สุดในครั้งนี้

ก่อนหน้านี้ อาจารย์หนิงหย่วนยังได้ฟังหม่าจิ้นเล่าเกี่ยวกับเฉินเกอช่วยชีวิตเด็กทารกมากกว่าร้อยคนแล้ว

เขาเองมีความเคารพนับถือเฉินเกอมาก

“เมืองกู่ที่คุณจะถาม จริงๆ อาตมารู้ว่าสถานที่นี้อยู่ที่ไหนรู้ เมื่อสิบกว่าปีก่อน อาตมาเคยไปเมืองกู่กับท่านอาจารย์ที่มรณภาพเมื่อนานมาแล้ว และประสบการณ์นั้น ถึงตอนนี้ยังคงสดใหม่ในความทรงจำของอาตมา!”

อาจารย์หนิงหย่วนค่อยๆ จิบชาคำหนึ่ง

ดูการท่าทางของเขา ราวกับว่าประสบการณ์นั้น ทำให้เขารู้สึกอกสั่นขวัญหายจริงๆ

เขามองเฉินเกอและยิ้มกล่าว:

“คุณชายเฉิน ไม่ทราบว่าคุณสนใจที่จะฟังหรือไม่?”

“อาจารย์พูดเถอะไม่เป็นไร!”

เฉินเกอผงกศีรษะ

และแล้ว อาจารย์ หนิงหย่วนจึงเริ่มพูดขึ้นช้าๆ

เรื่องนี้เป็นเรื่องในอดีตเมื่อสี่สิบปีที่แล้ว

ในเวลานั้น อาจารย์หนิงหย่วนซึ่งอยู่ในวัยยี่สิบกว่าติดตามสังฆราชเสวียนเปยอาจารย์ของเขา ตามคำเชิญของตระกูลชาติพันธุ์ที่ลึกลับ ก่อนหน้านั้นไปคลายปมในใจให้กับโยมคนหนึ่ง

และสถานที่อาศัยของโยม ก็คือเมืองกู่ เมืองเล็กๆ ที่มีอยู่ภายในภูเขาลึกลับ

พวกเขาถูกตัดขาดจากทางโลกมาหลายชั่วอายุคน โดยปกติ ก็ไม่มีใครกล้าที่จะรุกรานที่นั่น

เนื่องจากเมืองกู่แห่งนี้มีมายาวนานหลายพันปี

ภายใน มีความลับและความลึกลับไม่รู้จบ

ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน เพียงไม่กี่คน และคนของชนเผ่าลึกลับ ถึงจะรู้จักเมื่อเล็กๆ นี่ และมีประติสัมพันธ์กับพวกเขา

อาจารย์ของอาจารย์หนิงหย่วน ก็คือหนึ่งในนั้น

วันนั้น พวกเขามาถึงตีนเขา

ก็พบกับชายหนุ่มที่ดื้อรั้นและโหดร้ายคนหนึ่ง

ชายหนุ่มคนนั้น เพื่อเข้าไปในตระกูลกู่ ใช้วิธีการอันเลวร้ายทุกรูปแบบ พยายามบังคับตระกูลกู่ออกมา

เขาสังหารผู้คนมากมายในหมู่บ้านใกล้เคียง

ผู้คนรอบตัว ตายอย่างไม่หยุดหย่อนเพราะตระกูลกู่ไม่ยอมพบเขา

ยิ่งไปกว่านั้น บุคคลนี้ไม่เพียงแต่โหดร้าย แต่ยังมีเล่ห์เหลี่ยมอีกด้วย

อาตมากับอาจารย์บังเอิญพบเขาจะฆ่าเด็กหญิงเด็กชายสิบคน เราจึงขัดขวาง

เขามีฝีมือที่เก่งมาก อาจารย์ของอาตมาต่อสู้กับเขาเป็นเวลาหนึ่งวันหนึ่งคืน กว่าจะปราบเขาได้ อาจารย์ของอาตมาเห็นเขาฆาตกรรมรุนแรงเกินไป ต้องการฆ่าเขา ให้ผู้คนพ้นจากอันตราย

เขาบอกว่า เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องแก้แค้น

ขอร้องวิงวอนอาจารย์ของอาตมา ไว้ชีวิตเขา

ท่านอาจารย์ของอาตมาก็ใจอ่อน ตกลงจะไว้ชีวิตเขาก่อน และพาเขาขึ้นเขา หลังจากอธิบายย่างชัดเจนต่อคนของตระกูลกู่ ยังไม่ชัดเจนว่าใครเป็นใคร

ถ้าชายหนุ่มคนนี้ชั่วร้ายจริงๆ ท่านอาจารย์ของอาตมาค่อยลงมือฆ่า

ชายหนุ่มไหว้ขอบคุณเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เขามีทรัพย์สมบัติมากมาย และสัญญาว่า จะซ่อมแซมวิหารอันอร่ามรุ่งโรจน์แห่งหนึ่งให้กับท่านอาจารย์

แต่ท่านอาจารย์ปฏิเสธ

เราสามคน ต้องเดินทางไปด้วยกัน และพาเขาเข้าไปเมืองกู่ด้วย

“ถ้าอย่างนั้นเขาก็เข้าไปในเมืองกู่แล้ว แอบคิดแผนการทำร้ายพระสังฆราชงั้นเหรอ?”

เฉินเกอฟังถึงตรงนี้ อดถามขึ้นไม่ได้

อาจารย์หนิงหย่วนส่ายหน้ายิ้มอย่างขมขื่น: “แอบคิดแผนการทำร้าย? เขาจำเป็นต้องทำด้วยเหรอ? พวกเราถูกเขาหลอกแล้ว ท่านอาจารย์ก็ถูกเขาหลอกเช่นกัน!”

ความจริงแล้ว ตอนนั้นชายหนุ่มคนนั้นแสร้งว่าพ่ายแพ้

เขาปิดบังพลังที่แท้จริงของตัวเองได้ดีมาก ทำให้ท่านอาจารย์รู้สึกว่า ไม่ว่ายังไง ไม่มีปัญหาในการปราบเขา

ในความเป็นจริง เขาดูออกว่าท่านอาจารย์และอาตมาในครั้งนี้ น่าจะเดินทางมาที่ตระกูลกู่

จึงพ่ายแพ้โดยเจตนา ขอร้องให้ท่านอาจารย์เมตตา

เพราะเขาแข็งแกร่งมาก แต่เขาไม่สามารถทำอะไรตระกูลกู่ได้

พวกเราเข้าไปในเมืองกู่ ก็มืดค่ำแล้ว

และเขาก็ได้เปิดเผยตัวตนของเขา เริ่มเข่นฆ่าคนขอตระกูลกู่ที่มาต้อนรับพวกเรา

เมื่อท่านอาจารย์ของอาตมาเห็นเข้า รีบลงมือปราบปราม